Behandelingsgebieden in de sportgeneeskunde
Sportgeneeskunde kent verschillende aandachtspunten en bestrijkt een groot gebied van de geneeskunde. De sportarts behandelt sportverwondingen, begeleidt revalidatie en zorgt voor preventie. Hij stelt voedingsplannen op en ontwikkelt detectiemethoden voor doping.
Hij onderzoekt ook de invloed van lichaamsbeweging of gebrek aan lichaamsbeweging op de mens volksgezondheid en informeert het grote publiek over het belang van sport. De sportarts is als medisch specialist verantwoordelijk voor de behandeling van blessures en ziekten die optreden tijdens sportactiviteiten en voor de preventie van sportziekten en de zorg voor patiënten die op dit moment revalideren na een sportblessure. De Grensverkeer van revalidatie is in dit verband bijzonder belangrijk, omdat verkeerde maatregelen mogelijk tot verkeerde genezingsprocessen kunnen leiden.
Sportartsen behandelen ziekten zoals tennis elleboog, die wordt veroorzaakt door overbelasting van het weefsel ter hoogte van het botuitsteeksel aan de buitenkant van de elleboog. Dit kan vooral voorkomen bij eentonig werk, zoals tennis of tafeltennis. Kneuzingen, verrekkingen en verstuikingen komen vaak voor bij teamsporten, maar ook bij atletiek en nog minder vaak bij andere sporten.
Dit zijn nogal "kleine" verwondingen die heel goed en relatief snel genezen. De sportarts onderzoekt de pijnlijke plek, merkt een kneuzing op en schrijft eventueel voor pijnstillers en verder veel rust. Botbreuken komen minder vaak voor in de sportgeneeskunde, maar zijn meestal veel erger en vereisen meestal een gipsverband.
Het genezingsproces wordt hierbij ondersteund door revalidatie, die door de sportarts zelf wordt gevolgd en eventueel wordt uitgevoerd. Breuken komen voor bij risicosporten, extreme en buitensporten en teamsporten. Andere behandelingsgebieden zijn dislocaties, waaruit in ergere gevallen ligament- en peesblessures kunnen ontstaan.
Spierblessures vallen ook in dit patroon. Deze groep blessures kan zeer ernstig zijn en kan ook leiden tot het beëindigen van de carrière van een sporter. Met name peesblessures duren erg lang en genezen slecht omdat de bloed levering aan de pezen van het menselijk lichaam is arm of bestaat niet.
De sportarts lokaliseert de blessure en ontwikkelt een revalidatieprogramma dat past bij de patiënt / sporter en een zo goed mogelijk herstel garandeert. Een ander groot gebied van de sportgeneeskunde is het onderzoek naar de invloed van sport op het lichaam, op zieke mensen en op gebrek aan beweging. Sport veroorzaakt altijd een aanpassingsproces in het lichaam, dat kan variëren afhankelijk van leeftijd, geslacht en prestatie.
Welke processen plaatsvinden in het lichaam is het onderwerp van sportgeneeskunde en er zijn altijd nieuwe ontdekkingen die training en beweging veranderen en verbeteren. Bij zieke mensen kan sport leiden tot een verbetering van volksgezondheid als een sportarts eerder in detail heeft onderzocht welke sport de patiënt kan verbeteren voorwaarde en welke sport waarschijnlijk een risico vormt. Gebrek aan lichaamsbeweging leidt tot een langdurige achteruitgang in volksgezondheid en kan de zogenaamde wijdverspreide ziekten bevorderen suikerziekte en chronische rug pijn. Hierbij is het zaak deze ontwikkeling te voorkomen en een sportplan op te stellen.
Daarnaast dient de sportarts de patiënt duidelijk te informeren over de risico's die een verder gebrek aan lichaamsbeweging met zich meebrengt. Sportgeneeskunde kan dus ook de ontwikkeling van wijdverspreide ziekten en gebrek aan lichaamsbeweging beïnvloeden en de algemene gezondheid van de bevolking verbeteren. Ziekten van de cardiovasculair systeem maken er ook deel van uit en worden behandeld door de sportgeneeskunde, maar bovenal worden ze ook voorkomen.
Op zijn beurt profiteert sport zelf van de nieuwe bevindingen, aangezien nieuwe kennis sport en bewegen veiliger maakt. De echte betekenis van sportgeneeskunde is niet het toezicht op competitiesporten, maar preventieve en gezondheidssporten. Dit gebied heeft betrekking op vrijetijdsbesteding en populaire sporten, die in Duitsland voortdurend toenemen.
Gezondheid en sportiviteit zijn steeds belangrijkere factoren in de samenleving. In deze context is de sportgeneeskunde ook voortdurend in ontwikkeling en nieuwe inzichten. Sportgeneeskunde heeft tot doel mensen te informeren en te inspireren en sensibiliseren voor het belang van sport en bewegen.
Het doel moet zijn om de sportbeoefening te vergroten, evenals een gezondere levensstijl en een evenwichtige levensstijl dieet. De positieve effecten die lichaam en geest ervaren door sport verhogen ook de mentale prestaties, versterken het karakter en innerlijke rust en evenwicht. Een ander gebied van sportgeneeskunde is sportvoeding.
Dit omvat voedingsplannen, dieet supplementen en ook illegale stoffen die onder de term vallen doping. Voedingsplannen helpen het lichaam om nieuwe spieren te vormen en ondersteunen de stofwisseling. De sportarts stelt het plan op in functie van de prestatie, leeftijd en soort sport van de sporter.
Op deze manier kan het prestatieniveau iets meer worden verhoogd. Voedingswaarde supplementen worden voornamelijk gebruikt in professionele sporten. Hierbij is het de bedoeling om het lichaam op het juiste moment te ondersteunen door middel van geconcentreerde voedingsstoffen en een betere ontwikkeling te garanderen. Als het aankomt op dopingsportgeneeskunde probeert enerzijds de effecten van illegale middelen te onderzoeken en zo atleten te beschermen tegen het gebruik ervan. Aan de andere kant ontwikkelt de sportgeneeskunde methoden om dopingmiddelen op te sporen en zo het gebruik ervan te beperken, en om dopingzondaars te veroordelen.
Alle artikelen in deze serie:
