Diagnose | Sinusitis

Diagnose

De diagnose wordt gesteld door fysiek onderzoek en het nemen van uitstrijkjes van nasale afscheidingen en rhinoscopie (rhinoscopie). Als er complicaties optreden tijdens de behandeling van de sinusitis of als het beloop van de ziekte chronisch is of zelfs als een operatie gepland is voor behandeling, kan een MRI-onderzoek van de sinussen worden uitgevoerd om verdere informatie over de ontsteking. Een MRI is echter niet nodig als het ziekteverloop zonder complicaties is!

Therapie

Acuut sinusitis wordt behandeld met decongestivum neusdruppels of sprays die xylometazoline (Otrivin®) of oxymetazoline (Nasivin®) bevatten. Ze vergemakkelijken de afvoer van afscheidingen uit de kleine openingen van de neusbijholten. Na een week moeten de neusdruppels / -sprays echter worden stopgezet, omdat anders ons neusslijmvlies zal wennen aan continue toediening en zonder dit niet meer zal opzwellen (privinisme). neus- en keelartsen (KNO-artsen) bieden ook de mogelijkheid om de etterende, ontstekingssecretie direct af te zuigen.

Een insert met een decongestivummedicijn in de neusholte ("hoge insert") zou ook het slijm moeten laten wegvloeien. De patiënt dient thuis regelmatig in te ademen. Inhalaties met kamille damp (Kamillosan®) of zout (Emser-Salz®) werken ontstekingsremmend en prettig.

Na het aanbrengen van decongestivum neusdruppels / sprays, kan neusspoeling met een zoutoplossing (Emser-Salz®-oplossing) de neus- door stroperige afscheidingen uit te spoelen. De zoutoplossing heeft ook een desinfecterend en decongestivum effect. Bovendien kan de patiënt na decongestivummaatregelen poliklinische straling aangeboden krijgen met korte golven, microgolven of rood licht.

Dit is bedoeld om te stimuleren bloed bloedsomloop en de genezing van de ontsteking. De etterende paranasale sinus ontsteking moet ook worden behandeld met een antibioticum. Als het paranasal sinus ontsteking na twee weken nog steeds niet genezen is, kan de KNO-arts een kleine ingreep aanbevelen.

Tijdens deze procedure zal hij dat doen prik de ontstoken neusbijholte en spoel deze af met een oplossing met antibiotica. Sinupret ®forte en Sinupret® druppels worden gebruikt als kruidengeneesmiddelen. De behandeling van sinusitis zou drie doelstellingen moeten hebben.

Enerzijds kan dit worden geprobeerd met tal van alternatieve geneeswijzen, die vooral bekend zijn uit de natuurgeneeskunde. Maar ook tal van conventionele medische preparaten kunnen worden gebruikt. Om de zwelling van de neusslijmvliesworden in de meeste gevallen geneesmiddelen uit de groep van de werkzame stof alfa-1-adrenoreceptoragonisten gebruikt.

De alfa-adrenoreceptoren bevinden zich op de schepen van de slijmvliezen en veroorzaken de bloed schepen in het gebied van de slijmvliezen om samen te trekken wanneer een boodschappersubstantie op de receptor wordt gedeponeerd. De stof xylometazoline en zijn derivaten zijn in staat om precies aan deze receptoren op de slijmvliezen te koppelen en dit overeenkomstige effect te bereiken. Om deze reden worden neussprays met deze stof gebruikt sinusitis.

Al bij het eerste contact van de stof met het slijmvlies begint de zwelling merkbaar af te nemen. De toediening van decongestivum-neusdruppels heeft ook enkele nadelen. Het grootste nadeel is de relatief korte inwerktijd, die een regelmatige herhaling met iets minder dan 3-6 uur vereist.

Om de medicatie op de juiste plaats van handeling in de neus-, is het noodzakelijk om de druppels of de gespoten substantie na het aanbrengen door de neus naar binnen te zuigen. Sommige slijmafscheiding die vast komt te zitten, zal als gevolg van deze manoeuvre onvermijdelijk hogere delen van de neus bereiken. Als deze manoeuvre vaak wordt herhaald, kan de nasale secretie in de neus 'vastzitten', wat vervolgens kan leiden tot een complicatie van ulceratie van de neusbijholten.

Een ander nadeel zijn de bijwerkingen van preparaten die xylometazoline bevatten. Vooral bij langdurig gebruik kan de effectiviteit van het preparaat worden verminderd. Bovendien is een fenomeen dat bekend staat als "stinkende neus”Kan ook voorkomen.

In dit geval druipt de neus na langdurig gebruik van neusdruppels steeds meer, permanent of met tussenpozen. De uitstroom is meestal van een vloeibare tot viskeuze consistentie en wordt gekenmerkt door zijn vieze geur. Als dit gebeurt, moet de medicatie onmiddellijk worden stopgezet en moet een langere behandelingspauze worden genomen voordat de behandeling wordt voortgezet.

Naast xylometazolinepreparaten worden geneesmiddelen gebruikt die, voornamelijk vanwege hun zoute ingrediënten, bedoeld zijn om zwelling van de neusslijmvlies. Ook hier worden zoute stoffen in de vorm van neussprays aan de neus toegediend. Het effect is niet zo snel als bij de chemische producten, maar houdt even lang aan en brengt het gevaar van de genoemde bijwerkingen niet met zich mee.

Bovendien wordt er geen tijdslimiet voor het gebruik van het medicijn beschreven. De zoutsamenstelling kan ook in de vorm van een inhalator aan de neus worden toegediend. De aldus bereikte druppelverneveling maakt het mogelijk dat de zoute substantie vaak dieper ingeademd kan worden en zo gedeeltelijk diep in de neusbijholten en van kracht worden.

• Het doel van de behandeling was om te voorkomen dat de ontsteking verder verergert en tot stilstand te brengen.
• De slijmvliezen, die bij sinusitis ontstekingsremmend worden verdikt, zouden in toenemende mate moeten verdwijnen.
• De bijbehorende begeleidende symptomen moeten worden verminderd.

Als een sinusitis na enkele dagen niet geneest, moet worden uitgegaan van een chronisch beloop, waardoor een iets andere behandeling nodig is. In chronische gevallen van sinusitis wordt de eenmaal geïntroduceerde decongestivumbehandeling achterwege gelaten en wordt in plaats daarvan de oorzaak van de chronische vorm van de ziekte behandeld. De reden is vaak een allergische reactie.

Vooral het nauwelijks te vermijden huisstof wordt vaak gezien als de oorzaak van chronische sinusitis. Neussprays met een medicijn uit de groep van antihistaminica kan voor dit doel worden gebruikt (vooral voor lokale behandeling) of het antihistaminicum kan als tablet worden toegediend. Een groot nadeel van de behandeling zijn de bijwerkingen, die voornamelijk te wijten zijn aan toenemende vermoeidheid bij langdurig gebruik van het medicijn.

Bij chronische ontsteking van de neusbijholten kan ook worden getracht eerst de eigenlijke ontstekingsreactie te behandelen. Zelfs als de feitelijke oorzaak van de chronische ontstekingsreactie in eerste instantie onopgemerkt blijft, kan geprobeerd worden de ontstekingsreactie van het lichaam te verminderen met behulp van medicatie die cortisone. Hiervoor zijn ook neussprays verkrijgbaar.

In ernstige en chronische gevallen kan een systemische therapie met cortisone tabletten kunnen worden uitgevoerd. Er moet echter ook rekening worden gehouden met de talrijke bijwerkingen. Langdurig gebruik kan leiden tot dunner worden van de huid, verhoogd bloed suiker, osteoporose en insufficiëntie van de bijnierschors.

Dit is echter alleen mogelijk bij langdurig gebruik van hoge doses cortisone. In de regel wordt chronische sinusitis ook niet op de lange termijn behandeld en de cortisone-tabletten worden niet gegeven in de hoge dosering. Naast sprays, ventilatie-versnellende medicatie kan ook worden gegeven.

Deze zijn in de meeste gevallen op plantaardige basis en hebben als inhoud materialen menthol, munt etc. Bij aanhoudende sinusitis, die ondanks bovengenoemde medicamenteuze behandeling aanhoudt, dient behandeling met een antibioticum overwogen te worden. De beslissing om er een te gebruiken wordt meestal gemakkelijker gemaakt door het optreden van ernstige en vooral hoge begeleidingen koorts aanvallen en moeten in ieder geval onder deze omstandigheden worden gestart.

De meeste antibiotica, zoals cefuroxim of amoxicilline, worden hier gebruikt. Vooral in gevallen van bacteriële acute sinusitis veroorzaakt door pneumokokken, Haemophilus influenzae, Moraxella catarrhalis, S. aureus, streptokokken of de zogenaamde anaëroben, antibiotica cefuroximaxetil, cefpodoxime proxetil, aminopenicillines of levofloxacine worden gegeven. Als alternatief behandeling met de zogenaamde macroliden, waartoe claritromycine en azitromycine behoren, kan worden gegeven.

De behandeling moet gedurende 14 dagen consequent worden uitgevoerd. Zoals bij elke langere inname, zijn de klassieke bijwerkingen zoals diarree kan gebeuren. In principe bestaat er ook een risico op de bacteriën resistentie ontwikkelen als antibiotica vaak en onjuist worden gebruikt.

Volgens een recente studie uit de VS heeft antibioticabehandeling bijna geen voordelen ten opzichte van puur symptomatische behandeling. In deze studie werd één groep patiënten met sinusitis behandeld met symptomatische, zuiver decongestivumtherapie, terwijl de andere groep patiënten, die ook aan sinusitis leed, werd behandeld met een antibioticum. De resultaten toonden aan dat patiënten in beide groepen ongeveer tegelijkertijd herstelden en dat de antibioticagroep geen tijdvoordeel had ten opzichte van de symptoomgerichte groep.

Het valt nog te bezien of deze studie zal leiden tot een wijziging van het behandelconcept. Bij ernstige en zeer langdurige ziekteverlopen dient in principe (nu nog) antibiotische therapie te worden gestart. Dit moet ervoor zorgen dat, als de ziekteperiode niet wordt bekort, het complicatiepercentage in ieder geval tot een minimum kan worden beperkt.

Dit komt omdat de verspreiding van pathogenen bij sinusitis waarschijnlijk minder waarschijnlijk is bij antibioticabehandeling. In de meeste gevallen geneest paranasale sinusitis binnen een paar weken met adequate, conservatieve (dwz medicamenteuze therapie). Bij sommige patiënten treden echter vaak recidieven op of ernstige, langdurige kuren.

Dit is met name het geval bij, zoals hierboven beschreven, anatomische aandoeningen of nasaal poliepen belemmeren de stroom van secreties uit de neusbijholten en bevorderen zo het klinische beeld. In deze gevallen kan een operatie helpen om de terugkerende symptomen aanzienlijk te verbeteren. Neus poliepen zijn goedaardige gezwellen van de neusslijmvliesBij de zogenaamde polyposis nasi komen deze gezwellen vaker voor en belemmeren ze niet alleen de neus ademhaling maar ook het zelfreinigende mechanisme van de neus.

Een polypectomie, dwz het verwijderen van de poliepen, kan ook helpen om de sinussen te verlichten. Dit geldt ook voor het rechttrekken van een kromme neustussenschot. Hoewel de neustussenschot bij geen enkele persoon absoluut rechtlijnig is, kunnen grove afwijkingen leiden tot een verschuiving in de stroom van afscheidingen uit de neusbijholten en zo chronische sinusitis bevorderen. In bijzonder ernstige gevallen van sinusitis kunnen naast het slijmvlies ook de benige wanden van de sinussen worden aangetast. Dit voorwaarde kan leiden tot het oplossen van de botstof en vereist vaak chirurgisch herstel van de plaats van ontsteking.