Therapie
De therapie is symptomatisch. Dit betekent dat de individuele symptomen, zoals koorts of pijnlijke ledematen, worden behandeld. De werkelijke oorzaak, het virus, wordt niet behandeld omdat er geen medicatie tegen het virus is.
In onderzoek wordt naar een specifiek medicijn gezocht. Omdat het een virale ziekte is, antibiotica kan niet voor therapie worden gebruikt. Het lichaam is van eigen immuunsysteem is normaal gesproken goed in staat om het virus zelf te bestrijden.
Net als bij een griepmen moet veel rusten en voldoende vloeistof opnemen. Indien nodig, antipyretische medicatie zoals paracetamol or ibuprofen kan genomen worden. Medicijnen kunnen ook helpen misselijkheid.
Patiënten hoeven niet geïsoleerd te worden, omdat ze niet besmettelijk zijn voor anderen. Als het central zenuwstelsel ook wordt aangetast of de symptomen ongewoon ernstig zijn, wordt de behandeling in een ziekenhuis uitgevoerd. Wanneer er symptomen optreden die de centrale aantasten zenuwstelsel, zoals encefalitisis een intensive care-behandeling in een ziekenhuis noodzakelijk, waardoor snel kan worden gereageerd op mogelijk fatale complicaties.
Vaccinatie en profylaxe
Tot nu toe is er geen vaccinatie tegen het West-Nijlvirus voor mensen, alleen voor paarden. Ook al is er intensief onderzoek gaande om een vaccin te ontwikkelen. Daarom is de beste profylaxe om uzelf te beschermen tegen muggenbeten wanneer u zich in een risicogebied bevindt.
Hiervoor dienen lange kleding en muggenspray. Slaap 's nachts onder een klamboe. Daarnaast zijn horren voor deuren en ramen een goed idee.
Muggen zijn voornamelijk actief van zonsondergang tot zonsopgang. In sommige endemische gebieden zijn er programma's om de verspreiding van de virusoverbrengende muggen tegen te gaan. Insecticiden worden gebruikt om de broedplaatsen van muggen te vernietigen. Deze programma's hebben echter vaak niet het gewenste succes. Dit onderwerp is wellicht ook interessant voor u: Bescherming tegen muggen
Diagnose
Vaak kan de diagnose niet worden gesteld. Omdat de symptomen meestal maar kort duren en daarom is het virus alleen detecteerbaar in de bloed voor een korte tijd. Het lichaam vormt zich antilichamen tegen het virus om het te bestrijden.
Deze kunnen alleen worden gedetecteerd in het bloed na een paar dagen, als de symptomen vaak al verdwenen zijn. West-Nijl Fever kan niet worden gediagnosticeerd op basis van de symptomen alleen, aangezien de symptomen erg niet specifiek zijn en ook door anderen kunnen worden veroorzaakt virussen. In het geval van een acute ziekte met koorts en neurologische symptomen, maar het West-Nijlvirus moet ook als oorzaak worden beschouwd als de getroffen persoon zich eerder in een risicogebied bevond.
Vanwege de relatie van het West Nile-virus met andere virussen, valse testresultaten in bloed tests komen ook vaker voor. Als het central zenuwstelsel wordt aangetast in de loop van de ziekte, kan het virus ook worden gedetecteerd in het hersenvocht (liquor). Zoals reeds vermeld, is de diagnose van West-Nijlkoorts wordt voornamelijk gedaan door een bloed Test. Er worden verschillende testprocedures gebruikt om viruscomponenten, zoals viraal RNA, of mensen te detecteren antilichamen tegen het virus. De viruscomponenten kunnen alleen worden gedetecteerd aan het begin van de ziekte, de antilichamen pas na een paar dagen.
