Note
U bevindt zich op een subpagina van onze uitgebreidere pagina Tennis Elleboog.
Synoniemen
Tenniselleboog, tenniselleboog, tenniselleboog, epicondylitis humeri radialis
Introductie
Dit onderwerp behandelt de fysiotherapeutische behandeling van tennis elleboog als een belangrijk en veelbelovend onderdeel van conservatieve therapie. Helaas wordt het, vanwege de toenemende budgettering van artsen, vooral op het gebied van orthopedie, veel te zelden gebruikt op therapeutisch gebied. Studies hebben aangetoond dat de betekenis van fysiotherapeutische behandeling in termen van genezingssucces ten minste gelijk is aan andere therapeutische opties, zoals: en dat het therapeutische succes op de lange termijn zelfs nog duurzamer is.
- Geneesmiddel
- Cortison-infiltraties
- Acupunctuur
- Schok golf enz.
Diagnose
De diagnose van tennis elleboog en de differentiatie van de zogenaamde golfer's elleboog, waar de pijn is gelokaliseerd aan de binnenkant van de elleboog, wordt voornamelijk gemaakt door de patiënt te ondervragen en door speciale handmatige testprocedures, die later in meer detail zullen worden besproken. Deze vorm van diagnostiek kan worden uitgevoerd door fysiotherapeuten, die bij het onderzoek vertrouwen op hun zintuigen (ogen, oren, handen) en daardoor veel ervaring hebben met manuele onderzoekstechnieken, terwijl de artsen ook de op apparatuur gebaseerde diagnostiek hebben bij hun verwijdering. De fysiotherapeut gebruikt de testprocedures niet om een diagnose te stellen, maar als instrument voor herevaluatie na behandeling.
1. geschiedenis - anamnese
- De patiënten zijn overwegend tussen de 30 en 50 jaar oud.
- Pijn indicatie boven het buitenste gewrichtsgedeelte van de elleboog, uitstralend in de hand of bovenarm.
- Beperking van de gebruikelijke dagelijkse bewegingen, zelfs handen schudden of een koffiekopje optillen, kan ernstige gevolgen hebben pijn in de acute fase.
- In de meeste gevallen wordt dit voorafgegaan door overbelasting van de onderarm strekspieren. Dit hoeft niet persé tennissen te zijn, ook professionele overbelasting kan aanwezig zijn. Vooral eenzijdige, eentonige, ongebruikelijke handelingen met een hoge krachtinzet zijn een veel voorkomende oorzaak.
- Patiënten hebben vaak al een fase van acuut pijnlijke ontsteking achter de rug als ze doorverwezen worden naar een fysiotherapeut.
- Later: krachtverlies van de gehele armmusculatuur.
- Röntgenstraal CT (computertomografie) MRT (magnetische resonantie beeldvorming) /ultrageluid (echografie) of laboratoriumwaarden zijn meestal onopvallend, vooral in de acute fase.
De patiënt wordt gevraagd een stoel van bovenaf met gestrekte elleboog vast te pakken en de stoel op te tillen.
Als de patiënt tijdens deze procedure een bekende pijn in het buitenste deel van de elleboog meldt, is de test positief. Met gestrekte elleboog moet de patiënt zijn hand opsteken tegen de weerstand van de therapeut in. Als dit de typische pijn veroorzaakt, duidt de test op een bestaande tennis elleboog syndroom.
De patiënt wordt gevraagd zijn middel te strekken vinger tegen de weerstand van de therapeut met de onderarm in situ. Als bekend is dat de pijn provocerend is, is de test positief. De patiënt wordt gevraagd om de zijne te draaien onderarm tegen de weerstand van de therapeut van “binnenstebuiten” zodat na de beweging de handpalm omhoog kijkt.
Deze test is ook positief als de beweging van de onderarm tegen de weerstand in de pijn aan de buitenste elleboog doet toenemen. De beschreven testprocedures zijn zogenaamde provocatietests, dwz de onderzoeker probeert de "bekende" pijn van de patiënt uit te lokken door een bepaalde houding of beweging. De strekspieren worden onder spanning onderzocht op pijn en krachtvermindering.
Door middel van palpatie kan preciezere informatie over de aangetaste weefselstructuur (spieren, pees, peesinsertie) worden bepaald. De botaanhechting van het aangetaste spierstelsel en de onderarmspieren in het verloop aan de achterkant van de onderarm zijn sterk pijnlijk onder druk. Vaak worden ook pijnlijke plekken aan de binnenkant van de elleboog aangetroffen in het gebied van de spieraanhechtingen van de onderarmbuigers.
Niet alle tests hoeven positief te zijn om een diagnose te stellen. De strekspieren van de pols Deze tests in verband met de ondervraging van de patiënt zijn desondanks zo zinvol dat in de meeste gevallen een betrokkenheid van de schoudergewricht of cervicale wervelkolom kan worden uitgesloten. De testen zijn ook van belang bij heroprichting van de patiënt om een uitspraak te krijgen over het succes van de fysiotherapeutische behandeling.
