Symptomen / klachten
Als een complicatie van chronische gastritis type B en C een maag zweer kan optreden, wat kan leiden tot acuut maagbloeding. Zoals al beschreven voor acute gastritis, maagbloeding kan verschillende effecten hebben. Aanwijzingen kunnen worden verborgen (occult) bloed in de ontlasting, teerontlasting, als een koffiedik-achtige massa of licht bloed in het braaksel.
Door de aanhoudende immuungestuurde ontsteking bij type B gastritis, trekt het slijmvlies na verloop van tijd terug (atrofie). Door zijn chronische irritatie verandert het in een ander weefsel. De patholoog noemt dit proces metaplasie van het weefsel.
Dit weefsel neigt vaker kwaadaardig te degenereren en kan daarom tot maag leiden kanker (maag-CA). Auto-immuun gastritis (type A) leidt ook tot ernstige atrofie van het slijmvlies en zelfs tot een drie- tot zesvoudig verhoogd risico op ontwikkeling maag kanker. Bij type A gastritis, het ontbreken van maagzuur resulteert in een verhoogde prikkel voor de G-cellen, die dan meer gastrine afscheiden. Deze overmatige hormoonprikkel kan ervoor zorgen dat andere weefsels kwaadaardig degenereren, wat resulteert in de ontwikkeling van hormoonproducerende tumoren, zogenaamde carcinoïden.
Diagnose
Duidelijke aanwijzingen voor de vermoedelijke diagnose gastritis kunnen tijdens het patiëntgesprek (anamnese) worden verkregen door te vragen naar medicatie- en consumptiegewoonten (alcohol, nicotine). Bij type A gastritis, de veroorzaker autoantilichamen in de bloed worden vaak aangetroffen, die gericht zijn tegen cellen en de intrinsieke factor. Het ontbreken van een intrinsieke factor kan worden vastgesteld door middel van een Schilling-test.
Bloedarmoede (pernicieuze anemie), die te zien is in de bloed tellen, kan ook een aanvullende indicatie zijn van gastritis type A. In de meeste gevallen is alleen een gastroscopie geeft definitieve duidelijkheid over de diagnose en de omvang van de slijmvliesbeschadiging. De 13C-ureum ademtest kan worden gebruikt voor de diagnose van Helicobacter pylori kolonisatie.
Anders wordt de bacterie gedetecteerd in weefselmonsters van de maag. Deze test controleert de opnamecapaciteit van vitamine B-12 in de dunne darm. Eerst wordt vitamine B-12 toegediend aan de gastritispatiënt en vervolgens wordt gecontroleerd hoeveel er in het bloed wordt opgenomen.
De tweede stap is om zowel vitamine B12 als intrinsieke factor toe te dienen en nogmaals de concentratie van de vitamine in het bloed te controleren. Als er bij de tweede toediening meer vitamine B12 in het bloed zit, kan men uitgaan van een intrinsieke factor-deficiëntie. Als er echter bij de tweede poging ook weinig vitamine in het bloed zit, kan het probleem hoogstwaarschijnlijk bij de dunne darm en zijn slijmvlies zelf.
Alleen al het uiterlijk en de locatie van de ontsteking geeft de arts belangrijke informatie over het type en de oorzaak van de ontsteking van de maag voering. Gedurende gastroscopie, het eerste dat opvalt, is atrofie van de maagwand. Tijdens de "endoscopie”Van de maag, kunnen uitspraken worden gedaan over bestaande slijmvliesdefecten (erosies) of zweren (zweren).
Door een weefselmonster te nemen (biopsie) onder de microscoop kan een betere uitspraak over het ontstekingsproces worden gedaan. In het geval van gastritis kan de patholoog onder de microscoop een vermindering van het oppervlak van de slijmvlies met afvlakking van de slijmvliesplooien en klieren. Als de bacterie Helicobacter pylori aanwezig is, kunnen de geïmmigreerde ontstekingscellen (inflammatoir infiltraat) worden gedetecteerd, vooral in het maagantrum.
Een stukje weefsel kan ook worden gebruikt om een ureasetest uit te voeren. Bij deze test wordt het stukje weefsel gedurende 3 uur in een medium geplaatst. De ammoniak, die wordt geproduceerd door de bacteriënHet eigen enzym urease, verkleurt het medium en levert zo snel en goedkoop bewijs van de bacterie Helicobacter pylori.
Bij deze test krijgt de patiënt een C13 (of 13C) gelabeld ureum (niet-radioactief) via een drankje. De patiënt moet dan krachtig uitademen door een rietje in een speciale glazen buis. Door dit te splitsen ureum in CO2 en ammoniak kan de gemarkeerde 13C gemeten worden in de uitgeademde CO2. Deze procedure, die niet echt goedkoop is, kan na antibioticatherapie worden gebruikt om te controleren of de eliminatie (uitroeiing) van de Helicobacter pylori-bacterie succesvol was. Het voordeel van dit onderzoek is dat het niet-invasief is en niet belastend voor het lichaam.
Alle artikelen in deze serie:
