Hemangioom bij de baby | Hemangioom

Hemangioom bij de baby

De meeste, namelijk ongeveer driekwart, van alle hemangiomen komen voor in de kindertijd. Bij de geboorte zijn hemangiomen vaak nog niet duidelijk zichtbaar en alleen de groei in grootte in het eerste levensjaar maakt de hemangioom zichtbaar. Het veelvuldig voorkomen van hemangiomen bij zuigelingen kan worden verklaard door het feit dat het een embryonale tumor is.

A hemangioom, ook wel hemangioom genoemd, bestaat dus uit cellen die mensen alleen in hun embryonale periode en in hun kindertijd produceren. Ongeveer drie tot vijf procent van alle baby's wordt getroffen. Premature baby's worden tot twintig keer vaker getroffen dan volwassen baby's.

Bij de meeste baby's is de eerste stap afwachten hoe het hemangioom ontwikkelt zich, aangezien veel hemangiomen tijdens de eerste levensjaren achteruitgaan en hemangiomen niet kwaadaardig degenereren. Behandeling van de baby wordt gezocht als het hemangioom bijzonder groot is of als de lokalisatie ongunstig is. Bij baby's en peuters is medicamenteuze behandeling met de bètablokker propanolol goedgekeurd, wat kan bijdragen aan regressie.Bloed sponzen zijn normaal gesproken volledig pijnloos voor de baby en vormen geen belemmering voor hem of haar in het dagelijks leven.

Vormen van het hemangioom

Een vorm van hemangioom is de zogenaamde capillair hemangioom. Het is afgeleid van de haarvaten, de kleinste bloed schepen in het menselijk lichaam. Capillairen vormen een fijn netwerk in de organen en weefsels van het lichaam en maken de uitwisseling van zuurstof en voedingsstoffen daartussen mogelijk bloed en lichaamsweefsel.

Ongeveer 30 tot 40 procent van alle vasculaire tumoren kan worden geclassificeerd als capillair hemangiomen. EEN capillair hemangioom verschijnt op de huid als een helderrood en licht verhoogd vaatnetwerk. Het komt zeer vaak voor (één op de 200 geboorten) en meestal kort na de geboorte.

In de eerste levensmaanden neemt het capillaire hemangioom vaak in omvang toe. Echter, meer dan 70 procent van de hemangiomen neemt volledig af op de leeftijd van 7 jaar. Behandeling is niet nodig voor ongecompliceerde hemangiomen.

Als het capillaire hemangioom zich echter in het gezicht, de bil of het genitale gebied bevindt, moet de therapie vroegtijdig worden gestart. Therapie kan worden uitgevoerd met behulp van lasertechnologie of koudetherapie (cryogenics). Voor zeer grote hemangiomen, behandeling met chemotherapeutica (remt de groei van cellen), met cortisone of met bètablokkers (geneesmiddelen die bloeddruk en werken ook op bepaalde receptoren van het hemangioom schepen) kan worden gebruikt.

In zeer zeldzame gevallen kan chirurgische ingreep ook nodig zijn. Het zogenaamde caverneuze hemangioom of cavernoom is in sommige gevallen al zichtbaar bij de geboorte, maar ontwikkelt zich vaker in de eerste levensdagen. Een cavernoom is een felrode vasculaire malformatie met grote vasculaire holtes.

Afhankelijk van de huidlaag waarin een cavernoom voorkomt, wordt het geclassificeerd als een cutaan, cutaan-subcutaan of subcutaan hemangioom. Ongeveer 80 procent van alle cavernomen gaat zelfstandig achteruit. Caverneuze hemangiomen kunnen hevig bloeden, wat een gevaarlijke complicatie is van deze vorm van hemangioom.

Grote cavernomen kunnen groeiproblemen veroorzaken in de armen of benen van kinderen. In deze gevallen moet een vroege therapie worden gestart. Het caverneuze hemangioom is gemakkelijk te behandelen en wordt daarom tegenwoordig meestal behandeld.

Een cavernoma kan ook in het midden voorkomen zenuwstelsel, dwz in de hersenen or spinal cord. Dit kan epileptische aanvallen of neurologische gebreken veroorzaken (bijv. Verlamming, sensorische stoornissen, enz.). De meest ernstige complicatie van een caverneus hemangioom is hersenbloeding.

Afhankelijk van de grootte van het cavernoom is de kans op bloeding 1 tot 10 procent per jaar. Als er een bloeding optreedt of als er epileptische aanvallen optreden die niet anders behandeld kunnen worden, kan een caverneus hemangioom in het gebied van de hersenen wordt operatief verwijderd. Een dergelijke operatie wordt over het algemeen niet aanbevolen bij symptoomvrije bevindingen.

Een belangrijke bijzondere vorm van hemangioom is het caverneuze hemangioom. Een scleroserend hemangioom kan vooral op middelbare leeftijd optreden. Deze vorm van hemangioom is een relatief mobiel knooppunt in de huid (dermis) of subcutis (subcutis) tot een centimeter groot.

Het scleroserende hemangioom groeit langzaam en wordt beschouwd als een goedaardige tumor van de huid. Het kan op elk deel van de huid van het lichaam voorkomen, maar het komt bij voorkeur voor op de ledematen. Behandeling van scleroserend hemangioom is niet absoluut noodzakelijk.

Het hemangioom kan echter op verzoek van de getroffen persoon heel gemakkelijk operatief worden verwijderd. In ongeveer vijf procent van de gevallen kan een recidief (terugval) van het scleroserende hemangioom optreden. Hemangiomen kunnen in principe overal voorkomen schepen ook rennen.

Het is daarom niet ongebruikelijk dat hemangiomen ook in het gebied van de hersenen. Niet al deze angiomen leiden tot de ontwikkeling van symptomen. Dit is echter grotendeels afhankelijk van de grootte en exacte lokalisatie.

Dus lichte symptomen zoals hoofdpijn of duizeligheid kan optreden, maar deze kunnen bij kleine kinderen vaak niet als zodanig worden vastgesteld. Echter, verminderd zicht, gevoeligheidsstoornissen, spraakstoornissen, geheugen stoornissen en andere neurologische gebreken zijn ook mogelijk als gevolg van verplaatsing door een hemangioom. Een andere reden is dat de zwakkere vaatwand in het gebied van het hemangioom dit niet toelaat bloeddruk zo hoog op te bouwen als nodig zou zijn om voldoende aanvoer naar de omliggende gebieden te garanderen.

Deze symptomen vormen dus een duidelijke indicatie voor therapie. Afhankelijk van de exacte locatie zijn diverse therapeutische mogelijkheden zoals bestraling, embolisatie (= sluiting van het hemangioom) en chirurgische ingreep mogelijk. Ook in de oogkas kan een hemangioom voorkomen. De baan is een gebied omgeven door schedel botten waarin relatief weinig tumoren voorkomen.

Om deze reden is het hemangioom de meest voorkomende goedaardige tumor van de volwassen baan. Het hemangioom van de baan wordt vaak ontdekt als een toevallige vondst tijdens schedel examens. In sommige gevallen is het merkbaar door een verandering in de positie van de oogbal, omdat het hemangioom groter kan worden en zo de oogbal kan verplaatsen.

De diagnose kan gesteld worden door middel van angio-magnetische resonantie beeldvorming (magnetische resonantie beeldvorming om de bloedvaten te tonen) of computertomografie (CT) van de neusbijholten. Een hemangioom van de orbitale holte (ook wel orbitaal hemangioom genoemd) komt voor op middelbare leeftijd. De langzame maar gestage groei van het hemangioom leidt tot complicaties zoals progressieve exophthalmus (pathologisch uitsteeksel van de oogbal uit de baan), een afname van de gezichtsscherpte (vermindering van de gezichtsscherpte), verziendheid (hypermetropie) of diplopie (zien van dubbele beelden).

De behandeling wordt alleen gebruikt in gevallen van gestaag groeiende hemangiomen van de baan die ongemak veroorzaken. Dit vereist een chirurgische ingreep waarbij de vasculaire tumor eerst wordt gescleroseerd en vervolgens wordt verwijderd. Aangezien een dergelijke operatie veel gevaren met zich meebrengt, dienen hemangiomen die geen klachten veroorzaken onbehandeld te blijven.

In deze gevallen moeten regelmatig controles worden uitgevoerd. Hemangiomen in de lip gebied komen relatief vaak voor. Ze worden om esthetische redenen vaak in een zeer vroeg stadium behandeld, maar ook het risico op functiestoornissen moet worden verminderd.

Als het een sterk groeiend hemangioom is, kan dit leiden tot verstoring van de voedselopname en kaak- en tandontwikkeling in de lip Oppervlakte. Daarnaast bestaat het risico dat boven een bepaalde maat een blijvende vervorming van de lip blijft ook na de operatie. Dit zijn allemaal redenen waarom bij een gediagnosticeerd hemangioom van de lip relatief vroeg actie wordt ondernomen en de patiënt niet wacht tot de tumor terugwijkt, zoals bij andere lokalisaties het geval is.

Bovendien, hoe kleiner het hemangioom, hoe gemakkelijker het te verwijderen is. Dit betekent dat zachte technieken kunnen worden gebruikt tijdens een begeleide therapie, die esthetische resultaten laten zien. Hemangiomen in het huidgebied komen zeer vaak voor en kunnen sterk variëren in ernst.

Ze presenteren zich meestal als donkerblauwe tot zwartblauwe gebieden die ofwel vlak of bolvormig zijn. De structuur is zacht en vaak uit te drukken. Hun grootte kan variëren van enkele millimeters tot 10 cm.

In de eerste levensmaanden vertoont het een snelle groei, maar na de eerste 9 levensmaanden neemt het langzaam af. Gelukkig vertonen de meeste hemangiomen van de huid een spontane regressie na de leeftijd van 6-9 jaar. In veel gevallen blijven er geen of slechts kleine littekens achter.

Levensbedreigende complicaties zijn niet te verwachten. Hemangiomen van de huid hebben bijvoorbeeld meestal alleen therapie nodig als ze een bepaalde grootte hebben overschreden. Om esthetische redenen worden ze echter vaak vooraf verwijderd.

De meest voorkomende goedaardige nieuwe formatie (neoplasie) van de lever is het hemangioom. In de meeste gevallen zijn hemangiomen van de lever worden ontdekt als een willekeurige vondst tijdens een ultrageluid onderzoek (echografie) of tijdens een MRI van de lever. Deze hemangiomen zijn niet gevaarlijk en kunnen in de lever zonder therapie.

Alleen als een hemangioom zich op het oppervlak van de lever bevindt, kan het open scheuren en bloeden. In zeldzame gevallen kan een dieper hemangioom van de lever leiden tot een obstructie in de afvoer van gal. De goedaardige cellen van het hemangioom degenereren niet tot kwaadaardige tumorcellen.

Hemangiomen zijn de meest voorkomende goedaardige tumoren van de milt en zijn vaak een toevallige vondst tijdens een ultrageluid examen. In veel gevallen zijn ze onproblematisch en verdwijnen ze na een paar jaar vanzelf. Gedurende deze tijd bestaat er echter een risico op splenomegalie, dwz een vergroting van de milt, en een iets hoger risico op bloeding in de milt.

In dit geval treedt in eerste instantie bloeding op in de krap milt capsule. Als de bloeding ernstig is, kan de miltcapsule scheuren, wat resulteert in een ernstige inwendige bloeding. Dit komt echter nog zeer zelden voor.

Hemangiomen van de milt hebben bijvoorbeeld in de meeste gevallen geen therapie nodig en worden alleen behandeld als ze tot symptomen leiden. Hemangiomen kunnen niet alleen in de huid voorkomen, maar ook in andere delen van het lichaam. Een hemangioomwervel is een hemangioom in de Vertebrale lichaam.

Vrouwen worden vaker getroffen dan mannen. Normaal gesproken is een hemangioomwervel een willekeurige bevinding, omdat deze slechts in zeer zeldzame gevallen symptomen veroorzaakt. Het hemangioom is zichtbaar in computertomografische beelden of in magnetische resonantiebeeldvorming. Behandeling is zelden nodig.

Als de symptomen zelden voorkomen, pijn therapie of chirurgische behandeling kan worden gezocht. Een hemangiomatose is de gelijktijdige aanwezigheid van veel hemangiomen. In veel gevallen is hemangiomatose een onderdeel van andere ziekten, zoals het Sturge-Weber-syndroom of het Mafucci-Kast-syndroom.

Indien de interne organen, vooral de lever, is erbij betrokken, er is een acuut gevaar voor het leven van de getroffen pasgeborene, aangezien de hemangiomen de bloedcirculatie veranderen. Er zijn veel verschillende vormen van hemangiomatose. Deze variëren van een beperking tot de huid tot hemangiomen in alle organen.

Goedaardige neonatale hemangiomatose is de meest onschadelijke vorm, aangezien het slechts een opeenhoping van hemangiomen van de huid is. De zeer zeldzame diffuse neonatale hemangiomatose treft ook iedereen interne organen. De oorzaak is nog niet bekend.

Capillaire pulmonale hemangiomatose tast met name de longen aan en kan daarom leiden tot pulmonale hypertensie en cardiale stress. Naast deze vormen zijn er nog andere genetische oorzaken voor hemangiomatose. Afhankelijk van de locatie van de hemangiomen treden verschillende bijkomende ziekten en complicaties op.

In de meeste gevallen zijn hemangiomatosen chronische ziekten waarbij alleen de symptomen kunnen worden verlicht. Het zogenaamde Kasabach-Merritt-syndroom wordt gekenmerkt door het optreden van een speciale vorm van gigantische hemangiomen. De ziekte gaat gepaard met een consumptie-coagulopathie (stollingsstoornis), wat betekent dat de consumptie van stollingsfactoren en bloed bloedplaatjes (trombocyten) treedt op.

Hemangiomen leiden tot de vorming van bloedstolsels (trombi) en de consumptie van bloedplaatjes verhoogt de neiging tot bloeden. Reuzenhemangiomen kunnen zich bijvoorbeeld over een hele extremiteit uitstrekken. Tot op heden is de oorsprong van hemangiomen onbekend; in sommige gevallen gaan ze vanzelf achteruit. Behandeling van de ziekte kan laserchirurgie omvatten, interventioneel radiologie of medicamenteuze therapieën (bijv. met cortisone).