In de geneeskunde spreken we van een immuundefect of immunodeficiency wanneer de immuunsysteem is gestoord en kan het lichaam niet langer beschermen tegen pathogenen en kanker cellen. Bij gezonde mensen functioneert het immuunsysteem redelijk goed, maar het is ook erg gevoelig voor verstoring.
Wat is een immunodeficiëntie?
In de geneeskunde wordt onderscheid gemaakt tussen twee soorten immunodeficiency. Eerst de immunodeficiency kan aangeboren zijn (primaire immuundeficiëntie) of het kan tijdens het leven worden opgelopen (secundaire immuundeficiëntie). Primaire immunodeficiëntie komt minder vaak voor en is te wijten aan defecte genen die verantwoordelijk zijn voor de vorming van antilichamen In de afgelopen jaren zijn ze ofwel in aantal toegenomen of worden ze nu beter herkend. Secundaire immunodeficiëntie is een verworven aandoening als gevolg van bepaalde ziekten of tekortkomingen. In dit geval zijn de afweercellen en antilichamen worden vernietigd door virussen, chemische gifstoffen, ernstige ziekten of een verkeerde levensstijl.
Oorzaken
De oorzaak van aangeboren immunodeficiënties is nog niet precies wetenschappelijk bepaald. Deskundigen zijn het er de afgelopen jaren echter over eens dat een specifiek gen verantwoordelijk is, wat de functie van vernietigt antilichamen Verworven immunodeficiënties kunnen verschillende oorzaken hebben. Echt infectieziekten die het afweersysteem van het lichaam verzwakken of zelfs vernietigen (zoals in 에이즈), leukemie, kanker therapieën, grote operaties, inname van immunosuppressiva drugs (na transplantaties), langdurige stressvolle situaties, medicijnen, ondervoeding, vergiftiging, chronische ziekten zoals suikerziekte kan immunodeficiënties veroorzaken.
Symptomen, klachten en tekenen
Wanneer een immuundeficiëntie wordt vastgesteld, lopen de kansen op herstel sterk uiteen. Als de patiënt wordt begeleid door een medicijn therapiekan de levensverwachting in overeenstemming zijn met die van gezonde mensen. Vroege diagnose en consequente naleving therapie zijn belangrijk voor een goede kwaliteit van leven. Een gezond immuunsysteem wordt onderhouden met een gezonde dieet, veel beweging in de buitenlucht en voldoende slaap. Drinken alcohol en roken zijn schadelijk voor de immuunsysteem en moet worden onthouden. Dit geldt natuurlijk vooral voor patiënten met de diagnose immunodeficiëntie. In het beste geval kunnen mensen met immunodeficiëntie hun hele leven symptoomvrij zijn en hebben ze geen medische behandeling nodig. Andere patiënten zullen regelmatig medische hulp moeten zoeken. Infusie helpen bij het stabiliseren van het lichaam met de ontbrekende antilichamen. Afhankelijk van de aard van de onderliggende ziekte, enkelvoudig of meervoudig infusies zal nodig zijn voor het genezingsproces. Er moet speciale zorg worden besteed om dit te voorkomen infectieziekten Grote bijeenkomsten van mensen en contact met geïnfecteerde mensen, vooral bij verkoudheid, moeten worden vermeden. Last but not least moet worden gewezen op de nauwe band tussen de psyche en het immuunsysteem. Onderzoek toont aan dat het immuunsysteem beter functioneert als de stemming positief is. Een positieve levenshouding en open communicatie dragen bij aan respectievelijk genezing en verlichting.
Diagnose en verloop
Vroege diagnose, vooral voor aangeboren immunodeficiënties, is essentieel. Daarom moeten patiënten en artsen alert zijn op bepaalde waarschuwingssignalen. Als er meer dan twee longontstekingen zijn, meer dan vier ernstige infecties per jaar, recidiverend huid abcessen en schimmelinfecties van de mond slijmvlies optreden, of als zich vaccinatiecomplicaties en groeistoornissen ontwikkelen, is het essentieel om een specialist te raadplegen voor verdere diagnose. In het algemeen kan de immunodeficiëntie worden opgespoord door een bloed test. In dit proces worden de antilichamen in de bloed kan nauwkeurig worden gedetecteerd en een tekort kan nauwkeurig worden vastgesteld. Artsen kunnen onmiddellijk herkennen of er sprake is van een immunodeficiëntie. Als er al een immuundeficiëntie in de familie is opgetreden, moet er zelfs een onderzoek in de baarmoeder van de moeder plaatsvinden.
Complicaties
Verschillende complicaties en ongemakken kunnen het gevolg zijn van een immunodeficiëntie. In het ergste geval overlijdt de patiënt echter aan een infectie of ziekte omdat het lichaam zich daartegen niet kan verdedigen. De immuundeficiëntie leidt tot een verhoogde vatbaarheid voor infecties en ontstekingen, waardoor de patiënt vaker ziek wordt. De getroffenen hebben er voornamelijk last van ontsteking van oren en longen. In het ergste geval kunnen deze ontstekingen levensbedreigend zijn en de kwaliteit van leven extreem beperken. In veel gevallen zijn de voortdurende ziekten ook leiden tot psychisch ongemak, zodat de patiënten lijden aan minderwaardigheidscomplexen en een verminderd zelfrespect. In de regel hebben de lichamen van de patiënten ook meer tijd nodig om de infecties en ontstekingen te bestrijden. De levensverwachting kan afnemen als gevolg van de immunodeficiëntie. Behandeling van het defect omvat het toedienen van antilichamen aan de patiënt, wat ongemak en symptomen kan verlichten. Deze behandeling moet meestal levenslang zijn, zodat er geen gevolgschade ontstaat. Als er al infecties of ontstekingen zijn opgetreden, worden deze behandeld antibiotica Er zijn geen complicaties. Psychische klachten worden behandeld door een psycholoog.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Mensen die aan terugkerende infecties lijden, zouden dat moeten doen praten naar een dokter. Terugkerende infecties duiden ook op een immunodeficiëntie, die onmiddellijk moet worden gediagnosticeerd en behandeld. Als er nog meer symptomen optreden, moet onmiddellijk een arts worden geraadpleegd. Mensen die al een familiegeschiedenis van immunodeficiëntie hebben, moeten voor onderzoek naar hun huisarts. Dit is vooral nodig bij toenemende klachten en een geleidelijke afname van het welbevinden, wat duidt op een ernstige ziekte. In het geval van ernstige complicaties zoals longontsteking of terugkerende infecties, moet een ziekenhuis worden bezocht. In geval van een medisch noodgeval, bijvoorbeeld als de persoon het bewustzijn verliest of aan kortademigheid lijdt, moet een ambulance worden gebeld. Bij twijfel kan eerst de medische spoeddienst worden gecontacteerd. Omdat een immuundeficiëntie niet levenslang oorzakelijk kan worden behandeld Grensverkeer Is benodigd. Om een optimaal afgestelde medicatie te garanderen en complicaties te voorkomen, dienen getroffen personen regelmatig met hun huisarts te spreken. Andere contacten zijn specialisten in de interne geneeskunde en longspecialisten.
Behandeling en therapie
Therapie voor primaire immuundeficiënties gaat het meestal om regelmatig levenslang administratie van antilichamen (immunoglobulinen van gezonde donoren). Op deze manier kunnen veel patiënten met succes worden behandeld. Therapie met immunoglobuline kan op twee manieren worden toegediend. Ofwel de immunoglobulinen worden rechtstreeks in de ader Of onder de huid In het geval van een ernstige infectie, een hoger dosis wordt gegeven dan bij een mildere infectie. Idealiter wordt op deze manier het besmettingspercentage van gezonde mensen bereikt. Patiënten moeten er ook meerdere innemen drugs en antibiotica tegen bacteriën en schimmels, omdat immunoglobines het lichaam niet zo goed kunnen beschermen als echte antilichamen. Als de immunodeficiëntie wordt veroorzaakt door de levensomstandigheden van de patiënt, levensbegeleiding of psychotherapie naast medicijnen moeten worden aangeboden en vitaminen Dit kan in de vorm zijn van voeding, medicijnen of spanning ontwijkingsadvies, of praten behandeling. Als het defect het gevolg is van een ziekte, moet therapie worden gegeven aan de onderliggende ziekte die de hoofdoorzaak is van de immuunsysteemstoornis. Bij sommige patiënten met aangeboren immunodeficiënties, stamcel of beenmerg transplantaties kunnen voor een permanente genezing zorgen. Deze therapie wordt alleen uitgevoerd in gevallen van ernstige immunodeficiëntie, zonder welke de patiënt anders zou overlijden. Een nieuwe vorm van therapie is gen therapie, waarbij een intact gen in het genetisch materiaal (DNA) wordt ingebracht om de functie van het defecte gen te herstellen. Deze therapie wordt alleen gegeven aan patiënten met immunodeficiënties bij wie alle andere behandelingen bestaan maatregelen hebben gefaald.
Vooruitzichten en prognose
Bij immuundeficiëntie hangt de prognose af van het type en de ernst van de immuundeficiëntie. Een vroege diagnose verbetert in principe de vooruitzichten voor een symptoomvrij leven. Hoe ernstiger infecties een patiënt overwint, hoe waarschijnlijker het is dat late complicaties optreden. Patiënten die positief reageren op behandeling met antilichamen, herstellen vaak volledig. Daarentegen kunnen ernstige immunodeficiënties leiden tot ernstige complicaties, die soms de dood van de patiënt tot gevolg hebben. De levensverwachting van getroffen patiënten is meestal korter. Pathologische gevoeligheid voor infectie die niet wordt gediagnosticeerd en behandeld, kan zelfs dodelijk zijn jeugd.Tijdens de ontwikkelingsfase, permanent hart- Er kunnen ook schade of immuunstoornissen optreden, die een permanente last voor de patiënten vormen. Om de prognose te verbeteren dient de huisarts geraadpleegd te worden bij verhoogde infectiegevoeligheid. De arts kan een immuundefout snel diagnosticeren en de kans op een relatief symptoomvrij leven verbeteren. Passend maatregelen zoals medicamenteuze therapieën en preventieve beschermende maatregelen kunnen het ontstaan van een ernstige infectie voorkomen. In het geval van een ziektegerelateerde infectie, zoals die kan voorkomen in de context van leukemie of HIV-infectie, de focus ligt op het behandelen van de veroorzakende ziekte.
het voorkomen
Als preventief maatregelen voor aangeboren immunodeficiënties zijn systemen voor vroegtijdige waarschuwing belangrijk om tijdige behandeling mogelijk te maken. Bij verworven immuundeficiënties is het vanwege de hogere infectiegevoeligheid belangrijk om het risico op infectie zo laag mogelijk te houden. Een gezonde levensstijl met veel beweging in de buitenlucht, voldoende slaap, spanning vermijding en goede voeding kunnen veel immunodeficiënties positief beïnvloeden of zelfs voorkomen.
Follow-up
Omgaan met een immuundeficiëntie strekt zich vaak uit over een lange periode. Therapie, nazorg en preventie lopen hier direct in elkaar over. Hoe vroeger de diagnose, hoe groter de kans om symptoomvrij te leven. Frequente infecties kunnen daarentegen gevolgen op de lange termijn hebben, daarom is regelmatige controle bij een arts essentieel. Om de ziekte tijdens de nazorg te voorkomen, worden systemen voor vroegtijdige waarschuwing gebruikt. Patiënten en hun familieleden moeten het probleem aanpakken en hun verhoogde vatbaarheid voor infecties nauwlettend in de gaten houden. Dit omvat ook het verminderen van het risico op infectie. Voor getroffen gezinnen beveelt de arts een volksgezondheid-bewuste levensstijl met voldoende beweging en slaap, een evenwichtige dieet en spanning vermijding. Dit basiskader heeft een positieve invloed op de vatbaarheid en kan ergere gevolgen voorkomen. Er zijn zelfhulpgroepen voor zowel volwassenen als kinderen. Hier kunnen getroffenen informatie en ervaringen uitwisselen en elkaar helpen. Kinderen kunnen ook op jonge leeftijd leren de therapie in het dagelijks leven te integreren en verantwoordelijkheid te nemen. Voor nazorg zijn er ontspanning technieken en ademhalingsoefeningen, bijvoorbeeld. Sociale contacten helpen ook om het zelfvertrouwen te vergroten. Dit maakt het gemakkelijk om het hoofd te bieden aan het dagelijkse leven, en patiënten voelen zich veerkrachtiger.
Wat u zelf kunt doen
Er zijn nogal wat zelfhulpgroepen die ondersteuning bieden aan volwassenen, maar vooral aan kinderen met immunodeficiënties en hun ouders. In Duitsland is er bijvoorbeeld de Patiëntenorganisatie voor aangeboren immunodeficiënties eV. Het Nationaal Contact- en Informatiecentrum voor de initiatie en ondersteuning van zelfhulpgroepen NAKOS biedt een database waarin geïnteresseerden kunnen zoeken naar regionale zelfhulpgroepen. Uitsluitingen die door een dergelijke ziekte worden veroorzaakt, vooral bij kinderen, maken het normale dagelijkse leven moeilijker. In kleuterschool en op school kunnen open discussie en gepaste afhandeling hulp bieden. Het onderwijzend personeel moet worden geïnformeerd dat het kind in kwestie vaak afwezig is. Dit vergroot het begrip en docenten en klasgenoten tonen aandacht. EEN ziek kind moet zo vroeg mogelijk de verantwoordelijkheid nemen voor bepaalde gebieden van zijn of haar therapie. Hij of zij kan aangeleerd gebruiken ontspanning technieken en presteren ademhalingsoefeningen Zangles of lidmaatschap van een koor stabiliseert het gevoel van eigenwaarde en maakt, net als sport, sociale contacten mogelijk. Veelvuldig aangeboden patiëntentrainingen zijn geschikt om vakkundig met de eigen ziekte om te gaan en helpen het dagelijkse leven gemakkelijker te maken.
