De term visceroceptie omvat alle sensorische lichaamssystemen die de toestand en activiteit van waarnemen interne organen, zoals het spijsverteringssysteem en cardiopulmonaal circulatie De verschillende sensoren rapporteren hun waarnemingen meestal via afferente paden van het autonome zenuwstelsel aan de hersenen, die de berichten verder verwerkt. De meeste berichten verlopen onbewust, zodat na verwerking het hersenen initieert onafhankelijk verdere controle van de interne organen.
Wat is visceroceptie?
De term visceroceptie omvat alle sensorische lichaamssystemen die de toestand en activiteit van waarnemen interne organen, zoals het spijsverteringssysteem en cardiopulmonaal circulatie Viscerale perceptie, ook wel enteroceptie genoemd, waaronder de meervoudige sensorische waarnemingen en berichten van de toestand en activiteit van de interne organen aan de hersenen zijn ondergebracht, maakt deel uit van onderschepping. Onder onderschepping vallen alle berichten van het lichaam over interne toestanden, dus ook berichten van proprioceptie en het gevoel van evenwicht over radiale en lineaire versnellingen. Er is een grote verscheidenheid aan sensoren, elk gespecialiseerd voor een taak, die bepaalde drukomstandigheden registreren, zuurstof verzadiging, mate van hydratatie, mate van maagvulling en nog veel meer, en meld ze aan specifieke ganglia of hersencentra via afferente paden van de autonome zenuwstelsel Het gebruik van het autonome zenuwstelsel geeft aan dat de meeste berichten onbewust zijn, dat wil zeggen niet opgemerkt door ons. De aansturing van de inwendige organen op basis van de visceroceptieve boodschappen is eveneens grotendeels onbewust, maar wordt ook min of meer sterk beïnvloed door de sympathische en parasympathische systemen, die een zeer sterke invloed hebben op de stofwisseling en daarmee op het gedrag van de inwendige organen. organen gericht op spanning en fysieke topprestaties (sympathiek) of naar ontspanning en groei (parasympathisch). De verwerking van visceroceptieve boodschappen in het centrale zenuwstelsel (CZS) komt voor een groot deel overeen met de genetisch vooraf bepaalde circuits in de hersenen, maar voor een deel ook met levenservaringen waaraan de stofwisseling van het lichaam zich kan aanpassen.
Functie en taak
Zoals hierboven al uitgelegd, verloopt de visceroceptie grotendeels autonoom, dus onbewust. Dit ontlast de mens enorm, daar hij niet bewust om hoeft te gaan met hoe sterk en snel de hart- zou moeten verslaan, hoe hoog de bloed druk zou moeten zijn, hoeveel spijsvertering enzymen moet worden geproduceerd in de maag en alvleesklier, hoe elk van de bedauwde spieren moet bewegen en hoeveel andere dingen moeten worden gecontroleerd. Het is duidelijk dat visceroceptie niet alleen verlicht, maar in de eerste plaats gecoördineerde lichaamsfuncties mogelijk maakt, aangezien de mens volledig overweldigd zou zijn als de veelheid aan processen bewust zou moeten worden gecontroleerd. Er zijn echter ook situaties waarbij het autonome zenuwstelsel overbelast wordt. Dit zijn bijvoorbeeld directe gevaren die bewuste beslissingen vergen of we een dreigend gevaar vermijden door te vluchten of dat we de oorzaak van het gevaar proberen weg te nemen, bijvoorbeeld door aan te vallen. Blessures vereisen ook individuele beslissingen over verder gedrag. In deze gevallen kunnen nociceptoren (pijn sensoren) zorgen ervoor dat pijn ook het bewustzijnsniveau bereikt. Ook in veel andere gevallen hebben visceroceptieve sensoren of het autonome zenuwstelsel het vermogen om bepaalde staten op het bewustzijnsniveau te plaatsen. Dit is niet alleen een kwestie van gevoelens van angst of ongemak opwekken, maar kan zich ook uitstrekken tot flauwvallen. Flauwvallen dient de onmiddellijke bescherming van het lichaam bij reeds opgetreden verwondingen of bij dreigend ernstig letsel. Randapparatuur bloed schepen samentrekken en circulatie wordt tot een absoluut minimum beperkt, zodat bij letsel zo min mogelijk bloedverlies optreedt en het bewustzijn zoveel mogelijk traumatische ervaringen wordt bespaard.
Ziekten en kwalen
Gezien de veelheid aan mechano-, chemo-, baro-, thermo- en osmoceptoren, evenals veel meer verschillende sensoren die hun "metingen" doorgeven aan het CZS, kunnen er storingen zijn in de detectie, transmissie of processie van signalen . Denkbaar zijn storingen of uitval van individuele sensoren door verwondingen of door lokale blootstelling aan chemische stoffen. Storingen of foutieve berichten van individuele sensoren hebben meestal geen effect, aangezien bij het grote aantal betrokken sensoren de boodschap van een enkele receptor nauwelijks een rol speelt. rol in de processie van de totale berichten. In gevallen waarin een hele groep sensoren wordt aangetast door een ziekte van het overeenkomstige orgaan, kunnen er ernstige verkeerde interpretaties van de situatie door het CZS optreden, die overeenkomstige storingen van het aangetaste orgaan kunnen veroorzaken. Als visceroceptoren van de spijsverteringskanaal zijn aangetast in hun functie door een ziekte van de maag of darm, significant problemen met de spijsvertering kan het gevolg zijn van orgaanstoornissen. Soortgelijke problemen en ongemakken kunnen optreden wanneer de overdracht verstoord is. Diverse neurologische aandoeningen zoals multiple sclerose (MEVROUW), autoimmuunziektenberoertes of neuritis die resulteren in een verminderde geleiding van actiepotentialen, veroorzaken vergelijkbare symptomen, zelfs levensbedreigende aandoeningen. Het CNS kan de organen niet naar de realiteit sturen zonder correcte berichten van de visceroceptie, zo ernstig volksgezondheid er kunnen problemen ontstaan als gevolg van de storingen. Een ander probleem kan zich voordoen op het grensvlak van onbewuste of bewuste waarneming. Zoals hierboven vermeld, worden de meeste zintuiglijke boodschappen niet bewust waargenomen, maar alleen in specifieke situaties die bewust individueel ingrijpen vereisen. De beslissing of een bepaalde staat tot bewustzijn wordt gebracht, verschilt sterk van persoon tot persoon en wordt zowel door genetisch bepaalde neurale verbindingen als door ervaring beheerst. Als de drempel die het bewustzijn van toestanden triggert te laag is, kan dit angst en verdere neurosen veroorzaken die schadelijk zijn voor volksgezondheid Maar het tegenovergestelde, een te laag bewustzijn van orgaantoestanden, kan ook nadelig zijn voor volksgezondheid omdat vroege waarschuwingssignalen van dreigende ziekte, zoals hart- aanvallen en dergelijke worden niet waargenomen.
