Synoniemen
Hyperkinetisch syndroom (HKS), psychoorganisch syndroom (POS), Attention Deficit Disorder, Attention Deficit Syndrome, Fidgety Philipp Syndrome
Introductie
ADS, het Attention Deficit Syndrome, is de Duitse naam voor ADD, de “Attention Deficit Disorder”. Terwijl de hyperactieve variant van ADHD treft kinderen die hun aandachtstekort nauwelijks kunnen verbergen en verschijnen door onoplettend impulsief gedrag, introverte onoplettende kinderen trekken vaak minder negatieve aandacht. Learning problemen zijn vaak onderhevig aan een trend.
Terwijl dyslexie was de "rage" een paar jaar geleden, ADHD, of de hyperactieve variant ADHD, is de afgelopen jaren vaak verkeerd begrepen en daarom vaak een verkeerde diagnose gesteld. Het is daarom belangrijk om te waarschuwen voor het vroegtijdig excuseren van onoplettend of onrustig gedrag van een kind met ADHD of ADHD. In het kader van de diagnose dienen daarom alleen eerste stappen te worden gezet als het onoplettende, soms impulsieve gedrag gedurende langere tijd (ongeveer zes maanden) wordt waargenomen in verschillende levensgebieden (kleuterschool/ school, thuis, vrije tijd).
Sommige ontwikkelingsstappen of gebeurtenissen kunnen dergelijk gedrag tijdelijk veroorzaken. Een gerichte aanpak is daarom verstandig en mag niet voortijdig worden beoordeeld met “Ja, er wordt niets gedaan! ADS-kinderen hebben niet alleen in fasen last van de bijbehorende gedragspatronen.
In de regel manifesteren de gedragingen zich en komen ze meestal niet overeen met het op de leeftijd afgestemde gedrag. "Kinderachtig" gedrag - dit is vaak hoe het gedrag dan wordt beschreven. Terwijl de hyperactieve variant van ADHD vaak wordt omschreven als het onrustige type Heinrich Hoffmann, is het ADHD-type waarschijnlijk meer vergelijkbaar met het "Hans-guck-in-the-air".
In tegenstelling tot wat men zou denken is dit een 'tastbaar' ziektebeeld, daarom wordt de diagnose uiteindelijk ook door de kinderarts gesteld. Hoewel het lange tijd onduidelijk was wat de oorzaak van de ziekte was, wordt volgens de huidige stand van het onderzoek vooral aangenomen dat de overdracht en verwerking van informatie tussen verschillende delen van de hersenen bij kinderen met ADHD functioneert niet goed en dat verschillende andere factoren (opleidingsachterstanden) de symptomen op een bepaalde manier kunnen verergeren. Binnen de therapeutische behandeling van het Attention Deficit Syndrome ADS wordt onderscheid gemaakt tussen verschillende maatregelen.
Dit komt door het feit dat elk kind lijdt aan specifieke ADHD-symptomen die individueel behandeld moeten worden. Dit kan als volgt worden samengevat: De oorzaak is hetzelfde - de omstandigheden zijn individueel verschillend, dus: individueel symptomen van ADHD. In het kader van de behandeling van ADHD is aangetoond dat een zogenaamde multimodale therapie het meest veelbelovend is.
Een multimodale therapie is de combinatie van alle vormen van therapie die in het individuele geval nuttig zijn, die op elkaar voortbouwen en altijd in samenhang met elkaar dienen te staan. In principe wordt er - naast de ondersteuning van het ADHD-kind in de thuisomgeving - onderscheid gemaakt tussen verschillende therapievormen, die op hun beurt weer verschillende therapeutische maatregelen combineren. Dit zijn: Omdat de informatie over de individuele therapievormen vrij uitgebreid is, vindt u subpagina's die elk over één therapievorm gaan.
Hieronder wordt eerst informatie over de verschillende therapievormen vermeld. Dit komt overeen met een samenvattende beschrijving. Je zult dan vinden verdere informatie op de respectievelijke pagina's.
Het globale overzicht is alleen bedoeld om u te laten zien hoe gevarieerd een therapie voor ADHD kan of moet worden georganiseerd. Het is bedoeld om u te informeren zodat u samen met de behandelende kinderarts of de persoon die u vertrouwt verstandige maatregelen kunt nemen. - Psychotherapie en curatieve opleiding voor ADS
- De voedingstherapie van ADS
- De medicamenteuze therapie van ADS
