Skeletspier verwijst naar alle spieren die verantwoordelijk zijn voor willekeurige bewegingen. Dit omvat niet alleen spieren die direct aan het skelet grenzen. Bijvoorbeeld de arm, been, en schouderspieren vallen ook onder de overkoepelende term.
Wat is skeletspier?
Spieren die een actieve beweging van het lichaam mogelijk maken, maken deel uit van de skeletspieren. Een bekend voorbeeld wordt beschouwd als de tong, strottehoofd en diafragma Het is altijd belangrijk dat dit spieren zijn waarvoor vrijwillige controle mogelijk is. Het taakgebied van de betreffende spier is niet relevant. Het hoeft dus niet per se een spier te zijn die verantwoordelijk is voor de beweging van het skelet. Wat in de eerste plaats relevant is, is of bewuste controle mogelijk is. Dienovereenkomstig is het hart- spieren maken geen deel uit van de skeletspieren. In tegenstelling tot tong of de strottehoofdis vrijwillige controle niet mogelijk. Niettemin hebben alle skeletspieren gemeen dat ze via pezen of fasciae. Een directe verbinding is echter niet nodig. De bijlage kan via meerdere zijn pezen en fascia.
Anatomie en structuur
Afhankelijk van het type spier kunnen anatomie en structuur verschillen. Over het algemeen bestaat een skeletspier uit spiervezels die een lengte kunnen bereiken van wel 15 centimeter. Aan de buitenkant zijn de vezels omgeven door bindweefsel genaamd fascia. In zijn geheel is een skeletspier ook omgeven door bindweefsel. Van de bindweefsel, septa leiden naar binnen en verzamel individuele spiervezels tot een bundel. EEN spiervezel kan zelf worden onderverdeeld in een aantal filamenten. Dit zijn myofibrillen. Ze lopen parallel langs een spiervezel en zelf bestaan uit kleine eenheden. De eenheden zijn myofilamenten. Dit zijn eiwitstructuren die spiercontractie mogelijk maken door onderlinge interactie. De rangschikking van de myofilamenten speelt hierbij een belangrijke rol. In aanvulling op, zenuwen en bloed schepen passeren door de skeletspier. Bovendien zijn er pezen en aangrenzend botten.
Functie en taken
Skeletspieren kunnen worden onderverdeeld in rode en witte subcategorieën. De eerste zijn spieren met een karakteristieke rode kleur. Ze hebben een verhoogd gehalte aan spiervezels, wat de productie van oxidatieve energie bevordert. Als gevolg hiervan kunnen bewegingen worden uitgevoerd met meer uithoudingsvermogen Dit type spierstelsel speelt een bijzonder belangrijke rol in uithoudingsvermogen atleten. Bij witte skeletspieren is het aandeel spiervezels laag. Hierdoor kunnen spieren sneller samentrekken, waardoor de intensiteit van een beweging toeneemt. Dienovereenkomstig wordt witte skeletspier als van groot belang beschouwd op het gebied van sterkte sport. In het bijzonder zijn skeletspieren verantwoordelijk voor de statische en motorische functies van het lichaam. Ze worden motorisch aangestuurd zenuwen die verbinding maken met de hersenen or spinal cord Door het vrijgeven van elektrische signalen is er een ononderbroken communicatie tussen de spieren en de centrale zenuwstelsel Afhankelijk van de locatie en kenmerken van de spier, kan het scala aan functies sterk variëren. Over het algemeen is het doel van de skeletspieren om het lichaam rechtop te houden en voor continue spanning te zorgen. Daarnaast is er de gecontroleerde energietoevoer naar het lichaam. In het bijzonder moet de optimale lichaamstemperatuur worden gehandhaafd door spieroefening. Als de lichaamstemperatuur snel moet stijgen, beginnen de skeletspieren kort samen te trekken en vervolgens te ontspannen. Het proces herhaalt zich meerdere keren per seconde. Van buitenaf wordt dit ervaren als onvrijwillig beven. Opgemerkt moet worden dat slechts de helft van de warmte die op deze manier wordt gegenereerd, wordt gebruikt. De rest is verantwoordelijk voor het onderhouden van de spieren zelf. Bovendien hebben skeletspieren de taak om het persoonlijk welzijn te beïnvloeden. Studies hebben dus aangetoond dat met behulp van boodschappersubstanties een skeletspier invloed kan hebben op de immuunsysteem en Vet metabolisme.
Ziekten en kwalen
Tijdens het leven kunnen een aantal ziekten en aandoeningen optreden met betrekking tot skeletspieren. Deze kunnen worden onderverdeeld in inflammatoire en niet-inflammatoire vormen. De eerste vorm betreft klachten met ernstig pijn levels. Ontsteking van de skeletspieren komt voornamelijk voor in de extremiteiten pijn karakter kan worden vergeleken met een pijnlijke spier. Het ongemak neemt echter toe en kan enkele weken aanhouden. De oorzaak kan een spierblessure zijn die niet volledig is genezen. Een bacteriële ziekteverwekker veroorzaakt uiteindelijk ontsteking Meer veelzijdig zijn de niet-inflammatoire ziekten. Spierdystrofie is bijzonder wijdverbreid. Door een mutatie van het genetisch materiaal defect eiwitten zijn ingevoegd. Als gevolg hiervan, de spier massa krimpt, resulterend in functionele beperkingen. Mitochondriale myopathie heeft ook ernstige gevolgen. In dit geval treedt schade op aan de mitochondria Dit zijn elementen van een cel die verantwoordelijk zijn voor het in stand houden van de energieproductie. Bij mitochondriale myopathie kunnen de skeletspiercellen geen energie meer leveren. Omdat niet in de energiebehoefte van de spiercel kan worden voorzien, raakt deze beschadigd en dat geldt ook voor de gehele skeletspier. Bovendien kan skeletspier worden beschadigd door botziekte. Een bekend voorbeeld is osteoporose Als gevolg van botverlies veranderen de belastingscondities in het lichaam. Ernstige spier pijn is het gevolg van een verstoorde evenwicht De pijn neemt alleen af naarmate de spieren en bijbehorende pezen en de fascia verslechteren.
