Opperarmbeen is het bovenarmbeen, een van de sterkste botten van de bovenste ledematen. zenuwen en bloed schepen ren langs de opperarmbeen, en talrijke spieren hebben hier hun pezige gehechtheden. Ondanks zijn enorme stabiliteit, breuken van de opperarmbeen zijn niet ongewoon.
Wat is het opperarmbeen?
Humerus of Os humeri (bot van de humerus) is de Latijnse naam voor het bovenarmbeen. Het is een van de sterkste buisvormige botten in het menselijk lichaam en is het langste bot in de arm. Een buisvormig bot is - zoals de naam al doet vermoeden - gebouwd als een buis. Er zit een soort kanaal in, waarin beenmerg bevindt zich. Aan de buitenkant is het bedekt met periosteum (bot huid).
Anatomie en structuur
De humerus behoort tot de buisvormige of langwerpige botten (ossa longa). Het bestaat uit drie delen: het boven- en ondereinde (epifysen) en de schacht (diafyse). Aan de bovenkant is de hoofd van het bot (caput humeri). Het is halfrond van vorm en ligt in de kom van de schoudergewricht Naast het hoofd zijn twee botuitsteeksels, een grotere (tuberculum majus) en een kleinere (tuberculum minus). De grote spieren van de bovenarm hechten zich vast aan deze twee benige gebieden. Grenzend aan de hoofd, in de richting van de schacht, is de nek (collum) van het opperarmbeen. Hierbij worden twee regio's onderscheiden. Het collum anatomicum scheidt het hoofd anatomisch van de schacht en dient als bevestigingspunt voor de schouder gezamenlijke capsule De term collum chirurgicum verwijst naar de site die er bijzonder gevoelig voor is breuk De schacht van de humerus heeft drie oppervlakken: anterieure laterale, anterieure mediale en posterieure. Hierdoor ontstaan ook drie randen. Zowel de oppervlakken als de randen dienen als bevestigingspunten voor spieren. Over de lengte van de schacht is een groef waarin de radiale zenuw en een slagader van de arm pass. Het onderste uiteinde van de humerus heeft twee botuitsteeksels aan de zijkanten, de epicondylen, waartussen zich de kraakbeenachtige rol bevindt.
Functie en taken
Het opperarmbeen verbindt de schouder met de onderarm De kop van de humerus (caput humeri), samen met het sleutelbeen (sleutelbeen) en het schouderblad (schouderblad), vormt het schoudergewricht, een van de meest complexe gewrichten in het menselijk lichaam. In de caudale richting, dwz naar beneden, voegt de humerus zich bij de ellepijp en de radius om het ellebooggewricht te vormen. Deze bestaat op zijn beurt uit drie personen gewrichten Het humeroulnaire gewricht wordt gevormd met de humerusrol (trochlea humeri) en de ellepijp, en het humeroradiale gewricht wordt gevormd met de kop van de humerus (capitulum humeri) en de kop van de radius (caput radii). Het derde deel van het ellebooggewricht omvat niet het opperarmbeen; alleen de ellepijp en de straal komen hier samen. Er zijn tal van bevestigingsplaatsen voor spieren op de humerus. De schouderspieren lopen van de scapula naar de bovenkant van de humerus. Een deel van dit spierstelsel is de zogenaamde rotator manchet Het stabiliseert het gewricht en houdt de kop van de humerus in de glenoïdholte. Het zorgt er ook voor dat de arm kan draaien, naar binnen en naar buiten, en kan ontvoeren. Andere spieraanhechtingen bevinden zich op de schacht van de humerus en aan het onderste uiteinde. Omdat het opperarmbeen de schouder verbindt en onderarm, het maakt ook de bewegingen van de onderarm mogelijk door de interactie van de verschillende spieren.
Ziekten en klachten
Terwijl het opperarmbeen een zeer sterk bot is en wat kan weerstaan spanning, het is geen sterk bot. Het kan echter breuk als een grotere of plotselinge kracht wordt uitgeoefend. Een veel voorkomende verwonding is de proximale humerus breuk Dit is een breuk in het bovenste deel van het bot dat zich dicht bij het lichaam bevindt. Het treft meestal oudere mensen die dat wel hebben osteoporose, een ziekte waarbij de botstof zijn stabiliteit verliest. Deze blessure wordt ook wel indicatorfractuur genoemd, wat betekent dat de fractuur een indicatie is van de ziekte osteoporose Meestal proximaal opperarmbeen fractuur treft oudere vrouwen. Tijdens een val wordt de arm instinctief uitgestrekt om de val te breken, waarbij alle kracht van het gewicht op het opperarmbeen wordt uitgeoefend. Dit leidt niet zelden tot een compressiefractuur ter hoogte van het collum surgicum, maar fracturen zijn ook direct aan de humeruskop of ter hoogte van de botuitsteeksels mogelijk. Het distale opperarmbeen fractuur, aan de andere kant, vindt plaats aan de onderkant van het bot. Er wordt onderscheid gemaakt of alleen het opperarmbeen of ook delen van het ellebooggewricht zijn gebroken. Als de schacht is aangetast door een breuk, noemen artsen dit een humerusschachtfractuur. Deze breuken ontstaan wanneer er vanaf de zijkant extreme kracht op de arm wordt uitgeoefend, hetzij door een slag of, bij een verkeersongeval, door een zijdelingse botsing. Bij dit soort letsel gaat het vaak ook om zenuwen, schepen, spieren of pezen die hechten aan of langs het bot lopen. Bij complexe schade aan het opperarmbeen en de omliggende structuren is een snelle behandeling absoluut noodzakelijk. Verbrijzelde of torsiefracturen vereisen een chirurgische behandeling omdat ze moeten worden opgezet en gefixeerd. Naast breuken, tennis elleboog (epicondylitis humeri radialis) is een van de meest voorkomende aandoeningen van de humerus. In dit geval is het inbrengen van de pees van de strekspieren van de onderarm gelegen op het opperarmbeen wordt ontstoken. Een golfelleboog (epicondylitis humeri ulnaris) daarentegen, die veel minder vaak voorkomt, ontwikkelt zich wanneer de pezen van de buigspieren ontstoken raken. Beide ziekten manifesteren zich met pijn in het ellebooggebied, dat kan uitstralen naar de bovenarm of onderarm. Wanneer het bovenste uiteinde van de humerus uit de schoudergewrichtDit heet dislocatie van de schouder (schouderluxatie Dit gebeurt vaak tijdens sporten of ongelukken.
