Osteitis is een infectie met vaak zeer kwaadaardige micro-organismen. Open fracturen en zelfs operaties worden altijd in verband gebracht met het risico op osteitis. Radicale chirurgie is meestal de enige behandelingsoptie voor bot ontsteking.
Wat is osteitis?
Bot ontsteking is een term die, in enge zin, verwijst naar een specifieke infectie van het bot. De medische professie noemt het ostitis of osteitis. Beide termen worden parallel gebruikt en duiden een infectie van de compacte botstof aan en namelijk:
1. een pathogene aanval van de kanalen van Havers. Dit zijn microscopisch kleine, longitudinaal geplaatste toevoerleidingen van het compacte bot. Haarvaten en zenuwen ren er doorheen. 2. pathogene aantasting van de Volkmann-kanalen. Deze paden komen overeen met de kanalen van Havers en verbinden ze in dwarsrichting. Bot ontsteking komt vaak voor in combinatie met osteomyelitis Omdat de twee syndromen samensmelten, worden de termen osteitis, osteitis en osteomyelitis worden vaak door elkaar gebruikt. Osteomyelitis verwijst in de praktijk dus ook naar botontsteking.
Oorzaken
Botontsteking is altijd het gevolg van een infectie. In zeldzame gevallen zijn het infectiehaarden in het lichaam die zich tot op het bot verspreiden. Meestal echter de pathogenen in het bot komen, vooral door open fracturen, waar ze de ontstekingsgebeurtenis veroorzaken. Maar zelfs tijdens operaties is het niet onmogelijk kiemen om met niet-steriele instrumenten in het bot te worden gebracht. Schimmels en virussen kunnen de veroorzakers zijn van osteitis, maar vooral bacteriën de ernstige ontsteking veroorzaken. In aanvulling op streptokokken bacteriën die hierbij een rol spelen zijn die welke optreden bij ziekenhuisinfecties. Dit zijn infecties die voorkomen in ziekenhuizen en verpleeghuizen. Typisch hier zijn multiresistent kiemen, dwz micro-organismen die niet meer op meerdere reageren antibiotica Deze problematisch pathogenen omvatten enkele stammen van Staphylococcus aureus, ook een belangrijke oorzaak van botontsteking.
Symptomen, klachten en tekenen
Botontsteking veroorzaakt ernstige pijn op het gebied van de botten De aangetaste gebieden kunnen gezwollen en rood zijn en er kunnen ook cysten ontstaan op het gebied van ontsteking. Als de ziekte vroegtijdig door een specialist wordt behandeld, is er meestal geen verdere behandeling volksgezondheid problemen. Bij afwezigheid van behandeling, pus er ontstaan accumulaties, die zich naar buiten kunnen openen. Af en toe, fistel er ontstaan ook kanalen, waardoor de afscheidingen in het weefsel doordringen. Dan kunnen er ernstige infecties, beperkte mobiliteit en een aantal andere symptomen optreden, altijd afhankelijk van de locatie van de abces Bovendien veroorzaakt botontsteking typisch koorts symptomen. Patiënten zijn vaak moe en vermoeid, hebben er last van hoofdpijn, spier en gewrichtspijnen merk een verhoogde lichaamstemperatuur op. Uiterlijk kan de ziekte worden opgemerkt door heet huid en zichtbare zwelling, die in omvang toeneemt naarmate het vordert en uiteindelijk opengaat. Bovendien kunnen bewegingsbeperkingen of verlichtende houdingen worden opgemerkt. Getroffen personen vertonen vaak verdere symptomen, aangezien botontsteking vaak is gebaseerd op een ernstige onderliggende ziekte zoals suikerziekte or kanker De tekenen van de ziekte verschijnen in de loop van dagen of weken en verdwijnen snel met de juiste therapie.
Diagnose en verloop
Botontsteking manifesteert zich door de 5 klassieke symptomen van ontsteking die samen voorkomen (warmte, roodheid, zwelling, pijn, functionele beperking). Pus verschijnt bij open wonden of fistels. De arts herkent een heftige ontstekingsreactie van het lichaam met sterk verhoogde leukocytenwaarden (wit bloed cellen) op het bloedbeeld Een MRI onthult de veranderingen in het bot, waar mogelijk al necrotische processen gaande zijn. Dat wil zeggen, er is dood van botstof. Radicale chirurgie is vereist, wat riskant maar onvermijdelijk is. Kieminfiltratie van naburige organen of het hele lichaam kan voorkomen. De kansen op herstel variëren afhankelijk van de ernst, maar vaak dreigt er een onfysiologische constellatie op het skeletapparaat. Handicaps zijn dan het gevolg van botontsteking.
Complicaties
In de regel is botontsteking een zeer ernstige ziekte die in ieder geval door een arts moet worden onderzocht en behandeld. Als er geen behandeling of directe chirurgische ingreep is, kan dit onherstelbare gevolgschade voor de getroffen persoon tot gevolg hebben. In de meeste gevallen lijden patiënten aan ernstige bot pijn en zwelling. De getroffen regio's kunnen ook rood worden. De botontsteking leidt meestal ook tot koorts en algemene 피로 en uitputting. Het vermogen van de patiënt om ermee om te gaan spanning neemt dramatisch af. Bovendien, andere ledematen en gewrichten doet ook pijn. Als de botontsteking niet wordt behandeld, kunnen botbreuken het gevolg zijn. Deze genezen in de regel niet vanzelf. Aangrenzende orgels kunnen ook worden beschadigd. De kwaliteit van leven neemt aanzienlijk af door de botontsteking. Botontsteking wordt meestal behandeld met antibiotica en andere medicijnen. In sommige gevallen is ook een chirurgische ingreep nodig. In de meeste gevallen leidt dit niet tot bijzondere complicaties.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Botontsteking moet onmiddellijk worden behandeld. Zodra pijn optreedt in het botgebied, moet een arts worden geraadpleegd. De arts kan de symptomen verduidelijken en een geschikt kiezen therapie samen met de patiënt. Als er nog meer symptomen optreden, zoals toenemende malaise, koorts of beperkte mobiliteit, kunt u het beste dezelfde dag een arts raadplegen. Patiënten met chronische botontsteking dienen nauw contact met de arts te onderhouden. De chronische vorm komt met tussenpozen voor en kan vrij plotseling weer uitbreken - in dat geval zou de benodigde medicatie al voor handen moeten zijn. Nadat de ziekte is verdwenen, zijn halfjaarlijkse controles bij de arts geïndiceerd. Op deze manier kan elke degeneratie in een vroeg stadium worden opgespoord en behandeld. Bij een vermoeden van herhaling dient de verantwoordelijke arts te worden geraadpleegd. De juiste contactpersoon is de huisarts of een orthopeed. Als de symptomen ernstig zijn, moet de getroffen persoon naar een ziekenhuis of een dokterspraktijk worden gebracht. Bij kinderen moet de kinderarts worden geraadpleegd.
Behandeling en therapie
Botontsteking is meestal een bacteriële infectie en vereist daarom antibiotica In de meeste gevallen is orale of intraveneuze medicatie alleen niet voldoende om de focus van de ontsteking te elimineren. De chirurg moet dan de aangetaste delen van het bot wegsnijden als ze ontstoken of necrotisch zijn. Als stabiliserende elementen zoals nagels en schroeven werden geplaatst voor breuk behandeling moeten ze worden verwijderd. Niettemin fixatie van de breuk Er moet zeker rekening worden gehouden met de site. Vaak is ook het wegsnijden van weefsel rond het bot noodzakelijk. Ontsmettingsmiddel irrigatie is bedoeld om ontstekingsweefselvloeistoffen weg te spoelen en pathogenen zo volledig mogelijk. Antibioticumdoordrenkte tamponades of kettingen blijven in het operatiegebied en er wordt ook een afvoer geplaatst om etterende afscheidingen af te voeren. Soms wordt de operatiewond niet gesloten, maar opengelaten voor verdere behandeling. Het is mogelijk dat alleen een operatie niet het gewenste resultaat oplevert, waardoor de chirurg opnieuw moet ingrijpen. Na genezing kan ook een operatie nodig zijn. Dit komt doordat de operaties vaak hebben geleid tot stofverlies, dat zoveel mogelijk moet worden gecompenseerd. Het doel is dan om de mobiliteit van de patiënt te herstellen. Anders bestaat het risico op invaliditeit als gevolg van botontsteking.
Vooruitzichten en prognose
De prognose voor botontsteking hangt af van het tijdstip van diagnose en de bijbehorende medische geschiedenis De ernst en omvang van de infectie bepalen de vooruitzichten op genezing en er moet ook rekening worden gehouden met individuele factoren zoals bijkomende ziekten of de leeftijd van de patiënt. Als de botontsteking in een vroeg stadium wordt ontdekt en specifiek wordt behandeld, kan in de meeste gevallen een volledige genezing zonder gevolgen worden verwacht. In gevorderde gevallen of als de behandeling niet voldoende succesvol is, kan zich een chronische vorm van botontsteking ontwikkelen, die vaak een chirurgische behandeling vereist. Er kunnen complicaties optreden in de vorm van abcessen. Breuken kunnen ook optreden als gevolg van de ontbinding van het botweefsel. Als de infectie bijzonder ernstig is, kunnen ook bottransplantaties of amputaties worden overwogen. Getroffen patiënten lijden vaak aan levenslange orthopedische beperkingen, handicaps en chronische pijnAls de infectie zich heeft verspreid naar naburige organen, wordt de kans op herstel voor de getroffen patiënten opnieuw aanzienlijk geminimaliseerd. Als een ontsteking van het bot onbehandeld blijft, kan de infectie zich ongehinderd naar anderen verspreiden botten en organen en veroorzaken ernstige secundaire infecties. Het beloop van een onbehandelde infectie is soms fataal. Patiënten moeten gevoeliger worden voor het naleven van hygiëne maatregelen om herinfectie te voorkomen of om verergering van symptomen tijdens het chronische beloop te voorkomen.
het voorkomen
Botontsteking in de context van profylaxe is voornamelijk een onderwerp van algemene ziekenhuishygiëne. Hier, maatregelen het optimaliseren van kwaliteitsnormen kan de gevaren van multiresistente middelen minimaliseren kiemen De patiënt kan zelf weinig doen. Het enige dat hij of zij moet doen, is onmiddellijk een arts raadplegen als hij of zij vermoedt dat er een infectiebron in het lichaam is. Dit is altijd aan te raden, ook voor de infiltratie van de botten kan optreden en dus ook tot botontsteking.
Nazorg
Na acute botontsteking zijn geplande vervolgonderzoeken meestal niet nodig. Er is geen blijvende schade te verwachten. Dit betekent echter niet dat een ziekte niet kan terugkeren. Vooral operaties brengen hier een verhoogd risico op met zich mee. Preventief daarentegen maatregelen om terugkerende botontsteking te voorkomen, bestaat niet. Bij acute botontsteking is dus nazorg niet nodig. Als de behandeling te laat of helemaal niet wordt gestart, ontstaat een chronische vorm van de ziekte. Dit is moeilijker te behandelen en vereist een aantal doktersbezoeken. In het ergste geval is een permanente behandeling nodig voor de rest van het leven van de patiënt. Orthopedische beperkingen en ongemak kenmerken het dagelijks leven. AIDS moeten worden gebruikt voor eenvoudige activiteiten. De ziekte kan zich zelfs verspreiden naar andere organen. De arts legt een regelmatig ritme vast voor onderzoeken met zijn patiënt. Een smal raster is om mogelijke complicaties uit te sluiten. Het nemen van pijnstillende medicatie is vereist. Beeldvormingsprocedures zoals röntgenfoto's geven een duidelijke indicatie van het verloop van de botontsteking. Een ultrageluid beeld maakt duidelijk in welke mate weke delen worden aangetast tijdens de nazorg. Niet zelden, bloed Er worden ook monsters genomen. Anamnese speelt een belangrijke rol in de presentatie. Fysiotherapie vormt een essentieel onderdeel van de therapie.
Wat u zelf kunt doen
Als botontsteking wordt vermoed, moet eerst een arts worden geraadpleegd. De medische professional kan de ziekte diagnosticeren en vervolgens therapeutische maatregelen nemen - verschillende zelfhulpmaatregelen en remedies uit het huishouden en de natuur ondersteunen de behandeling. Allereerst moeten de aangedane ledematen zo min mogelijk worden bewogen en moet ervoor worden gezorgd dat er voldoende bedrust en rust is. In het geval van koorts en verhoogde temperatuur, klassiek huismiddeltjes zoals verkoelende kompressen en een zachte dieet helpen. Ledemaat pijn wordt voornamelijk behandeld met medicatie, maar kan ook worden verlicht door medicinale planten zoals arnica or smeerwortel Als een operatie nodig is, moet de patiënt deze zo vroeg mogelijk ondergaan. Na de operatie wordt weer rust en sparen aangegeven. Bovendien moeten regelmatig controles worden uitgevoerd, omdat dit de enige manier is om mogelijke complicaties en late effecten uit te sluiten. Omdat een ontsteking van het bot de bewegingsvrijheid aanzienlijk beperkt, AIDS zoals een loophulpmiddel of rolstoel moet ook worden georganiseerd. Als er geen familie of kennissen zijn die de zorg kunnen overnemen, dient tijdelijk een ambulante verpleegkundige dienst te worden ingeschakeld. Dit is vooral nodig bij ernstige ontstekingen. Bij kleine ontstekingen is het meestal voldoende om het lichaam en vooral de aangedane ledematen enkele dagen te laten rusten.
