Fysiotherapeutische interventie | Fysiotherapie voor de ziekte van Schlatter

Fysiotherapeutische interventie

Bij fysiotherapie / fysieke gymnastiek wordt de diagnose ondersteund door handmatige tests en pijn tests voor beweging, stress en druk. De arts stelt de diagnose door middel van ultrageluideen Röntgenstraal of mogelijk een MRI-scan. Er wordt onderscheid gemaakt tussen gewrichtsblessures, breuken of de zogenaamde springersknie, die ook een overbelasting van het front betekent dij spieren met zeer vergelijkbare symptomen.

Als de patiënt aan de ziekte van Schlatter lijdt, is de eerste stap het verlichten van de knie, verminderen pijn en filter de oorzaak eruit. Verlichting kan worden bereikt bij fysiotherapie / fysieke gymnastiek met behulp van verschillende manuele technieken zoals tractie, dwz een lichte trekkracht, de slingertafel, bandages of een tapesysteem. Bloed circulatie moet ook worden aangemoedigd.

Dwarswrijving is hiervoor geschikt, maar het kan zeer pijnlijk zijn en is niet in alle fasen geschikt of simpelweg door beweging zonder belasting. Het is belangrijk om de spanning van de pees te halen, dwz het front los te maken en te strekken dij spier. Ontspanning wordt bereikt door warmte, zoals de hot roll of classic massage grepen.

A stretching van de spier quadriceps femoris wordt bereikt door de knie te buigen en de heup te strekken. Zo kan de hiel staand naar beneden worden geleid en met één hand worden vastgezet. Voor versteviging duw je het bekken gewoon naar voren.

Pijn verlichting en ontstekingsremmende effecten kunnen worden bereikt met ijs (ijslolly's, cool packs), dwz lokale koeling of kwark. Het voordeel van quark is dat er geen gevaar voor is hypothermie en natuurlijke stoffen hebben een positief effect op de ontsteking bij de ziekte van Schlatter. Goed, eenvoudig en zonder gevaar thuis te doen. Een andere methode is de combinatie van ijstherapie en stretching: De spier en zijn pijnlijke basis worden uitgespreid met ijslolly's en tenslotte passief en langzaam in een uitgerekte positie gebracht - ofwel de laterale positie (de aangedane been ligt bovenop en kan vrij worden bewogen door de fysiotherapeut) of rugligging met een overhang waarin het aangedane been vrij hangt.

Op deze manier kan de sterke heupbuiger tegelijkertijd worden gestrekt in de zin van de doorlopende spierketen. Deze procedure wordt meerdere keren herhaald. Een functioneel massage, waarbij de spier wordt uitgerekt door dwarskneden, kan ook de spanning verminderen.

Fasciale technieken omvatten hele spierketens en zijn ook geschikt om spanning te verlichten. Als pijn en ontsteking niet meer op de voorgrond staan, kan actieve fysiotherapie worden gestart voor de ziekte van Schlatter. Hier ligt de focus nog op stretching de quadriceps femoris-spier, die nu actiever kan worden uitgevoerd, evenals voor het versterken van omliggende spieren zoals de ischiocrurale spieren en de gluteus, dwz de gluteale spieren.

De bekkenpositie en de algemene romphouding moeten ook worden gecontroleerd en gecorrigeerd, aangezien deze verkeerde posities ook verhoogde spierspanning in de knie kunnen veroorzaken of versterken. Een oefening van fysiotherapie voor de ziekte van Schlatter voor de bovengenoemde spieren en een goede lichaamsstabilisatie wordt dit "overbruggen" genoemd. In rugligging worden de hielen opgetild, worden de toppen van de voeten opgetrokken om spanning op te bouwen, de rug wordt stevig op de steun gedrukt en nu wordt het bekken langzaam met spanning en kracht opgetild tot de dij en buik vormen een diagonaal, kort vastgehouden, weer verlaagd zonder het bekken volledig neer te leggen en het hele ding wordt gedurende drie sets 12-15 keer elk herhaald.

Een verhoging is om de oefening met één been uit te voeren, dwz het bekken met één kracht optillen been terwijl u het andere been gestrekt houdt - beide dijen bevinden zich op dezelfde hoogte. Let op, plaats de voeten niet te dicht tegen het lichaam, hoe steiler de hoek hoe groter de kniebelasting weer. Pijn is altijd een waarschuwing en wanneer het zich voordoet, moet de oefening worden gedowngraded, weggelaten of geoptimaliseerd.

Het therapieconcept PNF (Proprioceptive Neuromuscular Facilitation) is ook geschikt voor het optimaliseren van bewegingen, het versterken van specifieke spierketens en het bewegen in fysiologische patronen. Bekkenaandoeningen, die gedeeltelijk verantwoordelijk kunnen zijn, kunnen ook worden behandeld met het bovengenoemde concept. Andere passieve therapiemethoden zijn elektrotherapie of lokale ultrageluidbehandelingen (Let op: contra-indicatie groeischijf!

Het fysiologische groeiproces kan worden verstoord). De therapie /fysiotherapie voor de ziekte van Schlatter is heel individueel en probleemgericht. De adolescenten moeten worden verlost van pijn en bewegingsstoornissen. Dit omvat ook informatie om overbelasting van het lichaam te voorkomen en om het initiatief te nemen om overtollig gewicht te verminderen.