menselijk immunodeficiency virus (Hi-virus) is een virus uit de retrovirusfamilie. Mensen die besmet zijn met het HI-virus, ontwikkelen de ziekte 에이즈 na een incubatietijd die meestal meerdere jaren duurt. Het virus wordt overgedragen via onbeschermd seksueel contact, via een bloed transfusie of via besmette spuiten. Tot op heden, HIV-infectie of 에이즈 is behandelbaar maar niet te genezen.
Wat is het humaan immunodeficiëntievirus?
menselijk immunodeficiency virus (HIV) is een retrovirus. Onbehandelde HIV-infectie leidt tot 에이즈 na een symptoomvrije periode die gewoonlijk meerdere jaren duurt. Klik om te vergroten. De mens immunodeficiency virus is de veroorzaker van de immunodeficiëntieziekte AIDS. Een persoon wordt hiv-positief genoemd als antilichamen tegen het virus kan worden gedetecteerd in de bloed Het menselijk lichaam produceert antilichamen wanneer het een virale infectie moet bestrijden. Als een persoon is geïnfecteerd met het HI-virus, vertoont hij of zij in de meeste gevallen een ziektebeeld vergelijkbaar met een griep-achtige infectie in de eerste drie maanden na de infectie. De symptomen verdwijnen vrij snel en de patiënt blijft jarenlang symptoomvrij.
Symptomen, klachten en tekenen
Symptomen van HIV-infectie kan zich bij verschillende individuen verschillend manifesteren. In sommige gevallen is de infectie jarenlang asymptomatisch, vaak onopgemerkt. Bij andere geïnfecteerde personen treden al vroeg milde of zelfs ernstige infecties op. Enkele dagen tot weken na infectie met het virus ervaren veel getroffen personen een acute hiv-fase met niet-specifieke symptomen die kunnen lijken op die van een griep-achtige infectie of invloed. Veel voorkomende symptomen zijn onder andere koorts meerdere dagen aanhouden, zwaar nachtelijk zweten, lusteloosheid, hoofdpijn, gewrichten en spieren pijnen gezwollen weefselvocht knooppunten, bijvoorbeeld in de oksels of nek Ongeveer de helft van de met hiv geïnfecteerde personen ontwikkelt ook een kleine, jeukende uitslag op de rug, buik of borst dat kan meerdere dagen duren. Kenmerkend komt dit voor in combinatie met koorts Dit hoeft echter niet het geval te zijn. Veelbetekenend is er ook vaak verlies van gewicht en eetlust. Andere mogelijke symptomen zijn onder meer open zweren in de mond, amandelontsteking, ontsteking van de keel, terugkerende afleveringen van koorts en diarree Vroege hiv-infectie wordt ook vaak verward met klierkoorts vanwege de uitgesproken symptomen.
Betekenis en koers
Direct na een hiv-infectie merken getroffen personen de infectie in eerste instantie niet op. Tijdens deze fase van de ziekte noemen artsen het 'stadium A, nieuwe infectie zonder symptomen'. Tijdens deze fase is er alleen een acute hiv-infectie, die gemakkelijk kan worden aangezien voor een griep-achtige infectie vanwege de symptomen die optreden. Symptomen zijn onder meer gezwollen weefselvocht knooppunten, hoofdpijn en pijnlijke ledematen, 피로, koorts en verlies van eetlust Afgezien van deze episode, kan een patiënt met een hiv-infectie meestal jarenlang volledig symptoomvrij leven. Als de infectie niet wordt opgemerkt, komt de patiënt in stadium B van de HIV-infectie. Voor het eerst zal de patiënt symptomen vertonen die deel uitmaken van de AIDS-comorbiditeit. Deze omvatten koorts van meer dan 38.5 graden waarvoor geen andere oorzaak kan worden geïdentificeerd, herhaald diarree, gordelroos, verschillende infecties en schimmelinfecties van de mond en keel. In stadium B zal de patiënt gestaag verliezen in zijn kwaliteit van leven waarnemen, en zijn lichaam zal in toenemende mate in zijn functie achteruitgaan. Als de infectie verder vordert, vertoont de patiënt symptomen van stadium C - ook wel volledige AIDS genoemd. De patiënt zal aanzienlijk gewichtsverlies vertonen als gevolg van ernstig diarree Bovendien kan het immuungecompromitteerde lichaam er niet meer tegen vechten pathogenen, dus de patiënt vertoont talrijke, vrij zeldzame infecties, zoals longontsteking, salmonella, toxoplasmose, of verhoogde schimmelinfectie van de slokdarm, luchtpijp, bronchiën en longen. Veel stadium C-patiënten vertonen maligniteiten, zoals baarmoederhalskanker, Kaposi's sarcoom, of niet-Hodgkin-lymfoom.
Complicaties
In het geval dat menselijke immunodeficiëntie virale infectie niet behandeld wordt, neemt het aantal helpercellen in het lichaam continu af. Een ernstige immuundeficiëntie treedt dan gemiddeld na ongeveer tien jaar op en wordt bepaald door de AIDS-definiërende ziekten. Onbehandeld leidt een uitbraak van aids na infectie met hiv na enige tijd tot de dood van de getroffen persoon. Zelfs als hiv wordt behandeld met een antiretrovirale combinatie therapiekunnen complicaties optreden. Door de hoge mutatiesnelheid van het virus zelf zijn de inspanningen van het nog bestaande immuunsysteem van de patiënt in combinatie met een geschikt therapie kan vooralsnog een verbetering bereiken, maar kan weer teniet worden gedaan door een ontwikkeling van resistentie van het hiv. Een aanpassing van de medicatie is dan noodzakelijk. In bijna alle gevallen zijn milde en matige bijwerkingen te verwachten. Sommige actieve stoffen zijn giftig voor de interne organen op de lange termijn en daarom leiden tot ernstige schade pas na een lange tijd. Een andere complicatie is het optreden van een zogenaamd superinfectie met hiv: de reeds geïnfecteerde persoon wordt besmet met een andere stam van het humaan immunodeficiëntievirus. Dit zorgt voor een extra belasting van de immuunsysteem en compliceert therapie.
Wanneer moet je naar een dokter?
Mensen die wisselende seksuele contacten hebben, dienen over het algemeen een controletest te hebben over seksueel overdraagbare aandoeningen regelmatig. Als anticonceptiemiddel vindt niet plaats met een condoom, is er een verhoogd risico op infectie met seksueel overdraagbare aandoeningen Aangezien de eerste symptomen van het humaan immunodeficiëntievirus vaak pas in een vergevorderd stadium verschijnen, moet de getroffen persoon een goed gevoel ontwikkelen voor veranderingen in zijn of haar volksgezondheid Als er gezwollen zijn weefselvocht knooppunten, een onvindbaar gewichtsverlies of een aanhoudend verlies van eetlust, er is reden tot bezorgdheid. Als de symptomen enkele weken of maanden aanhouden of zich verspreiden, wordt een controle bij een arts aanbevolen. Een geleidelijk proces van toenemend ongemak is een waarschuwingsteken. Als er verstoringen zijn in de spijsvertering, onaangenaam winderigheid of diarree, een bezoek aan de dokter is noodzakelijk. Als er aanhoudende lusteloosheid is, vermoeidheid or 피로 ondanks een goede slaaphygiëne moet een arts worden geraadpleegd. Als er een schimmelinfectie is in de mond of keel, ademhaling problemen of gewrichtspijnmoet een arts worden geraadpleegd. Ademhalingsstoornissen of stopzetting van ademhaling moet onmiddellijk worden onderzocht en behandeld. Dit kan levensbedreigende situaties of secundaire ziekten tot gevolg hebben. Een bezoek aan de dokter wordt aanbevolen bij een diffuus gevoel van ziekte, malaise of algemene zwakte.
Behandeling en therapie
Als er een vermoeden bestaat besmet te zijn met het HI-virus, is het raadzaam om direct een test te laten doen. Allemaal openbaar volksgezondheid afdelingen bieden gratis en anoniem testen aan. Zo'n test bepaalt antilichamen tegen het virus - als er geen antilichamen detecteerbaar zijn, is de test negatief, dwz er is geen infectie. In het tegenovergestelde geval laat de test een positief resultaat zien. Omdat de test in het verleden vaak een vals positief resultaat liet zien, wordt een positieve test altijd herhaald. Als een hiv-infectie vroegtijdig wordt ontdekt, is deze gemakkelijk te behandelen. Hoewel de infectie zelf niet te behandelen is - de patiënt blijft de rest van zijn of haar leven “hiv-positief” - kan het begin van de immunodeficiëntieziekte AIDS toch lange tijd worden uitgesteld. Er zijn verschillende drugs beschikbaar die tot doel hebben bepaalde processen in de cellen te remmen. Zogenaamde toegangsremmers, die voorkomen dat het HI-virus de menselijke cel binnendringt en zich vermenigvuldigt, behalen goede resultaten. Proteaseremmers voorkomen de vorming van eiwitten, die op hun beurt nieuwe HI vormen virussen. In aanvulling op de volksgezondheid beperkingen, zijn mensen die besmet zijn met hiv nog steeds overgeleverd aan de gevaren van sociale uitsluiting. Hoewel infectie met het virus alleen mogelijk is door onbeschermde geslachtsgemeenschap, door geïnfecteerde en ongereinigde spuiten te delen of via een bloed transfusie, vermijden veel mensen omgang met hiv-geïnfecteerde mensen. Hulp kan worden gevonden door hiv-positieve mensen in zelfhulpgroepen of met psychologische ondersteuning.
Nazorg
In het geval van het immunodeficiëntievirus weinig of geen nazorg maatregelen zijn in de meeste gevallen beschikbaar voor de getroffen persoon. De getroffen persoon moet er echter voor zorgen dat hij bij de eerste symptomen en tekenen van de ziekte een arts bezoekt om verdere complicaties of ongemak te voorkomen.De ziekte zelf kan niet volledig worden genezen, zodat er meestal geen speciale nazorg is. maatregelen Allereerst moet de infectie of de overdracht van deze ziekte worden voorkomen. Daarom een condoom moet altijd worden gebruikt tijdens geslachtsgemeenschap. Het immunodeficiëntievirus kan in veel gevallen worden verlicht als het graag wordt herkend. In dit geval zijn getroffenen meestal afhankelijk van het innemen van medicatie, waarbij erop moet worden gelet dat deze regelmatig en ook in de juiste dosering wordt ingenomen. Het is niet ongebruikelijk dat getroffen patiënten psychologische ondersteuning nodig hebben, die kan worden geboden door hun eigen familie of door ouders en vrienden. Of het door de ziekte leidt tot een verminderde levensverwachting, is in het algemeen niet te voorspellen.
Vooruitzichten en prognose
Volgens de huidige wetenschappelijke kennis is er geen mogelijkheid tot volledige genezing; infectie met het humaan immunodeficiëntievirus houdt het hele leven aan. De prognose is de afgelopen jaren echter sterk verbeterd. Vóór de ontwikkeling van moderne behandelmethoden konden met HIV geïnfecteerde personen in geïndustrialiseerde landen een verdere levensverwachting verwachten van 8 tot 15 jaar na infectie; vandaag is dit beduidend hoger. Dankzij antiretrovirale therapie hoeven de getroffenen over het algemeen jarenlang geen significant verlies van hun kwaliteit van leven te accepteren als de behandeling vroegtijdig wordt gestart. De prognose is slechter als de ziekte pas in een vergevorderd stadium wordt ontdekt. Een al enorm verzwakt immuunsysteem reageert minder goed op therapie, en de kans om jarenlang symptoomvrij te zijn is in dit geval veel lager. Bovendien wordt het succes van de behandeling sterk beïnvloed door de medewerking van de patiënt. De door de arts voorgeschreven medicijnen moeten regelmatig, permanent en precies zoals voorgeschreven worden ingenomen om positieve resultaten te bereiken. Met consistente therapie is de levensverwachting van jonge hiv-geïnfecteerden zonder andere onderliggende ziekten nu ongeveer gelijk aan die van gezonde mensen. Patiënten die op oudere leeftijd voor het eerst met het virus besmet raken of aan andere chronische ziekten lijden, moeten in vergelijking daarmee een kortere levensverwachting verwachten.
Hier is wat u zelf kunt doen
Zelfhulp maatregelen in het geval van infectie met het humane immunodeficiëntievirus zijn bijzonder nuttig in verband met medicamenteuze therapie. In dit verband houden ze zich primair bezig met hoe de getroffen persoon zelf omgaat met zijn infectie en met mogelijke psychologische ondersteuning, wat met name kort na de diagnose relevant is. Op veel plaatsen zijn er bijvoorbeeld zelfhulpgroepen en adviesdiensten voor getroffenen. Hier wordt intensief voorlichting gegeven over het onderwerp “Leven met hiv”. Bovendien kan hier de kennis over de infectie zelf worden verdiept. Alleen al het feit dat een infectie met hiv niet langer een doodvonnis betekent, is voor velen een verademing. Een zelfverzekerde manier om ermee om te gaan, die idealiter ook betrekking heeft op het informeren van familieleden en seksuele partners, maakt het leven van de getroffenen gemakkelijker. Afhankelijk van de omgeving kan er echter weerstand ontstaan in de vorm van discriminatie en onwetendheid. Dit maakt een betrouwbare sociale omgeving des te belangrijker. De kennis en communicatie van het feit dat een hiv-positieve persoon geen risico vormt voor andere mensen met de juiste therapie en gedrag is des te belangrijker. Bovendien zijn er veel mogelijkheden voor getroffenen om hun kwaliteit van leven met betrekking tot hun gezondheid te verbeteren. Een gezond dieet en lichaamsbeweging beschermen tegen andere ziekten. Het onderhouden van werk en sociale contacten maakt een gewoon leven zonder beperkingen mogelijk. Een zich ontwikkelende psychische belasting kan van de kant van de getroffen persoon worden gecommuniceerd met vrienden en familieleden. Door nieuwe perspectieven te ontdekken (hobby's, verandering van baan, enz.), Wordt ook de verloren levensvreugde herontdekt.
