Synoniemen
- Radiooncologie
- Bestraling
- Tumorbestraling
Behandeling
Tegenwoordig van hoge kwaliteit kanker therapie wordt uitgevoerd in overleg tussen de relevante medische afdelingen (chirurgische disciplines, interne oncologie, radiotherapie) en de patiënt. In het begin moet een consensus worden bereikt over het haalbare therapeutische doel. Belangrijke vragen hierbij zijn of de tumor te genezen is, of er symptomen zijn die behandeld moeten worden, wat de bereidheid en het vermogen van de patiënt is om met stress om te gaan, etc.
Zodra het therapeutische doel is bepaald, moet een behandelplan worden opgesteld dat rekening houdt met de huidige therapieaanbevelingen van medische verenigingen en lopende onderzoeksresultaten. Mogelijke therapie-opties zijn: In de regel wordt een combinatie van de individuele therapie-opties uitgevoerd. Volgens de plaats van handeling kunnen drie bovengeschikte therapievormen worden onderscheiden.
- Tumorchirurgie
- radiotherapie
- Klassieke chemotherapie
- Hormoontherapieën
- Antilichaamtherapieën
- immunotherapie
- Enz.
- Chirurgie als een puur lokale therapeutische procedure
- Radiotherapie als regionale therapiemethode
- Medicamenteuze therapie als systemische therapiemethode (werkt in het hele lichaam).
Afhankelijk van de vereisten, radiotherapie kan worden uitgevoerd als een enkele therapie of in combinatie, of voor of na de andere therapieën. Indien er een indicatie voor bestraling is, dient vooraf medische opheldering te worden gegeven over het doel, de uitvoering en mogelijke bijwerkingen van de therapie. Om ervoor te zorgen dat de effectieve stralingsdosis ook het tumorgebied bereikt, wordt vóór de daadwerkelijke start van de therapie een stralingsplanning uitgevoerd.
Voor dit doel wordt tegenwoordig regelmatig computertomografie van het getroffen lichaamsgebied uitgevoerd. Uit deze beeldgegevens wordt een driedimensionaal model van de patiënt berekend, waarin het behandelgebied en de aangrenzende organen te zien zijn. Dit model wordt gebruikt om te bepalen welk gebied effectief behandeld moet worden met bestralingstherapie.
Verder wordt bepaald welke organen van de straling moeten worden gespaard. Op basis van deze specificaties wordt een behandelplan berekend waarmee de therapeutische stralingsdosis tot op de millimeter nauwkeurig kan worden bepaald. Met uitzondering van huidtumoren bevindt het behandelingsgebied zich enkele centimeters onder het lichaamsoppervlak.
In het geval van elektronen bevindt het gebied met de grootste energieoverdracht zich zeer dicht bij het oppervlak en daalt het steil in de diepte. Fotonenbundels hebben hun maximale transmissie één tot twee centimeter onder de helft van de huid. Om diepere gebieden effectief te behandelen zonder het aangrenzende weefsel te beschadigen, wordt de gewenste therapiedosis verdeeld over verschillende stralingsvelden die elkaar ontmoeten in het therapiegebied.
Zo wordt de dosis van elk veld opgeteld bij die van de overige velden. Dit betekent dat de maximale stralingsdosis in het tumorgebied aanwezig is en de stralingsblootstelling in de omgeving aanzienlijk daalt. Om ervoor te zorgen dat bij elke sessie dezelfde regio wordt behandeld, AIDS worden gebruikt waarmee de patiënt veilig en stabiel kan worden gepositioneerd. Wilt u weten welke effecten als langdurig effect kunnen optreden na bestraling?
