Gedurende het hele leven maken mensen onvermijdelijk een ontelbaar aantal gebeurtenissen en ervaringen mee. De geheugen van deze ervaringen is wat een persoon maakt en hem of haar op latere leeftijd vormt. Herinnering is dus significant betrokken bij ontwikkelingen en veranderingen - bewust of onbewust.
Wat herinnert zich?
De geheugen van verschillende ervaringen vormt een persoon en vormt hem in zijn latere leven. Herinnering is dus significant betrokken bij ontwikkelingen en veranderingen. Fouten zijn er om van te leren. Geheugen en herinneren zijn hier samen verantwoordelijk voor. De term verwijst naar het opslaan en ophalen van gebeurtenissen uit het verleden. Deze zijn onderverdeeld in ervaringen (episodes) en kennis over deze ervaringen (evenementen). Herroepen kan actief of passief zijn. Actieve herinnering vindt plaats wanneer iemand zich bewust iets probeert te herinneren dat in het verleden is gebeurd. De redenen hiervoor kunnen variëren, maar houden vaak verband met verhalen over het verleden of recapitulatie van wat er is gebeurd. Passieve en spontane herinneringen komen daarentegen willekeurig voor. Dit kan gebeuren wanneer bepaalde verbindingen in het hersenen worden uitgelokt door associaties, komen soortgelijke situaties weer voor, of wordt herhaaldelijk een bepaald gevoel opgeroepen. Herinneringen zijn door en door subjectief en manipuleerbaar. Ze gaan hand in hand met de beoordeling en evaluatie van ervaringen. Bepaalde ankerpunten blijven in het geheugen, dingen die belangrijk lijken en emoties oproepen. Catastrofes, wereldwijde gebeurtenissen en privé-incidenten die emotioneel raken of lange tijd actief bleven, worden opgeslagen in het langetermijngeheugen. Bovendien hangt wat een persoon opslaat af van zijn of haar huidige gemoedstoestand en wat de hersenen selecteert en beschouwt als onbelangrijk.
Functie en taak
Herinneringen zijn niet statisch, maar veranderlijk. Ze vervullen dus vooral een belangrijke sociale functie. In het sociale samenleven en het dagelijks leven is het niet altijd relevant wat er werkelijk is gebeurd: gesprekken over het verleden en de wederzijdse invloed van herinneringen vormen vaak de sociale interactie en daarmee vriendschappen en kennissen. Bovendien speelt herinneren een belangrijke rol bij het opgroeien. Als iemand fouten maakt die hem belasten of onaangename gevolgen hebben, zal hij ze onthouden. Deze herinnering roept onvermijdelijk een negatief gevoel op en voorkomt in het beste geval dat dezelfde fouten opnieuw worden gemaakt. Geheugen is dus een basiscomponent van het leren werkwijze. Herinneringen, ervaringen en gebeurtenissen maken een persoon tot wat hij is. Het verleden bepaalt hoe iemand in het heden is, welke ervaringen hij heeft gehad en hoe hij daarmee is omgegaan. Bovendien is het geheugen dat interactie met andere mensen mogelijk maakt. Als het hersenen Als men onmiddellijk zou verwijderen wat er is meegemaakt, zouden mensen zich mensen niet meer kunnen herinneren. En dit geldt niet alleen voor mensen, maar voor alles wat in het dagelijks leven als vanzelfsprekend lijkt te worden beschouwd: de herinnering aan plaatsen, uitstapjes, het eigen appartement, evenementen, vergaderingen - tot op de plek waar de koelkast staat. Zonder herinneringen zouden mensen zich niet eens kunnen herinneren waar een koelkast voor is. Kortom, bijna geen enkel levend wezen is levensvatbaar zonder herinneringen. De omvang van de geheugencapaciteit verschilt echter van levend wezen tot levend wezen. Toch zal niemand zich alles kunnen herinneren wat hij heeft meegemaakt, want ook de hersenen hebben een beperkte opslagcapaciteit. Onbelangrijke dingen worden in de loop der jaren vergeten om plaats te maken voor nieuwe herinneringen.
Ziekten en kwalen
Er zijn verschillende factoren die het herinneren beïnvloeden. De huidige emotionele toestand van het individu op het moment van de gebeurtenis of het vastleggen van gebeurtenissen is hier vaak verantwoordelijk voor. Herinneringen worden in multimediavorm opgeslagen. Dit betekent dat ze als afbeeldingen of films in het geheugen van de persoon worden weergegeven. Maar ook geuren, gevoelens en kleuren worden opgeslagen. Het langetermijngeheugen (episodisch geheugen) comprimeert de informatie. Om er toegang toe te krijgen, moeten de hersenen de informatie opnieuw verwerken. Bij deze opwerking speelt de tijdsperiode tussen het moment van de gebeurtenis en de herinnering een grote rol. In de tussentijd verstoren verschillende factoren de relatieve authenticiteit van de ervaring. Bovendien kan er een aanpassing (assimilatie) zijn van verschillende gebeurtenissen die op een andere manier werden beleefd maar soortgelijke gevoelens opwekten. De vergelijkbare perceptie leidt ertoe dat ze later niet meer los van elkaar kunnen worden waargenomen. Een verminderd geheugen wordt bijvoorbeeld geactiveerd door alcohol of drugsgebruik. Evenzo zijn herinneringen gecreëerd tijdens hypnose zijn niet betrouwbaar. Hetzelfde geldt voor herinneringen vanaf de kindertijd, aangezien de perceptie anders is tot de leeftijd van drie.
Een herinnering is vooral van cruciaal belang wanneer deze wordt geassocieerd met sterke emoties. Door de jaren heen kunnen emoties zich opstapelen en veranderen. Dit leidt niet alleen op het moment van de gebeurtenis tot een mogelijk al vervormde opname, maar in de toekomst tot een nog meer verstoorde herinnering. Verschillende ziekten kunnen echter ook het geheugen aantasten. Bijvoorbeeld deficiëntieverschijnselen en spanning zijn een veel voorkomende reden voor geheugenverlies. Naast ziekten zoals dementie, die vooral het geheugen aantasten, ongevallen met craniocerebrale trauma of beroertes kunnen ook redenen zijn voor vervalt of geheugenverlies Dit geldt ook voor bijna alle ziekten die de hersenen aantasten. Zelfs hersenvliesontsteking kan veroorzaken geheugenverlies. In het geval van geheugenverliesmaken artsen een onderscheid tussen verschillende graden van ernst. Vaak zijn de geheugenverlies is maar van korte duur, maar soms is het onherstelbaar. In dit geval kunnen herinneringen niet worden hersteld.
