Introductie
Om de behandeling voor de patiënt zo aangenaam en pijnloos mogelijk te maken, heeft de tandarts verschillende anesthesiemogelijkheden. Ze variëren van lokaal anesthesie door injectie in verdoving en narcose. Narcose, waarbij de patiënt niet op de hoogte is van de behandeling, wordt door de tandarts zeer zelden en alleen in uitzonderlijke gevallen gebruikt.
Algemene anesthesie bij de tandarts
Onder narcose (ook wel genoemd intubatie anesthesie) niet alleen pijn perceptie, maar ook reflexen, bewustzijn en het vermogen om te bewegen zijn uitgeschakeld. De patiënt 'slaapt' en moet worden beademd en nauwlettend gevolgd. Daarom narcose wordt gebruikt tijdens operaties en onder toezicht van een anesthesist.
Een normale tandartspraktijk is hier meestal niet op ingericht. In bijna alle gevallen is voor een tandheelkundige behandeling geen algehele anesthesie vereist, vooral sindsdien ventilatie maakt toegang tot de mond moeilijk. Verdoving komt vaker voor.
De patiënt is in een “schemering slaap“, Niet echt wakker, maar toch responsief. Onder verdoving men kan normaal ademen en reageren op prompts, maar herinnert zich de procedure niet. Sedatie verlicht ook angst.
Om te voorkomen dat pijn transmissie tegelijkertijd wordt analgosedation gebruikt. Het kan worden uitgevoerd in de tandartspraktijk en vereist geen anesthesist. De tandarts heeft bijscholing nodig om sedatie te kunnen bieden.
In Duitsland is sedatie met midazolam via een intraveneuze benadering wijdverbreid, terwijl in Engelssprekende landen sedatie met stikstofoxide populair is. Algemene anesthesie bij tandheelkundige ingrepen is een uitzondering die strikt moet worden gerechtvaardigd. De voorwaarde is die behandeling onder plaatselijke verdoving is niet mogelijk.
Voorbeelden van mogelijke indicaties zijn uitgebreide tandheelkundige restauraties bij gebrek aan bereidheid tot medewerking psychische stoornissen die de patiënt verhinderen mee te werken verstandelijk gehandicapt fysieke reeds bestaande aandoeningen zuigelingen De tandarts moet beslissen of behandeling alleen onder narcose mogelijk is of dat sedatie mogelijk is , en overleg met de huisarts en anesthesist van de patiënt.
- Uitgebreide restauratie van het gebit bij gebrek aan bereidheid tot medewerking
- Psychische stoornissen die de medewerking van de patiënt verhinderen
- Verstandelijke handicap
- Reeds bestaande lichamelijke ziekte
- Zuigelingen
De anesthesioloog is verantwoordelijk voor de uitvoering en Grensverkeer van algemeen anesthesie bij kinderen tijdens tandheelkundige ingrepen (ook bij poliklinische behandelingen). Kinderen onder de 12-16 jaar worden meestal niet verdoofd, maar worden behandeld onder algemene anesthesie plaatselijke verdoving niet voldoende is of als het kind niet meewerkt.
Dit kan het geval zijn bij peuters of gehandicapte kinderen. Algemene anesthesie mag, net als bij volwassenen, alleen worden gebruikt als dat nodig is, omdat er risico's aan verbonden zijn. Na het ontwaken uit de narcose klagen patiënten er vaak over
- Misselijkheid,
- Hoofdpijn en
- Verwarring.
- Kinderen hebben er wel eens last van diarree na anesthesie.
