Duizeligheidstherapie

Introductie

Er zijn verschillende behandelingsopties om het ondraaglijke effect van duizeligheid te onderbreken. Indien bekend, hangt dit af van de veroorzakende ziekte van de duizeligheid. Hiertoe dient de huisarts of een neuroloog de oorzaak van de duizeligheid op te helderen door in gesprek te gaan met de patiënt en verdere diagnostiek. Het zoeken naar de exacte oorzaak kan ook plaatsvinden in zogenaamd duizeligheid poliklinieken, een speciaal spreekuur voor de symptoomduizeligheid.

Therapie-opties

Allereerst kunnen medicijnen helpen tegen misselijkheid (antivertiginosa, anti-emetica). Deze omvatten metoclopramide (MCP, Paspertin®) en dimenhydrinaat (Vomex®). Deze medicijnen helpen echter alleen symptomatisch (tegen de symptomen van duizeligheid) en elimineren de oorzaak van de ziekte niet.

In de meest voorkomende vorm, Beningnen's paroxysmale positionering duizeligheid (BPLS), zogenaamde release manoeuvres helpen. Fysiotherapeuten (fysiotherapeuten) kunnen de patiënt instrueren om dergelijke manoeuvres regelmatig zelf uit te voeren in de vorm van positioneringsoefeningen. De huisarts zal in de medicatielijst van zijn patiënt kritisch zoeken naar middelen die duizeligheidsverschijnselen kunnen veroorzaken (bv. Medicijnen voor hoge bloeddrukantihypertensiva, bètablokkers) en plan indien nodig een nieuwe medicatie-inname met de patiënt.

Bij oorzaken uit de orthopedie, maatregelen voor houdingscorrectie, losmaken van gewrichtsblokkades, fysieke methoden, massage voor spanning in de nek spieren en rug training cursussen (terug school) worden aangeboden. Ontstekingsprocessen in het gebied van de evenwicht orgaan of de evenwichtszenuw worden ofwel symptomatisch behandeld, met antibiotica, antivirale middelen of in ernstige gevallen met cortisone. Voor acute symptomen van de ziekte van Menière, medicijnen voor misselijkheid zoals dimenhydrinaat (Vomex®) zijn momenteel beschikbaar.

Betahistine (Acqamen retard®) wordt toegediend tijdens het aanvalsvrije interval. Voordat een medicamenteuze therapie voor duizeligheid kan worden gestart, moet een nauwkeurige diagnose worden gesteld, aangezien duizeligheid immers slechts een symptoom is. Om de patiënt met succes te kunnen behandelen, moet eerst de ziekte die de duizeligheid veroorzaakt, worden opgespoord.

In ieder geval is er ook de mogelijkheid om de duizeligheid eerst symptomatisch te behandelen. Hiervoor worden vaak zogenaamde antivertiginosa gebruikt, die maximaal drie dagen mag worden ingenomen. Ze hebben een kalmerend effect op de braken midden in de hersenen of via het orgaan van evenwicht in het oor.

In sommige gevallen hebben artsen geprobeerd duizeligheidsaanvallen onder controle te houden met een plaatselijke verdoving geïnjecteerd in de nek (stervormige blokkade) om de zenuwbanen die zich daar bevinden te verdoven, maar dit bleek niet effectief volgens de laatste bevindingen. Een geschikte medicamenteuze therapie voor duizeligheid hangt voornamelijk af van het soort duizeligheid. In het geval van goedaardig positionele duizeligheidEr wordt bijvoorbeeld slechts een kleine dosis antivertiginosa gegeven om de misselijkheid dat kan gebeuren tijdens de verschillende positioneringsmanoeuvres zo laag mogelijk.

Aan angst gerelateerde (fobische) duizeligheid wordt daarentegen meestal selectief behandeld serotonine heropnameremmers (SSRI's), een groep geneesmiddelen die ook wordt gebruikt om te behandelen Depressie. Het gebruik van Sint-janskruid is hier ook mogelijk. Tijdens gebruik Sint-janskruider moet echter wel rekening gehouden worden met de interactie met orale anticonceptiva zoals de pil, wat kan leiden tot een beperkte effectiviteit van de pil.

Als een patiënt vestibulair heeft migraine aanvallen, medicamenteuze behandeling in de vorm van bètablokkers of valproïnezuur moet worden gestart om migraine te voorkomen, aangezien wordt aangenomen dat het duizeligheid veroorzaakt. Er zijn verschillende geschikte medicijnen voor de ziekte van Menière: Een daarvan is therapie met bètablokkers om duizeligheid te voorkomen. Het werkt door de druk te verminderen het binnenoor.

Daarnaast wordt vaak gentamicine gebruikt, een antibioticum dat via de trommelvlies om enkele van de haar cellen in het binnenoor die duizeligheid veroorzaken en dus duizeligheid remmen. Deze procedure heeft echter een relatief hoog risico op beschadiging van omliggende structuren en mag daarom alleen worden uitgevoerd door een ervaren arts. Benzodiazepines, antivertiginosa voor symptomatische therapie en cortisone worden ook gebruikt bij acute duizeligheidsaanvallen.

Het exacte werkingsmechanisme van cortisone bij de behandeling van duizeligheid is nog niet bewezen. Mensen die vatbaar zijn voor terugkerende duizeligheidsaanvallen kunnen ook huismiddeltjes gebruiken voor de behandeling. Deze omvatten vooral voldoende slaap en regelmatige lichaamsbeweging in de frisse lucht. In het geval van duizeligheid veroorzaakt door een aandoening van het vestibulaire orgaan (meestal draaiduizeligheid), kunnen speciale sportoefeningen helpen om het gevoel van evenwicht en evenwicht in het lichaam.

In het geval van acute duizeligheidsaanvallen moeten de getroffenen langzaam gaan zitten, omdat dit meestal helpt om de duizeligheid snel te laten verdwijnen en gevaarlijke valpartijen worden vermeden. Een gezond en evenwichtig dieet met verse groenten en fruit bevordert ook volksgezondheid en kan de symptomen verlichten. Vooral ouderen drinken vaak te weinig, waardoor het lichaam uitdroogt (dehydrateert) en duizeligheid ontstaat.

Regelmatig voldoende water drinken kan daarom duizeligheid helpen voorkomen. Omdat stress vaak duizeligheid veroorzaakt, kan het nuttig zijn sterke nerveuze spanning te vermijden en gericht uit te voeren ontspanning oefeningen, vooral van de nek spieren. De kruidengenezende stof Gingko biloba bevordert de bloed circulatie in de hersenen en kan daarom worden gebruikt bij duizeligheidsaanvallen.

Gingko helpt ook bij oorsuizen, wat vaak voorkomt in combinatie met duizeligheid. Een ander huismiddeltje is gember. De kleine knol ondersteunt het lichaam immuunsysteem en heeft een stimulerend effect door zijn prikkelende werking.

Gember kun je het beste in kleine stukjes snijden, er heet water overheen gieten en de thee ongeveer tien minuten laten trekken. Afhankelijk van smaak, kan gemberthee ook op smaak worden gebracht met citroen en honing. Homeopathische middelen kunnen vooral worden gebruikt in het geval van terugkerende duizeligheid.

In dat geval moet een arts eerst nagaan of er geen ernstige ziekten zijn die de duizeligheid veroorzaken (bijvoorbeeld cardiologische problemen of structurele veranderingen in de hersenen). Een arts moet altijd worden geraadpleegd, vooral in het geval van vaak terugkerende duizeligheid of begeleidende symptomen zoals koortsflauwvallen of hartkloppingen. Sommige vormen van duizeligheid kunnen echter niet goed worden behandeld met de conventionele geneeskunde.

In dergelijke gevallen kunnen de duizeligheidsaanvallen worden behandeld met homeopathische middelen. Voor de behandeling van duizeligheid zijn de actieve ingrediënten Anamirta kokken, Conium maculatum, Ambra grisea, Kaliumfosforicum, Nachtschade, Arnica en Petroleum rectificatium worden gebruikt. U kunt in elke apotheek en bij natuurgenezers goed advies krijgen over de juiste medicatie.

De ervaring leert dat er geen geschikte geneesmiddelen zijn voor de behandeling van goedaardige, paroxismale positionele duizeligheid. In plaats daarvan zijn speciale positioneringsoefeningen bedoeld om de symptomen te verlichten. Dit type duizeligheid is gebaseerd op het loslaten van kleine deeltjes in het oor, die terug kunnen migreren naar hun plaats van oorsprong door gerichte bewegingen van de hoofd en lichaam.

Een belangrijke oefening is de positioneringsmanoeuvre volgens Sémont: in het begin zit de patiënt rechtop en heeft de hoofd 45 °, zodat de aangedane zijde naar de dokter is gericht. Nu wordt de patiënt plotseling zijwaarts naar de aangedane zijde verschoven, maar zonder hoofd beweging (de blik is nu naar boven gericht). In deze positie wordt de patiënt 2-3 minuten vastgehouden.

Vervolgens wordt de patiënt overgebracht naar de andere, onaangetaste kant van het lichaam; deze keer weer zonder hoofdbeweging. Ten slotte wordt de patiënt weer in de uitgangspositie gebracht. Een andere vaak gebruikte positioneringsmanoeuvre om duizeligheid te verlichten, is de Epley-manoeuvre.

Hier zit de patiënt aanvankelijk rechtop met gestrekte benen. Het hoofd wordt ook 45 ° gedraaid, maar naar de aangedane zijde, dwz de gezonde zijde is naar de behandelende arts gericht. Nu wordt de patiënt snel in rugligging gebracht, waarbij het hoofd over de onderzoekstafel hangt (ook wel hoofdhangende houding genoemd).

De patiënt moet in deze positie blijven totdat de duizeligheid afneemt. Meestal gebeurt dit binnen een periode van 1-2 minuten. Dan draait de patiënt zijn hoofd naar de andere, gezonde kant en pauzeert tot de duizeligheid afneemt.

Vervolgens draait de patiënt zijn lichaam volledig naar de gezonde kant, maar zonder zijn hoofd te bewegen. Nadat de duizeligheid in deze houding is afgenomen, kan de patiënt voorzichtig gaan zitten en is de manoeuvre afgelopen. Voor het geval dat de Epley-manoeuvre de symptomen niet verbetert, is er ook de positioneringstraining van Brandt en Daroff.

Hier wisselt de patiënt gedurende 30 seconden af ​​tussen de rechter en linker laterale positie en keert daartussen terug naar de rechtopstaande positie. Ter compensatie van kleine verschillen in de functie van het orgel van evenwicht in het rechter en linker oor is het ook mogelijk om looptraining of balanstraining uit te voeren. Op deze manier leert het “functionerende” evenwichtsorgaan samenwerken voor het “defecte” om de ontwikkeling van duizeligheid tegen te gaan. Lees ook voor meer informatie over dit onderwerp:

• Oefeningen voor positieduizeligheid
• Vertigo-training