Diagnose
De diagnose van een acuut ontsteking van de oorspeekselklier is meestal verdeeld in verschillende stappen. Meestal wordt in het begin een gedetailleerd arts-patiënt-consult (anamnese) uitgevoerd. Tijdens dit gesprek moeten de symptomen en het oorzakelijk verband tussen de symptomen zo gedetailleerd mogelijk worden beschreven.
Zowel de kwaliteit als de exacte lokalisatie van de door de patiënt ervaren klachten kunnen een doorslaggevende indicatie geven van het onderliggende ziektebeeld. Het vermoeden van de aanwezigheid van een acute ontsteking van de oorspeekselklier is meestal het resultaat van de informatie over het tijdstip waarop de symptomen voor het eerst optraden en de factoren die ervoor zorgen dat ze in intensiteit toenemen. Typisch voor het acute ontsteking van de oorspeekselklier is pijn tijdens het kauwen.
Na het arts-patiënt-consult a fysiek onderzoek wordt meestal gevolgd door een gedetailleerde inspectie van het getroffen deel van het lichaam (in dit geval de mondholte en wangen). In geval van een acute ontsteking van de parotis, verharding, zwelling, roodheid en oververhitting van de wangen kunnen typisch worden opgemerkt. In veel gevallen veroorzaakt externe druk dat etterende secretie ontsnapt uit het uitscheidingskanaal van de parotis.
Idealiter wordt deze afscheiding verzameld en geanalyseerd in het laboratorium. Op deze manier kan de onderliggende ziekteverwekker worden opgespoord en een gerichte behandeling worden gestart. tevens de mondholte tijdens het klinisch onderzoek nauwkeurig worden gecontroleerd en ook de toestand van het gebit moet worden bepaald.
Dit wordt meestal gevolgd door een bloed test. Met behulp van mogelijke wijzigingen in de bloed telling (toename van ontstekingsfactoren; vooral leukocyten en C-reactief proteïne) de aanwezigheid van ontstekingsprocessen kan worden aangetoond. In deze context moet echter worden opgemerkt dat een toename van ontstekingsparameters niet noodzakelijk de aanwezigheid van parotis ontsteking.
De toename van wit bloed cellen (leukocyten) en C-reactief proteïne (CRP) kunnen ook wijzen op een ontsteking elders. Bij de diagnose van acute ontsteking van de oorspeekselklier speelt ook het zoeken naar de oorzaak een belangrijke rol. Als het vermoeden bestaat dat a speekselsteen zou verantwoordelijk kunnen zijn voor het optreden van de ontstekingsprocessen, een ultrageluid onderzoek (echografie) moet dringend worden uitgevoerd.
Met behulp van deze onderzoeksmethode kan de behandelende arts meestal speekselstenen detecteren vanaf een grootte van ongeveer anderhalve millimeter. tevens de ultrageluid onderzoek kan onder bepaalde omstandigheden dienen om abcessen of tumoren op te sporen. Als de bevindingen onduidelijk zijn en / of de symptomen bijzonder uitgesproken zijn, kunnen verdere beeldvormingsprocedures nodig zijn.
Bij de diagnose van acute ontsteking van de oorspeekselklier spelen magnetische resonantie beeldvorming (MRI) en computertomografie (CT) een belangrijke rol. Daarnaast wordt in veel gevallen een endoscopie van het kanaal van de parotisklier en een zogenaamde “fijne naald” prik”Worden aangegeven om monsters te nemen. Sialografie is een belangrijk diagnostisch hulpmiddel voor acute ontsteking van de oorspeekselklier veroorzaakt door speekselstenen. Bij deze onderzoeksmethode worden zowel het klierkanaalsysteem als de klier zelf afgebeeld.
Met behulp van een contrastmiddel, dat via de aderkunnen vernauwingen en / of blokkades in het glandulaire kanaalsysteem radiografisch worden weergegeven. Bij een acute ontsteking van de oorspeekselklier hangt de keuze van de geschikte behandelmethode af van verschillende factoren. Ten eerste het feit of de ontstekingsprocessen werden veroorzaakt door een speekselsteen speelt een belangrijke rol.
Anderzijds hangt de keuze van de beste behandelmethode ook af van de ernst van het ziektebeeld. In het algemeen, in aanwezigheid van een acute ontsteking van de oorspeekselklier, het gebruik van zogenaamde “speeksel losmakers ”om de speekselproductie te stimuleren wordt aanbevolen. Vooral het gebruik van snoep, kauwgom en dranken zijn tot dusver in de klinische routine bewezen.
De speekselklier en zijn uitscheidingskanalen kunnen worden gereinigd door een gerichte verhoging van speeksel productie en verhoogde afscheiding van dunne afscheidingen. In veel gevallen kan de verhoogde speekselstroom zelfs worden gebruikt om kleine gekantelde speekselstenen uit het uitscheidingskanaal te spoelen. Aangezien in de meeste gevallen bacteriële betrokkenheid bij de ontwikkeling van acute ontsteking van de oorspeekselklier direct of op zijn minst indirect detecteerbaar is, kan de toediening van antibiotica is een belangrijk onderdeel van de behandeling van getroffen patiënten.
Er moet echter worden opgemerkt dat virale acute ontsteking van de oorspeekselklier niet reageert op een antibioticabehandeling en gewoonlijk alleen symptomatisch kan worden behandeld. Voor de betrokken patiënten is de belangrijkste behandelingsstap het verlichten van de pijn door pijnstillende medicatie (analgetica) in te nemen. In het bijzonder medicijnen die de actieve ingrediënten bevatten ibuprofen or paracetamol hebben bewezen effectief te zijn bij de behandeling van acute ontsteking van de oorspeekselklier.
Indien een abces ontwikkelt zich tijdens het ontstekingsproces, in de meeste gevallen moet een chirurgische opening van de abcesholte worden uitgevoerd. Het volledig verwijderen van de oorspeekselklier is altijd noodzakelijk als ontstekingsprocessen vaker voorkomen of een kwaadaardige weefselverandering (tumor) wordt vermoed. Speekselstenen die niet kunnen worden weggespoeld door de secretie te verhogen, moeten op een andere manier worden verwijderd.
In het geval van speekselstenen die zich aan het einde van het uitscheidingskanaal bevinden, kan de behandeling worden uitgevoerd met behulp van een kanaalspleet en regelmatige massages van de parotisklier, ongeacht de grootte van de steen. Speekselstenen die van buitenaf niet voelbaar zijn en diep in het kanalensysteem liggen, kunnen worden behandeld met behulp van zogenaamde 'extracorporale schokken golflithotripsie ”(afgekort ESWL). Bij deze methode is het speekselsteen wordt verplaatst door geluidsgolven van buitenaf.
Grote stenen daarentegen moeten meestal operatief worden verwijderd. Als er een ongecompliceerde ontsteking van de oorspeekselklier aanwezig is, is behandeling met homeopathische middelen mogelijk. Een arts moet er echter voor zorgen dat er geen koorts, rotte tand of obstructie van de speeksel stroom uit de klier.
Alleen dan kan een veilige behandeling met homeopathische middelen worden gestart. Globulen of druppels van Ailanthus glandulosa (Tree of Gods) zijn effectief gebleken en samen met Schuessler-zouten zoals kalium chloratum, kan genezing ondersteunen. Nachtschade bolletjes (dodelijke nachtschade) worden ook een genezende werking toegeschreven.
Bovendien drinken salie thee kan de speekselvloed stimuleren en zo de ziekteverwekkers uit de ontstoken oorspeekselklier “spoelen”. Salie heeft ook een ontstekingsremmend effect. Kortom, een homeopathische behandeling zou optimaal moeten zijn evenwicht de mineralenbalans van de getroffen persoon en stimuleren de speekselvloed voldoende zodat de ziekteverwekkers uit de klier kunnen worden verwijderd.
Alle artikelen in deze serie:
