Bergknoopkruid is een samengestelde plant en behoort tot het geslacht van knoopkruid. Het is een traditionele medicinale plant die in de moderne geneeskunde maar een ondergeschikte rol speelt.
Voorkomen en teelt van de bergknoopkruid.
Centaurea montana, de botanische naam van bergknoopkruid, komt oorspronkelijk uit de bergen van Midden- en Zuid-Europa. Het kan worden gevonden op hoogtes tot 2100 meter en groeit voornamelijk op kalkrijke bodems in zonnige of halfschaduw. Centaurea montana, de botanische naam van de bergknoopkruid, komt oorspronkelijk uit de bergen van Midden- en Zuid-Europa. Het kan worden gevonden op hoogtes tot 2100 meter en groeit voornamelijk op kalkrijke bodems in de zon of halfschaduw. De bergknoopkruid is een vaste plant met helderblauwe bloemen. De bloemhoofdjes zijn solitair en hebben een diameter van ongeveer 5 cm. De binnenste bloem van het bergknoopkruid gloeit paars. De buitenste licht geveerde marginale bloemen zijn blauw van kleur. De plant wordt tussen de 15 en 75 cm hoog. De lancetvormige bladeren zitten direct op de hele stengel zonder bladstelen. Deze staat rechtop en is bedekt met witviltige haren. De bloeitijd van de bergknoopkruid is tussen mei en augustus. Als de herfst warm is, kan een herbloei plaatsvinden in september of oktober. Dit is echter niet zo onderscheidend als de bloei in de zomer. De bloemen worden bestoven door vlinders en zweefvliegen en verspreiden een aangename geur op warme en zonnige dagen. Na de bloei vormt het bergknoopkruid gele vruchten van ongeveer 5 mm lang. Bergknoopkruid is zeer zeldzaam geworden als gevolg van intensieve landbouw en toeristisch gebruik, en wordt nu in veel gebieden beschermd.
Effect en toepassing
De belangrijkste actieve ingrediënten van Centaurea montana zijn anthocyanen, flavonoïden, tannines en bittere verbindingen. De plant wordt gebruikt in de volksgeneeskunde, vooral in de spijsverteringskanaal Het heeft een samentrekkend effect, wat samentrekkend betekent. Een samentrekkend middel heeft een uitdrogende, hemostatische en ontstekingsremmende werking. Het dehydraterende effect wordt benut in het geval van bergknoopkruid en wordt gebruikt als thee-infusie voor diarree Hiervoor worden drie gedroogde bloemhoofdjes overgoten met een kop heet water Na een zettijd van tien minuten kan de thee worden gedronken. Er mogen echter niet meer dan twee kopjes per dag worden gedronken. De ontstekingsremmende werking van bergknoopkruid heeft ook een kalmerend effect op een geïrriteerde darm. Tegelijkertijd stimuleert de plant ook de eetlust, die door de ziekte mogelijk verloren is gegaan.
Een thee gemaakt van de bloesems van bergschilfers kan ook worden gebruikt voor aandoeningen van de luchtwegen. De felblauwe bloemen hebben een hoesten-verlichtende werking en bescherming van de aangetaste slijmvliezen. Evenzo kan de thee verlichting bieden bij keelpijn en ontsteking van de keel. Bijna vergeten is het gebruik voor ontsteking van de ogen en oogleden. Ook hier worden de gedroogde bloemen van de medicinale plant gebruikt. Hiervoor wordt een thee gezet zoals hierboven beschreven. Als de thee iets is afgekoeld, kan deze worden gebruikt om kompressen en kompressen te maken voor ontstoken ogen. Bovendien zou de bloeminfusie ook helpen bij het bloeden tandvlees Enerzijds natuurlijk omdat bergknoopkruid ontstekingsremmend werkt, en anderzijds omdat de tannines het bevat een hemostatisch effect. Zelfs als er geen bloeding is, meer precies in menstruatiestoornissen, de bergvlokkenbloem werd en wordt gebruikt. Verder worden de bloemen van de bergknoopkruid gebruikt huid en wondverzorging. Voor huid toepassing, ongeveer een handvol bloemen wordt gebrouwen met een liter kokend water water Het afkooksel moet ongeveer 15 minuten trekken en vervolgens worden afgegoten. Als alternatief kan er een pasta worden gemaakt van de verse bloemen. Hiervoor worden de bloemen eenvoudig geplet en wordt de pap aangebracht wonden of zweren. Daarnaast staat de plant uit de bergen bekend als diureticum en was daarom vaak een onderdeel van blaas en nier theesoorten in het verleden. In het verleden werd ook gezegd dat bergknoopkruid een bloed zuiverende werking. Bloed reinigend en zuiverend theesoorten werden gebruikt om schadelijke stoffen uit het bloed te verwijderen. Voornamelijk diuretische thee drugs maakten hier deel van uit bloed reinigende theesoorten Daarom was de bergvlokbloem een populair onderdeel van de zuiverende theeën. Het kruid zou ook de eliminatie van zogenaamde slakken door de huid.Centaurea is ook een onderdeel van homeopathische geneesmiddelen Hier worden echter de gedroogde bloeiwijzen niet gebruikt zoals in de volksgeneeskunde, maar de wortel of de verse hele plant. De indicaties zijn echter vergelijkbaar: diarree, bloeden, afwezigheid van menstruatie, maag problemen of wond genezen aandoeningen.
Belang voor gezondheid, behandeling en preventie.
Vooral in Zuid-Duitsland was bergknoopkruid bekend bij de kruidenvrouwen van de dorpen. Zelfs vandaag de dag kennen veel lokale bewoners nog steeds de diverse effecten van bergknoopkruid. Vaak wordt deze kennis van generatie op generatie doorgegeven. In de gebieden waar de bergknoopkruid inheems is en nog niet beschermd, worden diarreeziekten nog steeds behandeld met een thee gemaakt van de bloemen van de bergknoopkruid. Vanwege de moderne landbouw en het gebruik van de berghellingen om te skiën of wandelenis de bergknoopkruid op veel plaatsen verdwenen en daardoor worden ook de genezende eigenschappen ervan vergeten. In het moderne kruidengeneeskunde het speelt slechts een ondergeschikte rol buiten de bergketens. Zijn familielid, de korenbloem, is beter bekend. Het heeft vergelijkbare ingrediënten en bijgevolg vergelijkbare indicaties. In de plantenmonografieën van de E-commissie wordt de bergknoopkruid niet eens genoemd. De E-commissie is een orgaan bestaande uit artsen, apothekers, farmacologen en patiëntenvertegenwoordigers. De belangrijkste taak van de commissie is het opstellen van monografieën over de werkzaamheid en veiligheid van kruidengeneesmiddelen. Het feit dat bergknoopkruid niet wordt genoemd in de inmiddels meer dan 400 monografieën onderstreept dat het bergkruid slechts een ondergeschikte tot onbelangrijke rol speelt in de moderne geneeskunde.
