Diagnostiek
Men spreekt van de voetschimmel, lat. Tinea pedis, als een schimmel zich verspreidt in de teenopeningen, op de zool of de achterkant van de voet. EEN nagel schimmel, Tinea unguium, aanvallen teennagels, maar kan zich in de loop van de tijd ook verder verspreiden.
Het is een van de meest voorkomende schimmelziekten en is in de meeste gevallen vervelend maar ongevaarlijk. Deze schimmelziekten worden meestal veroorzaakt door draadschimmels, die de huid bereiken via directe of indirecte transmissie. Vooral op openbare plaatsen zoals zwemmen zwembaden of sauna's, waar mensen meestal blootsvoets zijn, is het risico op infectie het grootst.
Hier is de vloer gevallen huidschubben en dergelijke kunnen worden bedekt met de schimmel en zo op de huid van de volgende patiënt terechtkomen. Door kleine huidscheurtjes dringt de schimmel de huid binnen en kan daar groeien. Risicofactoren zoals suikerziekte, te zwaar en een gebrek aan hygiënebewustzijn bevorderen de ontwikkeling van voetschimmel.
Onder de klassiekers tekenen van voetschimmel, zoals ze in veel voorkomen schimmelziekten, zijn een duidelijke jeuk, die in de loop van de tijd toeneemt, en een rode huid. Als de ziekte niet wordt behandeld, begint de huid te schilferen, soms vormen zich kleine blaren. De symptomen ontwikkelen zich eerst langzaam, maar worden daarna relatief snel een beperking.
De nagel schimmel is alleen merkbaar op de nagel. Het wordt geelbruin en begint broos en gebarsten te worden. Witte strepen kunnen ook zichtbaar worden.
De dikte van de nagelsubstantie neemt langzaam toe. In de loop van de tijd raakt ook het naastliggende nagelbed ontstoken en kan het zich verspreiden naar de rest van de voet. De diagnose van dit soort schimmelziekten is relatief eenvoudig.
Enerzijds heeft men de typische symptomen van schimmelziekten zoals rood worden van de huid, jeuk en beschadiging van de huid of nagel. Aan de andere kant is de schimmeldetectie beschikbaar. Een huid- of nagelmonster kan onder de microscoop worden onderzocht en een monster van het aangetaste gebied wordt genomen en in een laboratorium gekweekt, zodat de exacte ziekteverwekker kan worden bepaald.
De nauwkeurigheid van de diagnose bepaalt het succes van de therapie voor schimmelziekten. De therapie van schimmelziekten, dus ook de behandeling van voetschimmel or nagel schimmel, wordt uitgevoerd met antimycotica die specifiek optreden tegen schimmels. Deze worden uitwendig of ook van binnenuit als tabletten aangebracht.
Voor voetschimmel is in de meeste gevallen een oppervlakkige behandeling met zalven, crèmes of sprays, die meerdere keren per dag op de aangetaste plekken worden aangebracht, voldoende. Bevat werkzame stoffen zijn bijv. Terbinafine, miconazol of bifonazol, die effectief zijn tegen draadschimmels. De behandeling duurt 10 dagen tot meerdere weken, afhankelijk van het verloop van de ziekte.
Als de schimmel diepere huidlagen heeft bereikt, oraal antimycotica moet worden voorgeschreven. Nagelschimmel kan worden behandeld met speciale nagellakken. Dit kan worden aangevuld met een zalf die de nagel verzacht om diepere huidlagen te bereiken. Systemische behandeling met medicatie is zelden nodig. De therapie van nagelschimmel duurt 3 tot 6 maanden, omdat de nagel weer gezond moet groeien.
Alle artikelen in deze serie:
