Veldzuring werd al in de oudheid genoemd. Vanaf de vroegste tijden werd het gebruikt als medicinale en eetbare plant. Lang enigszins vergeten, wint het in het heden weer aan belang.
Voorkomen en teelt van weidezuring.
De bloemen van de plant zijn nogal onopvallend. Ze groeien in een soort pluim. De oogsttijd van weidezuring begint in april. Veldzuring behoort tot de groep wilde kruiden en komt oorspronkelijk uit Midden- en West-Europa. Er zijn meer dan 120 soorten dokplanten bekend. Veldzuring komt vooral voor in voedselrijke weilanden en langs bermen. Deze plant behoort tot de duizendknoopfamilie en is verwant aan andere gewassen zoals boekweit of rabarber Zuring is een meerjarige winterharde plant met een hoge voedingsbehoefte. Gemiddeld is de hoogte 20 tot 50 centimeter. Kenmerkend zijn de lange, pijlvormige bladeren die op spinazie lijken. De kleur van de bladeren varieert van donkergroen tot roodachtig, afhankelijk van de inhoud van oxaalzuur De bloemen van de plant zijn nogal onopvallend. Ze groeien in een soort pluim. De oogsttijd van weidezuring begint in april. Net als bij rabarber, wordt de laatste dag voor het oogsten beschouwd als 24 juni. Vanaf deze datum is de concentratie of oxaalzuur in de plant neemt toe, waardoor het een bitter en onaangenaam wordt smaak.
Effect en gebruik
De groene bladeren van veldzuring zijn aangenaam zuur en fris smaak. De vitamine C Het gehalte aan wilde kruiden is hoger dan bij veel andere kruiden. Andere componenten naast de twee reeds genoemde zijn bitterstoffen, flavonoïden, vitamine A net zoals tannines Van zuring is gedocumenteerd dat het een bloed-vormende, bloedzuiverende en diuretisch effect. Al in de oudheid werd zuring zeer gewaardeerd. De Grieken en Romeinen gebruikten het om dit te voorkomen vitamine en tekorten aan voedingsstoffen, bijvoorbeeld om scheurbuik te genezen. Het werd in vroege tijden ook gebruikt om te verminderen koorts Zuring werd ook als een maatregel tegen beschouwd constipatie of werd gebruikt voor oor- en tandpijn. De wortels van zuring werden in het verleden ook gebruikt om jeuk te behandelen. Tegenwoordig wordt de plant weer gebruikt in de geneeskunde maar ook in veel keukens en menu's. Het wordt in combinatie met andere bladsla gebruikt als frisse salade. Zuring kan worden bereid als spinazie of is een toevoeging in kruiden boter, kruidenwrongel of de beroemde Frankfurt Green Sauce. Ook te vinden op veel menu's is zuring soep. Hoewel de vitamine-rijke bladeren verliezen bij het koken hun frisgroene kleur, de smaak blijft behouden. Aan het einde van het seizoen kan zuring ook worden gepekeld in potjes met olie. Als de plant gedroogd is, gaat de smaak bijna volledig verloren. Zuring wordt verzameld uit weilanden die zo onbehandeld mogelijk zijn, omdat meststoffen en pesticiden door de plant worden opgenomen en zo het menselijk lichaam kunnen binnendringen. Er wordt voornamelijk gebruik gemaakt van de groene, jonge en smetteloze bladeren. Als de bladeren al roodachtig van kleur zijn, is de concentratie of oxaalzuur is aanzienlijk toegenomen. De bladeren worden op dezelfde manier verwerkt als rucola- of slablaadjes: goed afspoelen, droog schudden, harde stelen verwijderen en de bladeren naar behoefte plukken, snijden of hakken. Wanneer zuring in contact komt met ijzer or aluminium, het verkleurt en wordt oneetbaar. Het groene kruid krijgt dan het metaalachtige smaak In combinatie met zuivelproducten, vergelijkbaar met rabarberwordt de zuurgraad enigszins geneutraliseerd.
Belang voor gezondheid, behandeling en preventie.
Naast traditionele medicinale medicatie wordt het natuurlijke werkingsmechanisme van wilde kruiden en planten steeds belangrijker. Op de volksgezondheid van het menselijk lichaam kan op verschillende manieren met weidezuring worden behandeld. Zowel voor profylaxe als voor genezing kunnen de vrijgekomen ingrediënten van weidezuring goed worden gebruikt. Verse ongekookte bladeren hebben een hoger gehalte van vitamine C dan citroenen. Zuring is daarom uitstekend geschikt voor de preventie en behandeling van verkoudheid. Veel commerciële koud remedies bevatten zuring extract. Zuring heeft een positief effect op de afweer van het lichaam en heeft een antibacteriële werking. Uitputting en 피로 worden tegengegaan door de ijzer inhoud in de plant. de bittere en looistoffen in zuring zijn van groot belang. Deze activeren de productie van spijsverteringssappen en zorgen ervoor dat hartige en vette voedingsmiddelen gemakkelijker worden verteerd en dus beter verteerbaar. tannines hebben een ontstekingsremmende en antibacteriële werking en neutraliseren gifstoffen. Daarom is zuring in het verleden en in het heden gebruikt om te behandelen maag en darmaandoeningen. Zuring thee ondersteunt bloed zuivering en bevordert de algemene vitaliteit. Om thee te zetten, wordt een volle eetlepel verse weidezuring over een liter heet gegoten water en liet ze niet langer dan tien minuten trekken. De antibacteriële werking van zuring is ook populair in gebruik tegen huid puistjes, acne en puistjes Hiervoor wordt ook een thee bereid, deze wordt gekoeld en de delen van de bladeren worden verwijderd. Daarna de huid wordt gereinigd met een watje gedrenkt in de thee. Sommige groepen mensen dienen er bij het gebruik van weidezuring rekening mee te houden dat het nemen van dit soort producten en voeding ook een schadelijk effect kan hebben op volksgezondheid Enerzijds geldt dit voor mensen met nier problemen, omdat het oxaalzuur dat het bevat de vorming van nierstenen Aan de andere kant moeten zwangere vrouwen voorzichtig zijn, zoals krampen kan worden geactiveerd. Evenzo, mensen met ijzertekort moet spaarzaam in het gebruik zijn, omdat oxaalzuur de absorptie of ijzer van plantaardig en dierlijk voedsel.
