Endolymfe is duidelijk kalium-rijke lymfoïde vloeistof die de holtes van het vliezige labyrint in het binnenoor vult. Gescheiden door het Reissner-membraan, wordt het vliezige labyrint omgeven door de natrium-rijke perilymfe. Voor het horen, de verschillende ionen concentratie tussen perilymfe en endolymfe speelt een grote rol, terwijl de mechanisch-fysische eigenschappen (traagheidsprincipe) worden gebruikt om feedback van de vestibulaire organen te genereren.
Wat is endolymfe?
Het binnenoor bevat de organen in het vliezige labyrint die mechanische geluidsgolven en snel omzetten hoofd bewegingen of roterende en lineaire versnellingen van het hele lichaam in elektrische zenuwimpulsen en deze via de vestibulocochleaire zenuw naar het CZS overbrengen. De organen communiceren met elkaar via de endolymfe, een lymfevloeistof die rijk is aan kalium en laag in natrium Het vliezige labyrint is omgeven door een andere lymfevloeistof, de perilymfe, die er hoog in zit natrium en laag in kalium Het vliezige labyrint zweeft als het ware in de perilymfe. echter, de volume verhoudingen zijn extreem klein. Het totaal volume van endolymfe in elk binnenoor is slechts ongeveer 0.07 ml. Het spanningspotentieel dat bestaat tussen de endolymfe en de perilymfe als gevolg van het verschil in elektrolytsamenstelling wordt gebruikt om de mechanische geluidsgolven in het slakkenhuis, het gehoorslakken, om te zetten in elektrische zenuwimpulsen. Daarentegen spelen de fysisch-mechanische eigenschappen van de endolymfe de hoofdrol bij de omzetting van versnellende stimuli in elektrische zenuwimpulsen.
Anatomie en structuur
De endolymfe bestaat uit een heldere vloeistof, een kaliumrijke elektrolyt die qua samenstelling vergelijkbaar is met de intracellulaire vloeistof (cytoplasma). De endolymfe wordt geproduceerd door de epitheelcellen van de stria vascularis in het slakkenhuis en opnieuw geabsorbeerd door de saccus endolymphaticus, waar de ductus endolymphaticus eindigt, zodat er een constante vernieuwing en een dynamiek is. evenwicht tussen afscheiding en reabsorptie van de endolymfe. De epitheel van de stria vascularis is een van de weinige epitheel die doordrongen is van toevoer en afvoer bloed haarvaten om de functie van het afscheiden van endolymfe te vervullen. Tegelijkertijd zorgen de epitheelcellen voor de constantheid van de samenstelling van de endolymfe. Naast het hoge kaliumgehalte concentratie van 140-160 meq / l (milli-equivalent per liter), bevat de endolymfe ook een vergelijkbare hoge concentratie chloor (120 - 130 meq / l) als perilymfe. Het eiwitgehalte bereikt slechts een waarde van 20 - 30 mg / 100 g en is daarmee minder dan de helft van het eiwitgehalte van de perilymfe. De pH van 7.5 is iets basischer dan perilymfe, die een gemiddelde pH van 7.2 heeft.
Functie en taken
De twee belangrijkste functies van de endolymfe zijn om de conversie van mechanische geluidsgolven en de conversie van hoofd of lichaamsversnellingen in elektrische zenuwimpulsen. Voor het omzetten van geluidsgolven in elektrische impulsen, afhankelijk van de frequentie en sterkte van de geluidsdruk wordt voornamelijk het elektrische potentiaalverschil van soms meer dan +150 mV tussen de endolymfe en de omringende perilymfe gebruikt. De omzetting van fysieke geluidsgolven in elektrische zenuwimpulsen vindt plaats onder energieverbruik door mechanoreceptoren in het slakkenhuis. Mechanoreceptoren in de arcades en in de maculaire organen Sacculus en Utriculus zijn verantwoordelijk voor het genereren van elektrische zenuwimpulsen analoog aan roterende of lineaire versnellingen op de hoofd of lichaam. Belangrijk voor een juiste omzetting van de versnellingsimpulsen zijn soortelijk gewicht en viscositeit van de endolymfe, die de fysisch-mechanische eigenschappen significant bepalen. In bredere zin is het ook belangrijk dat de volume of de druk van de endolymfe in het endolymfatische systeem blijft constant, dwz dat de secretie- en resorptiesnelheden met elkaar overeenkomen. Afwijkingen van de normale waarden veroorzaken onmiddellijk ongebruikelijke acceleratiesensaties die gecoördineerde bewegingen moeilijk maken. Alcohol inname leidt bijvoorbeeld tot een verandering in de viscositeit van de endolymfe die tot 36 uur kan duren, dwz tot de bloed alcohol inhoud is allang verminderd. Een andere taak van de endolymfe is om te voorzien eiwitten op bepaalde weefsels waarmee het in direct contact staat.
Ziekten
Het gehoor en het vestibulaire gevoel kunnen worden beïnvloed door een aantal klachten en ziekten die worden veroorzaakt door afwijkingen van de endolymfe. Een bekende ziekte is de ziekte van Menière, wat resulteert in een veranderde samenstelling van de endolymfe en perilymfe, zodat de elektrolytische eigenschappen worden veranderd en er een verhoogde ophoping van endolymfe door het endolymfatische systeem is (endolymfatische hydrops). De dynamiek evenwicht tussen secretie en adsorptie is verstoord. de ziekte van Menière resulteert meestal in de symptomen van duizeligheid, tinnitus en gehoorverlies (Triade van Menière). Een endolymfatische hydrops kan leiden op lekken in het Reißner-membraan met het effect dat perilymfe en endolymfe gedeeltelijk gemengd en ernstig zijn duizeligheid met malaise tot braken ontwikkelt zich evenals een abnormaal gehoorsensatie tot schril tinnitus symptomen. Klachten over plotseling ronddraaien duizeligheid worden vaak veroorzaakt door goedaardige paroxismale positionele duizeligheid (BPPV). De voorwaarde is in wezen goedaardig, maar kan ongemakkelijk zijn als het niet wordt behandeld. Symptomen worden veroorzaakt door een piepklein calcium carbonaatkristal dat is losgeraakt van saccule of utriculus en vast komt te zitten in de endolymfe in een van de arcades, waardoor eigenaardige sensaties van beweging en positionele duizeligheid Het probleem kan op natuurlijke wijze worden opgelost door een opeenvolging van bepaalde lichaamshoudingen. Het kleine kristalgranulaat kan zo weer uit de poort worden getransporteerd. De exacte oorzaken van de ontwikkeling van endolymfatische hydrops zijn (nog) niet voldoende opgehelderd. Het kan als zeker worden aangenomen dat permanent spanning en psychologische permanente belasting veroorzaken ofwel direct de vorming van endolymfatisch hypertensie of promoot het als een co-factor.
Typische en veel voorkomende ooraandoeningen
- Oorstroom (otorroe)
- Otitis media
- Gehoorgang ontsteking
- mastoïditis
- Oor furuncle
