Enchondroma: oorzaken, symptomen en behandeling

In het volgende een definitie, oorzaken, diagnose en mogelijk verloop voor enchondroom zal worden genoemd. Naast mogelijkheden van therapie en vormen van profylaxe, andere nuttige informatie over deze goedaardige vorm van bot tumor zal worden opgemerkt.

Wat is een enchondroom?

enchondroom is een aanvankelijk grotendeels onschadelijke vorm van tumorziekte in het kraakbeen massa van menselijk bot. enchondroom komt altijd voor in een goedaardige vorm. Therapie is niet absoluut noodzakelijk, maar in de meeste gevallen moet nauwlettende observatie van de goedaardige celdegeneratie worden gegarandeerd. Deze vorm van celproliferatie komt het meest voor tussen de 20 en 40 jaar. Vaak komt men bij toeval de meestal pijnloze enchondromen tegen tijdens röntgenfoto's. Ze bevinden zich meestal in de dunne lange botten​ Als enchondromen echter op verschillende plaatsen in een lichaam worden aangetroffen, spreekt men van bepaalde syndromen, waarbij bij deze diagnose significant vaker een kwaadaardige ontwikkeling van de tumorziekte te verwachten is.

Oorzaken

Oorzaken van enchondromen zijn niet definitief vastgesteld, en uiteindelijk nemen sommige wetenschappers dat aan in het geval van kraakbeen tumoren, zijn het waarschijnlijk de embryonale overblijfselen van de groeischijf.

Symptomen, klachten en tekenen

Enchondroma gaat meestal gepaard met zeer weinig klachten en symptomen. Om deze reden wordt de ziekte ook relatief laat gediagnosticeerd en behandeld. De getroffenen hebben voornamelijk last van zwelling. Deze komen voornamelijk voor op de vingers of handen, maar worden niet geassocieerd met pijn. Pijn is zeer zeldzaam bij enchondromen. De tumor wordt meestal alleen bij toeval ontdekt. Verdere klachten komen niet voor vanwege de enchondroom. De tumor zelf kan zich echter in het lichaam verspreiden als de ziekte ongunstig verloopt en er kan metastase optreden. In dit geval vormen zich tumoren in verschillende delen van het lichaam, wat meestal leidt tot de dood van de getroffen persoon. Een enchondroom kan ook leiden tot een verdikking van het bot in het verdere verloop. In dit geval neemt de zwelling toe en pijn kan gebeuren. Door de pijn hebben veel patiënten ook last van beperkte mobiliteit en dus aanzienlijke beperkingen in het dagelijks leven, wat leidt tot een aanzienlijk verminderde kwaliteit van leven. In de regel kan een enchondroom relatief goed en zonder complicaties worden verwijderd als de diagnose vroeg wordt gesteld. Het is echter niet mogelijk om een ​​algemene voorspelling te doen over de levensverwachting van de getroffen persoon.

Diagnose en progressie

Bij enchondroma, zoals hierboven vermeld, lijdt de patiënt zelden aan pijn. Meestal wordt de goedaardige, dat wil zeggen de goedaardige tumor gediagnosticeerd Röntgenstraal om andere redenen, dat wil zeggen bij toeval. Als diagnostische methode worden allereerst beeldvormende technieken gebruikt. Naast röntgenfoto's, computertomografie, MRI en minder vaak scintigrafie worden gebruikt. Alleen in twijfelgevallen a biopsie is uitgevoerd. In een biopsie, wordt een weefselmonster genomen van de getroffen persoon kraakbeen massa met een naaldachtig instrument. Het weefselmonster wordt vervolgens in het laboratorium onderzocht om de mogelijkheid uit te sluiten dat het kwaadaardig is kraakbeen tumor. Dan, als een levensbedreigende chondrosarcoom wordt uiteindelijk gediagnosticeerd, worden andere behandelingsstappen genomen. Enchondromen worden het vaakst aangetroffen in de vingers, dwz ongeveer tweederde ervan. Om precies te zijn, ze zijn de lange buis botten van de vingers. Minder vaak komen goedaardige tumoren voor in het voetgebied, de tenen. De verkalkingen op het kraakbeen massa kan ook worden gediagnosticeerd op het bekken schouderblad, op het dijbeen, dwz de dij bot, op de opperarmbeen, dwz het bovenarmbeen. Als enchondromen vaker voorkomen in de buurt van de stam, moeten ze grondig worden verwijderd. Waargenomen werd dat de locatie van kraakbeentumoren enige invloed heeft op de vraag of goedaardige enchondromen zich kunnen ontwikkelen tot kwaadaardige chondrosarcomen. Enchondromen groeien tamelijk langzaam en onopgemerkt blijven door het lichaam. Toch moet worden uitgesloten dat de celdegeneratie toch geen kwaadaardige tumor is. Als het een syndroom is met betrekking tot het enchondroom, dat wil zeggen als er een overmatige accumulatie van het fenomeen is, moet de behandelende arts ook veel waakzamer zijn tegen de ontwikkeling van kwaadaardige tumoren. Het Ollier-syndroom en het Mafucci-syndroom moeten worden genoemd. In beide gevallen degeneratie tot chondrosarcoom kan waarschijnlijk worden.

Complicaties

In de meeste gevallen leidt enchondroma niet tot complicaties. Het symptoom vereist slechts in enkele gevallen behandeling, en in dit geval is het geen volksgezondheid complicatie voor de patiënt. Slechts in sommige gevallen wordt de patiënt getroffen door pijn, die hij vaak niet onmiddellijk weet toe te wijzen aan een enchondroom. Als er toch pijn optreedt, is deze meestal niet erg ernstig. Soms kan er sprake zijn van een verdikking van het bot, dus er kan ook een bewegingsbeperking zijn. Dit vermindert de kwaliteit van leven van de patiënt. De groei kan ook meer ernstige pijn veroorzaken, in welk geval het enchondroom moet worden behandeld. De behandeling zelf wordt uitgevoerd als een chirurgische ingreep, gericht op de volledige verwijdering van de tumor. In de meeste gevallen moet de patiënt na de operatie vervolgonderzoeken ondergaan om te voorkomen dat de tumor zich opnieuw vormt. De levensverwachting wordt niet verminderd door een enchondroom als de kanker verspreidt zich niet naar andere delen van het lichaam. Na de behandeling verdwijnen ook de bewegingsbeperkingen volledig, dus er zijn geen verdere complicaties.

Wanneer moet je naar de dokter gaan?

Een enchondroom is meestal een goedaardige groei op het bot, dus er is geen onmiddellijke medische en medicamenteuze behandeling nodig. Meestal ontwikkelen enchondromen zich op de vinger of teen botten, hoewel de vorming van een enchondroom elders niet is uitgesloten. Omdat een enchondroom tot de groep tumoren behoort, moet deze altijd door een geschikte arts worden onderzocht. Alleen een dergelijke behandeling kan bepalen of het een goedaardige of kwaadaardige tumor is. Als het een goedaardige tumor blijkt te zijn, is er geen verdere behandeling door een arts nodig. Zolang er geen veranderingen in grootte, verkleuring of pijn zijn, is het niet nodig om naar een arts te gaan. Als er echter een verandering optreedt, mag het bezoek aan de dokter niet op een laag pitje worden gezet. De eerste tekenen van verandering moeten zo snel mogelijk door een arts worden beoordeeld.

Behandeling en therapie

In veel gevallen is een enchondroom volkomen onschadelijk en kan het vaak zonder behandeling worden gelaten. Desalniettemin wordt observatie van het botgebied vaak geadviseerd vanwege het risico van chondrosarcoom kan latent blijven. De therapie wordt daarom gedaan na een beeldvormende diagnose en in geval van twijfel met toevoeging van een weefselmonster uit het bot voornamelijk met observatie van het gedrag van de behandelende arts. Als de enchondroom zich echter uitbreidt tot een kwaadaardig chondrosarcoom, kan een kraakbeen kankerwordt botmassa operatief verwijderd en vervangen door tumor-endoprothesen. Deze zijn meestal kunstmatig gewrichten die een hoog comfort bieden. Wel kwaadaardig kraakbeen kanker is zeer zeldzaam in de vingerkootjes.

Vooruitzichten en prognose

De prognose van enchondroom hangt af van het beloop van de ziekte en van andere eerdere ziekten. Er zijn patiënten die, ondanks de kraakbeentumor, in het dagelijks leven geen enkele beperking ervaren en symptoomvrij zijn. In deze gevallen is geen behandeling nodig en kan de patiënt met de enchondroom blijven leven tot aan zijn of haar overlijden. Een levensverkorting valt niet te verwachten. Als een kwaadaardige tumor wordt gediagnosticeerd, wordt een operatie vaak uitgevoerd met verwijdering van het gemuteerde kraakbeen. Afhankelijk van de grootte van de enchondroom, kunnen vervolgbehandelingen of therapieën nodig zijn om het bewegingsbereik te verbeteren. Er is een mogelijkheid tot genezing. Er kan echter ook blijvende schade optreden die niet te behandelen is. In ernstige gevallen kunstmatig gewrichten of botten worden bij de patiënt geïmplanteerd om verbetering van de mobiliteit te verzekeren. Bovendien kan de enchondroom zijn ontstaan ​​als gevolg van een onderliggende ziekte. Deze syndromen worden enchodromatosen genoemd en moeten zowel worden gediagnosticeerd als behandeld. De patiënt krijgt vervolgens een inschatting van de kansen op herstel. Als de getroffen persoon lijdt aan andere bot- of gewrichtsaandoeningen, verslechtert zijn prognose. In het geval van een chronische ziekteeen genezing kan niet worden aangenomen. Bij alle mogelijke vormen van enchondroom zijn regelmatige controles nodig om veranderingen te beoordelen en snel te reageren.

het voorkomen

Omdat de oorzaken vrijwel onbekend zijn, kunnen alleen algemene zaken als profylactisch worden geadviseerd maatregelen​ Een gezonde levensstijl, evenals het afzien van kankerverwekkende gifstoffen zoals die van tabak verbruik en dergelijke zijn aan te raden. Een gevarieerde keuken, voldoende beweging in de buitenlucht en aandacht voor mentaal evenwicht hebben altijd een positief effect op een goede vitaliteit.

Nazorg

In de meeste gevallen van enchondroma blijken de opties voor nazorg relatief moeilijk te zijn. De focus ligt ook op directe en medische behandeling van de getroffen persoon door een medische professional om de tumor volledig te behandelen en te verwijderen. Vroegtijdige diagnose en vroege behandeling zijn ook erg belangrijk om verdere verspreiding van de tumor in het lichaam te voorkomen. Zelfs na een succesvolle behandeling van de enchondroom, moeten regelmatig onderzoeken worden gedaan om verdere tumoren vroegtijdig op te sporen en te behandelen. In de meeste gevallen kan de enchondroom worden behandeld en volledig worden verwijderd door een operatie. Dit leidt niet tot andere bijzondere complicaties. Na de operatie moet de patiënt echter altijd rusten en voor zijn lichaam zorgen. De patiënt dient zich te onthouden van inspanning of andere stressvolle activiteiten om het genezingsproces niet te vertragen. Patiënten die aan enchondroma lijden, zijn vaak afhankelijk van de steun van vrienden en familie. Intensieve gesprekken kunnen erg nuttig zijn, vooral in gevallen van psychisch ongemak. In de meeste gevallen is de enchondroom relatief goed te verwijderen, zodat er ook geen verminderde levensverwachting van de patiënt is.

Wat u zelf kunt doen

Mensen die getroffen zijn door goedaardige kraakbeenproliferatie klagen zelden over symptomen of ongemak. Ook pleit de goedaardige aard van enchondromen tegen de noodzaak van een therapeutische benadering. Desalniettemin dienen de getroffenen, zelfs na chirurgische verwijdering van het kraakbeenweefsel, regelmatig hun arts te raadplegen om een ​​mogelijk neoplasma in een vroeg stadium te kunnen herkennen. Een degeneratie van de onschadelijke tumor tot een kwaadaardig bot tumor kan ook door regelmatige screening tijdig worden opgespoord of uitgesloten. Patiënten moeten regelmatig worden ondergaan Röntgenstraal examens eenmaal per jaar om de bevindingen te verduidelijken. In het geval van meer uitgesproken zwellingen dat leiden voor pijn en grotere beperkingen in het dagelijks leven, is chirurgische verwijdering van het tumorweefsel geïndiceerd. Patiënten die hebben besloten om geen operatie te ondergaan, moeten hun levensstijl dienovereenkomstig aanpassen en geen onnodige risico's nemen door grotere te plaatsen spanning op het betreffende botgebied. Dit komt omdat enchondromen bijdragen aan een verzwakking van het bot sterkte en het risico op fracturen in de getroffen gebieden vergroten. Daarom zowel risicovolle sporten als hogere, overdreven eenzijdige fysieke spanning in de vrije tijd en op het werk moet worden vermeden. Hetzelfde geldt met name na een operatie, waarbij het getroffen gebied gedurende enkele weken zoveel mogelijk geïmmobiliseerd moet worden. Het genezingsproces van de geïrriteerde zenuwbanen verloopt des te sneller, hoe langer en consequenter het geopereerde gebied wordt gespaard.