Finestone-test | Tendovaginitis

Finestone-test

Bij de zogenaamde Finkelstein-test pakt de arts de duim van de patiënt vast en probeert hij de hand snel in de richting van de ellepijp te bewegen. Als een tendovaginitis is aanwezig, sterk pijn in het gebied van de straal komt voor. Tijdens de Eichhoff-test wordt de patiënt gevraagd om de duim van de pijnlijke hand op de handpalm te plaatsen en deze met de andere vingers te omsluiten.

Daarna wordt de hand door de dokter in de richting van de kleine bewogen vinger. Patiënten met tendovaginitis meld intens pijn uitstralend in de arm tijdens deze test. Naast de beschrijving van de symptomen is ook informatie over beroepsactiviteit en mogelijke vrijetijdsactiviteiten van groot belang.

Kantoorpersoneel, muzikanten en atleten hebben hier de neiging om te lijden tendovaginitis veel vaker. De tweede stap bij de diagnose van tendovaginitis is de fysiek onderzoek van de patiënt. Door palpatie van het aangetaste lichaamsgebied, de pijn neemt gewoonlijk in intensiteit toe.

Bovendien kunnen bij het bewegen van het aangetaste gewricht vaak zogenaamde "krakende geluiden" worden gedetecteerd, die worden veroorzaakt door wrijven over de ontstoken pees schede over het bot. Als de bevindingen onduidelijk zijn, kan het ook nodig zijn om nader onderzoek te starten. Naast de fysieke bevindingen en symptomen, a bloed test kan worden gebruikt om speciale ontstekingsmarkers te detecteren.

In aanwezigheid van tendovaginitis, de bloed bevat voornamelijk verheven witte bloedcellen en CRP-waarden. Naast de klassieke tekenen van ontsteking, bloed analyse met detectie van een speciale reumafactor geeft ook informatie over de diagnose. De voorbereiding van een Röntgenstraal of een MRI (Magnetic Resonance Imaging) kan ook nuttig zijn bij de diagnose van tendovaginitis.

Therapie

De keuze van de juiste therapie voor tendovaginitis hangt voornamelijk af van de oorzaken ervan. Infectieuze vormen vereisen meestal een antibioticabehandeling, terwijl niet-infectieuze vormen verlichting, pijnverlichting en fysiotherapie vereisen. Bovendien hangt de behandeling van tendovaginitis af van de mate waarin en de frequentie waarmee de symptomen optreden.

Voor de meerderheid van de getroffen patiënten is een medicamenteuze therapie volledig voldoende om de symptomen te elimineren. Vooral zo pijnstillers (analgetica), die tot de klasse van niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen behoren, kunnen helpen om de stekende pijn in het gebied van het aangetaste gewricht effectief te verlichten. Bij het kiezen van een pijnstiller moeten ontstekingsremmende medicijnen het middel bij uitstek zijn.

Deze zijn niet alleen in staat om pijn te verlichten, maar ook om het beloop van de ziekte te beheersen en een snel herstel van de peesmantels te bewerkstelligen. Naast pijnverlichting speelt immobilisatie van het aangetaste gewricht ook een belangrijke rol bij de behandeling van tendovaginitis. Het aanbrengen van steunverbanden en het gebruik van ontstekingsremmende zalven of crèmes wordt door de meeste patiënten als nuttig beschouwd.

Bij chronische vormen van tendovaginitis of bij patiënten die vaak last hebben van tendovaginitis, kan het nodig zijn om een ​​zogenaamde kettingspalk aan te passen. Een warp-spalk is een spalk die is aangepast aan mechanische stresssymptomen, die de symptomen van externe compressie van het getroffen gebied verlicht. Een ander punt dat bij de behandeling van tendovaginitis niet mag worden verwaarloosd, is de aanpassing van de arbeidsomstandigheden.

Patiënten die veel met computers werken, moeten overstappen op ergonomische toetsenborden en muizen. Uiteindelijk kunnen de niet-infectieuze vormen van tendovaginitis alleen worden bestreden door valse en overmatige belasting te verminderen. In het geval van chronische vormen van tendovaginitis kan het gebruik van lokale anesthetica of preparaten die cortisone kan ook worden overwogen. Chirurgische correctie van de pees schede apparaat is zelden nodig. Deze behandelingsmogelijkheid betreft vooral die patiënten bij wie ondanks voldoende geen of slechts een geringe verbetering van het pijnprobleem wordt bereikt pijntherapie en een verandering in levensomstandigheden door de getroffenen te splitsen pees schedekan in de meeste gevallen een permanente verlichting van de symptomen van tendovaginitis worden gegarandeerd.