Cystische nierziekten
Een veel problematischere misvorming dan bijvoorbeeld een verlaagd of hoefijzer nier is cystische nierziekte (cysten zijn over het algemeen holle ruimtes gevuld met vloeistof) waarin de nier wordt afgewisseld met cysten, waardoor de structuur en dus de functie van de nier. Deze misvorming leidt vaak tot nier falen, die langzaam of snel vordert, afhankelijk van de ziekte. Er zijn verschillende typen, die worden geclassificeerd door de Potter-classificatie en rekening houden met zowel genetische als klinische factoren.
Potter I manifesteert zich al in de pasgeborene of kindertijd. Hier worden beide nieren aangetast en bovendien de lever. De ziekte is zo ernstig dat de getroffenen sterven jeugd.
Potter II wordt gekenmerkt door eenzijdig nier besmetting. De lever wordt niet beïnvloed. De patiënten bereiken doorgaans een hogere volwassen leeftijd.
Potter III heeft de beste prognose onder de cystische nierziekten. Net als Potter I, beide nieren en de lever zijn aangetast. De ziekte is echter minder ernstig en manifesteert zich meestal pas op volwassen leeftijd.
In Potter IV zijn het niet zozeer de cysten die nierinsufficiëntie veroorzaken, maar eerder een enorme congestie in de nierbekken veroorzaakt door een vernauwing. Dit leidt al tot problemen tijdens zwangerschap. Een indicatie van de ziekte kan een onvoldoende hoeveelheid zijn vruchtwater gedetecteerd door echografie. Cystische nierziekte onderscheidt zich van cystische nierziekte door cysten die zich in de loop van het leven kunnen ontwikkelen en meestal volkomen onschadelijk zijn als ze een bepaalde grootte niet overschrijden. Als de grootte van de cyste aanzienlijk toeneemt, moet rekening worden gehouden met het gevaar van het barsten van de cyste.
Diagnose
De diagnose van misvormingen van de nier, kan puur bij toeval worden gemaakt in een ultrageluid (echografie) met een heel andere vraag vanwege ontbrekende symptomen. In het geval van serieuzer misvormingen van de nier, zoals cystische nierziekte, de gevolgen als gevolg van nierinsufficiëntie (bijv. onbalans in het mineraal of zuur en base evenwichtof hoge bloeddruk, enz.) doen vermoeden dat er een nierprobleem is.
An ultrageluid maakt veranderingen zoals cysten duidelijk zichtbaar. Andere mogelijkheden zijn de implementatie van een uitscheidingsprogramma, waarbij een contrastmiddel in de ader, die vervolgens door de nier wordt gefilterd, zodat de vulling van de nier en de urineleiders door meerdere röntgenfoto's zichtbaar gemaakt kan worden. EEN blaas onderzoek (urethrocystoscopie) kan ook helpen om misvormingen te diagnosticeren.
