De gepaarde bovenkaak slagader vertegenwoordigt de natuurlijke voortzetting van het externe halsslagader vanaf de kruising van de oppervlakkige temporale slagader. De bovenkaak slagader kan worden onderverdeeld in drie secties en vormt verbindingen in het eindgebied met andere arteriële schepen die afkomstig zijn uit de gezichtsslagader. Zijn functie is om een deel van de organen en weefsels in het diepe gezichtsgebied te voorzien.
Wat is de maxillaire slagader?
De bovenkaak slagader, ook bekend als de maxillaire slagader, is de natuurlijke voortzetting van de externe halsslagader of externe halsslagader. Het externe halsslagader verdeelt zich in twee takken, de oppervlakkige slaapslagader (oppervlakkige slaapslagader) en de maxillaire slagader (maxillaire slagader). Het is een gepaarde slagader die een spiegelbeeld is aan beide zijden van de hoofd Talrijke kleinere slagaders vertakken zich van de slagader, die in drie secties kan worden verdeeld, om hun doelorganen of doelweefsels te voeden. Doelorganen en doelweefsels omvatten de onderkaak, tanden en trommelholte van de middenoor, en de dura mater van de hersenen en wervelkanaal In zijn terminale takken vormt de maxillaire slagader zogenaamde anastomosen, verbindingen met zijtakken van de gezichtsslagader.
Anatomie en structuur
De maxillaire slagader belichaamt de overgangsvorm van de elastische naar de gespierde slagader. Dit betekent dat het de passieve eigenschappen vertoont van de grote elastische slagaders nabij de hart- tot op zekere hoogte, maar het heeft ook het actieve mechanisme van lumenverandering door de gladde spiercellen in de wanden aan te spannen of te ontspannen. Lumenverandering wordt voornamelijk hormonaal gecontroleerd via sympathiek spanning hormonen (spanning) en via parasympathische remmers van stresshormonen (ontspanning De maxillaire slagader vertegenwoordigt een van de twee terminale takken van de externe halsslagader (externe halsslagader) en ontstaat in de retromandibulaire fossa ter hoogte van de kruising van de nek en hoofd De maxillaire slagader is verdeeld in drie secties, de pars mandibularis, pterygoidea en pterygopalatina. Vanuit het onderkaakgedeelte ontstaan in totaal vijf slagaders, die naar de diepe oorgebieden, de trommelholte en de ondertanden gaan, evenals naar bepaalde delen van de harde hersenvliezen (dura mater). Uit de pars pterygoidea, ook wel het intermusculaire segment genoemd, ontstaan vier slagaders die voornamelijk de kauwspieren en de wangen voeden. Vijf slagaders vertakken zich vanuit de pars pterygopalatina, die het gehemelte voeden, neusholte, en tanden van de bovenkaak.
Functie en taken
De maxillaire slagader maakt deel uit van de arteriële zijde van de grote bloedsomloop en helpt dus, in combinatie met de rest van het arteriële netwerk, om glad te strijken bloed stroom en behoud diastolisch bloeddruk De elastische wanden zetten een beetje uit tijdens systolische piek bloed druk en weer samentrekken tijdens diastole ontspanning fase van de ventrikels, waardoor een kleine bijdrage wordt geleverd aan het passieve wind-cheating-effect van de grote lichaamsslagaders nabij de hart- Door de spieren in de arteriële wand, waarvan sommige ringvormig zijn en andere spiraalvormig rondom de slagader, draagt de maxillaire slagader ook bij tot de aanpassing en controle van bloed druk op verschillende prestatie-eisen. In zijn ogenschijnlijk primaire functie dient de maxillaire slagader om vers, zuurstofrijk bloed te leveren aan specifieke gezichtsgebieden en diepere weefsels. Specifiek dragen de zijtakken van de maxillaire slagader zuurstof-rijk bloed naar de bovenkaak en onderkaak, de kauwspieren, de neusholte, en de trommelholte van de middenoor Bovendien, delen van de dura mater, de harde hersenvliezen, en het gehemelte worden geleverd door takken van de maxillaire slagader. Het feit dat sommige terminale takken van de maxillaire slagader zich verbinden met andere slagaders en zo zogenaamde anastomosen vormen, toont aan dat de maxillaire slagader met zijn vertakkingen van enorm belang is. Als pathologisch afsluiting optreedt, kan het aangesloten arteriële netwerk als back-up dienen en voorkomen necrose van het aangetaste weefsel. Als er directe verbindingen zijn tussen de arteriële en veneuze delen van het bloed circulatie zonder tussenkomst van de capillair systeem, dit zijn meestal pathologische arterioveneuze misvormingen, die kunnen leiden tot ernstige ziektebeelden. in bepaalde gevallen een dergelijke kortsluiting tussen de arteriële en veneuze ader systemen kunnen ook kunstmatig worden geïnduceerd voor de behandeling van bepaalde ziekten.
Ziekten
De maxillaire slagader is onderworpen aan de voorwaarden die van toepassing zijn op de andere slagaders in termen van zijn potentieel om door ziekte te worden aangetast. Er is geen specifieke ziekte van de maxillaire slagader bekend. De meest voorkomende problemen ontstaan door verstoringen van de bloedstroom, die kunnen worden veroorzaakt door vernauwing, stenose, in het lumen van de maxillaire slagader. De meest voorkomende oorzaak van stenose is atherosclerose, een versterking van de arteriële wand met plaques, afzettingen die de arteriële wanden onelastisch maken en vernauwing in de ader veroorzaken of deze geheel blokkeren. Ontstekingsreacties kunnen optreden op de plaatsen waar plaques in de arteriële wand worden ingebed. De ontstekingsreacties kunnen de vorming van bloedstolsels veroorzaken en leiden tot een compleet afsluiting van de slagader, een trombose Dit kan verstrekkende gevolgen hebben omdat aangetaste weefselgebieden niet meer kunnen worden voorzien van zuurstof-rijk bloed. In zeldzame gevallen kan een uitstulping, een aneurysma, kan zich vormen in de maxillaire slagader als gevolg van infectieuze en inflammatoire vaatwandschade, waardoor het risico van interne bloedingen ontstaat. Als een aneurysma vormen in het gebied van de dura mater, bestaat het risico dat de uitstulping zal ontstaan leiden naar compressieprocessen in de hersenen en aantasting van bepaalde hersenfuncties. In zeer zeldzame gevallen kan de maxillaire slagader worden aangetast door een embolie. Embolie wordt veroorzaakt door een trombus die per ongeluk in een slagader wordt gespoeld door de bloedstroom, wat leidt tot afsluiting van het vat wanneer zijn diameter daalt tot onder die van de trombus.
