Cardiale glycosiden zijn drugs die een positief effect hebben op de slagkracht van de hart- terwijl u de hartslag. Ze zijn gewend om te behandelen hart- ziekte.
Wat zijn hartglycosiden?
Cardiale glycosiden worden vaak digitalis genoemd. Deze naam verwijst naar het vingerhoedskruid (digitalis), dat bevat Cardiale glycosiden in vrij hoge doses. Hartglycosiden zijn actieve stoffen waarvan de werking verband houdt met de hart- Chemisch gezien worden de actieve ingrediënten gekenmerkt door drie deoxy-suikers die zeer zelden in de natuur voorkomen. Deze deoxysuikers zijn in een glycosidebinding gebonden aan een steroïdederivaat. In sommige gevallen is de glycosidebinding ook aanwezig in derivaten van de gonan. Hartglycosiden worden ook vaak digitaloïden of, eenvoudiger, digitalis genoemd. Deze aanduiding verwijst naar het vingerhoedskruid (digitalis), dat hartglycosiden in vrij hoge doseringen bevat. Alleen vandaag digitoxine en digoxine worden klinisch gebruikt. Digitoxine is een steroïdale glycoside uit de klasse van actieve ingrediënten van hartglycosiden. Het wordt verkregen uit de rood vingerhoedskruid (Digitalispurpurea). Digoxine is ook een digitalisglycoside van het vingerhoedskruid. Digoxine en digitoxine behoren tot de endogene glycosiden. Dit betekent dat ze functioneren als hormonen Bij mensen wordt digoxine in kleine hoeveelheden gevormd in de bijnier Hartglycosiden worden voornamelijk gebruikt bij de behandeling van acute en chronische hartfalen Ze worden ook gebruikt bij de behandeling van boezemfibrilleren en atriale flutter Hartglycosiden worden meestal in tabletvorm toegediend. Alleen strofanthine wordt intraveneus toegediend vanwege zijn slechte werking absorptie tarief. Uitscheiding van de stoffen vindt voornamelijk plaats via de lever en gal.
Farmacologische werking
Hartglycosiden vertonen een positief inotroop effect. De term inotropie wordt gebruikt om de invloed op de contractiliteit van hartspierweefsel te beschrijven. Bij positieve inotropie neemt de samentrekkende kracht van het hart toe. Deze stijging is gebaseerd op een verhoogde voorziening van calcium ionen in de hartspiercellen. Om dit te bereiken binden hartglycosiden zich aan de α-subeenheden van natrium-kalium ATPase, dat het actieve transport van kaliumionen naar de cel remt. Tegelijkertijd is de uitstroom van natrium ionen uit de cel worden belemmerd. De natrium concentratie binnen de cel neemt toe. Als gevolg hiervan neemt het sarcoplasmatisch reticulum, een speciale vorm van het endoplasmatisch reticulum in spiercellen, meer calcium ionen. Deze calcium ionen zijn beschikbaar voor de hartspier voor contractie, zodat de contractiekracht toeneemt. Tegelijkertijd hebben hartglycosiden ook een negatief dromotroop effect. Ze verlagen de zenuwgeleidingssnelheid. Dit effect wordt bereikt door de initiële uitstroom van kalium van de spiercel. Door de vertraagde geleiding van de prikkel trekt het hart minder vaak samen. Dit zorgt voor een krachtigere samentrekking met meer uitworp volume Hartglycosiden hebben ook een positief bathmotropisch effect. Bathmotropy verwijst naar de invloed van stimulusdrempels en de prikkelbaarheid van het hart. Positief badmotrope stoffen verlagen de prikkelbaarheidsdrempel zodat het hart gemakkelijker kan samentrekken.
Medische toepassing en gebruik
De belangrijkste toepassingen van hartglycosiden zijn acuut en chronisch hartfalen. in hartfalen, het hart is niet meer in staat het lichaam van voldoende te voorzien bloed Acuut hartfalen ontwikkelt zich binnen enkele uren tot dagen. Oorzaken zijn onder meer hartritmestoornissen, harttamponade, pulmonaal embolie, hartklepinsufficiëntie of myocardinfarct. Chronisch hartfalen ontwikkelt zich binnen enkele maanden tot jaren. Oorzaken zijn onder meer chronisch long ziekte. Hartglycosiden worden ook toegediend voor boezemfibrilleren or atriale flutter. Atriale fibrillatie en atriale flutter kan volledig asymptomatisch zijn. Vaak merken de getroffenen alleen een afname van de prestaties. Symptomen zoals duizeligheid, kortademigheid, angst of pijn op de borst zijn ook mogelijk.
Risico's en bijwerkingen
Het gebruik van hartglycosiden en in het bijzonder het gebruik van digoxine is omstreden. Recente onderzoeken tonen bijvoorbeeld aan dat patiënten met hartfalen die werden behandeld met digoxine een 72 procent hogere mortaliteit hadden dan patiënten die werden behandeld met andere drugsHartglycosiden hebben ook een vrij smal therapeutisch venster. Zelfs kleine afwijkingen van het optimale dosis wel leiden op ongewenste effecten en vergiftigingsverschijnselen. De therapeutische en toxische bereiken overlappen in veel gevallen. Patiënten klagen er vaak over verlies van eetlust en misselijkheid Digitalisine-intoxicatie als gevolg van een overdosis manifesteert zich als braken, diarree en hartritmestoornissen. Hoofdpijninnerlijke rusteloosheid en zelfs psychotische toestanden van verwarring kunnen ook voorkomen. Typerend voor digitalisintoxicatie is groen-geel zicht. Bovendien zien de getroffenen blauwachtige sterretjes of stippen. Deze verschijnselen worden het fenomeen van de korenbloem genoemd. Causaal worden intoxicaties behandeld met remming van een ander medicijn absorptie Hiervoor wordt maagspoeling uitgevoerd. Als alternatief kan actieve kool worden toegediend. tevens de circulatie tussen de darm en de lever wordt onderbroken door de administratie of colestyramine Symptomatisch worden voornamelijk de elektrolytstoringen gecompenseerd en de hartritmestoornissen worden behandeld. Het is ook mogelijk om een tegengif voor digitalis toe te dienen. Hier bestaat echter het risico van een allergische reactie, die zich kunnen uitstrekken tot allergisch schokken Opgemerkt moet worden dat de potentie van hartglycosiden door verschillende kan worden beïnvloed drugs en ook door fluctuerende concentraties van elektrolyten in de bloed Daarom moet het gebruik altijd in een individuele dosering zijn. Bovendien fijnmazig bloed controles zijn vereist bij het gebruik van hartglycosiden. Het hartglycoside digoxine mag niet worden toegediend in nierinsufficiëntie Digitoxine is gecontra-indiceerd bij gecombineerde nier- en nierinsufficiëntie leverinsufficiëntie.
