Wervel breuk, ook gekend als Vertebrale lichaam breuk, omvat schade aan het deel van de wervel dat de vorm heeft van een plaat. Dit deel van de wervel, dat zich naar de binnenkant van het lichaam bevindt, kan letsel oplopen door ziekte of trauma, zoals een ongeval. De Vertebrale lichaam breuk is pijnlijk en, afhankelijk van het type of de ernst, verwondingen aan de spinal cord, ligamenten en pezen mogelijk.
Wat is een wervellichaamfractuur?
A Vertebrale lichaam breuk heeft alleen invloed op het schijfvormige wervellichaam, dat tevens het draagvlak is van de tussenwervelschijven. De wervellichaamfractuur zelf wordt ingedeeld in verschillende typen die de aard van de fractuur beschrijven. De indeling in A-type, B-type en C-type fracturen geeft ook het type kracht aan dat de wervellichaamfractuur veroorzaakte. Er wordt onderscheid gemaakt tussen compressiefracturen, die worden veroorzaakt door compressie van de wervels en worden aangeduid als A-type fracturen. Afleidingsfracturen resulteren in voorwaarts of achterwaarts hyperextensie, terwijl rotatiefracturen het gevolg zijn van een verdraaiing van de wervelkolom. Deze rotatiefracturen van het C-type behoren tot de meest ernstige vormen van wervellichaamfracturen, omdat hierdoor vaak fracturen van de rest van de wervel optreden.
Oorzaken
In veel gevallen is een wervellichaamfractuur het gevolg van een sportblessure of een ongeval. In deze gevallen overdreven spanning en kracht op de wervelkolom stelt het wervellichaam bloot aan krachten die resulteren in een wervellichaamfractuur. In deze gevallen zijn de tussenwervelschijven niet voldoende om het benige wervellichaam te beschermen en de druk op te vangen die plotseling op de structuur op verschillende punten inwerkt. Naast wervellichaamfracturen bij gezonde patiënten is ook wervellichaamfractuur als gevolg van ziekte mogelijk. Dit komt vooral veel voor bij oudere mensen die ook lijden aan een ziekte die de botstructuur verzwakt. In het geval van bestaande osteoporosekan een wervellichaamfractuur optreden zonder dat er merkbare kracht op het bot inwerkt. Sommige kankers tasten ook de botstabiliteit aan en leiden tot een wervellichaamfractuur, zelfs bij normale beweging.
Typische symptomen en tekenen
- Rugpijn
- Bewegingsbeperkingen in het gebied van de cervicale wervelkolom
- Gedwongen houding of verkeerde positie van het hoofd
- Blauwe plekken
- Zintuiglijke stoornissen
- Verlamming
- Spierzwakte
Diagnose en verloop
Breuk van het wervellichaam manifesteert zich door een ernstige pijn achterin. Na een ongeval is dit altijd een indicatie om een arts te raadplegen voor nader onderzoek. Patiënten met een bekende botziekte moeten de oorzaak ook laten ophelderen door hun behandelende arts als ze een nieuwe rug ervaren pijn De arts zal beeldvorming gebruiken om de wervelkolom op beschadiging te onderzoeken en, in de meeste gevallen, de wervellichaamfractuur op de Röntgenstraal Zelfs een wervellichaamfractuur die aanvankelijk alleen pijnlijk is, kan sensorische stoornissen, verlamming van de ledematen en permanente pijn. Incontinentie en darmverlamming zijn ook mogelijke symptomen en gevolgen van de wervellichaamfractuur. Als de wervellichaamfractuur geneest, vernauwing van de wervelkanaal door veranderingen in het oppervlak langs de breukplaatsen is een realistisch laat effect.
Complicaties
Complicaties die verband houden met een wervellichaamfractuur zijn soms afhankelijk van het type en de complexiteit van de fractuur en of er al dan niet een behandeling is gegeven. De meeste wervellichaamfracturen kunnen, indien ze op tijd worden herkend en behandeld, genezen zonder grote gevolgen, hoewel mogelijke oorzaken in overweging moeten worden genomen. De meest ernstige complicatie in deze context is paraplegie, die kan worden veroorzaakt door beknelling en letsel aan de spinal cord Dit komt vooral voor bij sterk verplaatste fragmenten van de wervellichamen of bij het inzakken van individuele wervellichamen (meestal in verband met osteoporose Er kan echter ook gedeeltelijke verlamming optreden, afhankelijk van het niveau van de gebroken wervel. Bijvoorbeeld de armen, benen of darmen en blaas het legen kan worden beïnvloed. Ruggengraat schade kan ook leiden naar ademhaling problemen en neurologische aandoeningen. Deze omvatten mislukking van bewuste waarneming, sensorische stoornissen en het onvermogen om de eigen lichaamsdelen doelgericht te gebruiken. Als een wervellichaam zodanig wordt gebroken dat de structuur permanent wordt beschadigd, kan dit resulteren in een gekantelde positie van de rug (gebochelde formatie), een vermindering van de lichaamsgrootte en chronische pijn Chirurgische ingrepen om een wervellichaamfractuur te behandelen, kunnen een risico op complicaties met zich meebrengen, afhankelijk van de locatie en fractuur, voornamelijk gerelateerd aan mogelijk ruggenmergletsel.
Wanneer moet je naar een dokter?
Als er pijn in de rug optreedt na zware lichamelijke inspanning, een ongeval, een val of blootstelling aan geweld, is vaak actie nodig. Voorlopig dient de getroffen persoon te controleren of het ongemak na voldoende rust en spaarzaamheid verdwijnt. Als de patiënt na een paar uur of een goede nachtrust vrij is van symptomen, is in de meeste gevallen geen arts nodig. Als het volksgezondheid onregelmatigheden aanhouden of toenemen in omvang en intensiteit, een bezoek aan de dokter is aan te raden. Pijn in het gebied van de rug, mobiliteitsbeperkingen of stoornissen in algemene bewegingspatronen moeten worden onderzocht en behandeld. Als de getroffen persoon symptomen van verlamming ervaart, is acute actie vereist. In bijzonder ernstige gevallen moet contact worden opgenomen met een ambulancedienst. Om gevolgschade te voorkomen, moeten de instructies van het reddingsteam worden opgevolgd. Bij een plotselinge afname van fysieke prestaties kan de ontwikkeling van huid laesies of blauwe plekken, een arts is vereist. Dit zijn tekenen van een volksgezondheid aandoening die moet worden opgehelderd en, indien nodig, behandeld. Als de getroffen persoon door de klachten een beschermende houding aanneemt, dient een arts te worden geraadpleegd. Er bestaat een risico op langdurige schade en in sommige gevallen moet er zo snel mogelijk actie worden ondernomen om langdurige verlichting van de onregelmatigheden te bereiken. Anders kunnen sommige omstandigheden leiden tot levenslange beperkingen.
Behandeling en therapie
Een wervellichaamfractuur wordt conservatief of operatief behandeld, afhankelijk van het type en de ernst. In het geval van een accidentele fractuur is stabilisatie allereerst belangrijk totdat een nauwkeurigere diagnose is gesteld om verdere schade aan de wervel en het ruggenmerg te voorkomen. Als uit het onderzoek blijkt dat de breuk kan worden behandeld met verdere stabilisatie, moet de patiënt de genezingsfase in relatieve rust ondergaan, maar niet in immobiliteit, met een goede pijntherapie Veroorzaken van ziekten zoals osteoporose worden ook in combinatie behandeld therapie om de oorzaken effectief te bestrijden. Wervellichaamfracturen in de thoracale wervelkolom worden voldoende ondersteund door de thorax zelf, en extra ondersteuningen kunnen meestal achterwege blijven. Alleen wanneer men vreest dat het ruggenmerg door de wervellichaamfractuur zal worden beschadigd of verder aangetast, is chirurgische ingreep noodzakelijk. In dit geval is het doel van de chirurg om de wervellichaamfractuur weer te stabiliseren met behulp van verschillende middelen zoals plaatjes, schroeven of het eigen botmateriaal van de patiënt. Bij het corrigeren van de wervellichaamfractuur wordt de druk van het ruggenmerg verwijderd en de resulterende verandering in positie van de wervelkolom wordt zo volledig mogelijk gecorrigeerd.
het voorkomen
Een wervellichaamfractuur kan in ieder geval worden voorkomen als goede uitrusting en het correct aangeleerde bewegingsverloop worden benadrukt in sporten die vatbaar zijn voor ongevallen. Aan de ziekte gerelateerde fracturen van het wervellichaam kunnen daarentegen goed worden voorkomen door de onderliggende ziekte vroegtijdig en zorgvuldig te behandelen. Op deze manier kunnen de stoornissen van de botstructuur worden gestopt of in ieder geval vertraagd en kan een wervellichaamfractuur worden voorkomen.
Nazorg
Als de wervellichaamfractuur optreedt in de context van osteoporose, is het verlichten van de onderliggende ziekte van groot belang in de nazorg. Calcium metabolisme kan worden beïnvloed en botdichtheid verbeterd door het toedienen van specifieke medicijnen. Fysiotherapie kan helpen bij het verlichten van pijn en specifiek de rugspieren opbouwen en versterken: dit verlicht de druk op de wervelkolom en minimaliseert het risico op een nieuwe fractuur. In het geval van wervellichaamfracturen na ongevallen die een chirurgische behandeling vereisen, moet de operatie onmiddellijk worden gevolgd door revalidatie. Lichte fysiotherapeutische oefeningen kunnen vaak al een dag na de operatie worden gestart. Met behulp van gerichte bewegingen moet de wervelkolom worden gemobiliseerd en de normale mobiliteit worden hersteld. Of dit volledig kan worden bereikt, hangt af van het feit of en in hoeverre neurologische gebreken aanwezig zijn. Voor mensen in de werkende leeftijd is het primaire doel om weer aan het werk te gaan: beroepen met weinig tot matig lichamelijk spanning kan meestal worden hervat na een revalidatieperiode van twee tot drie maanden. Voor patiënten met een fysiek zware baan blijkt omscholing naar een fysiek minder belastende baan vaak zinvol. Bij wervellichaamfracturen die verlamming tot gevolg hebben, ligt de nadruk op het zo veel mogelijk herstellen van de zelfstandigheid door fysiotherapie en nuttige hulpmiddelen.
Hier is wat u zelf kunt doen
Bij aandoeningen van het skeletstelsel moeten de algemene bewegingen in het dagelijks leven regelmatig worden gecontroleerd en geoptimaliseerd. Eenzijdige of starre houdingen kunnen dat wel leiden tot een toename van klachten. Daarom moeten ze indien mogelijk worden vermeden of moeten compenserende bewegingen worden uitgevoerd. Bij het optillen en dragen van voorwerpen moet erop worden gelet dat ze alleen licht zijn. Alle fysieke bewegingen moeten langzaam en bewust worden uitgevoerd tijdens het herstelproces. Schokkerige bewegingen, springen of lopend de genezing verstoren en tot complicaties kunnen leiden. Daarom moet worden afgezien van sportactiviteiten of het uitvoeren van beroepsactiviteiten. In het dagelijks leven wordt aanbevolen om bij het uitvoeren van dagelijkse taken hulp en steun te zoeken van familieleden of mensen uit de nabije sociale omgeving. Fysiotherapeutische trainingen kunnen ook daarbuiten zelfstandig worden uitgevoerd therapie Deze helpen bij het omgaan met het dagelijkse leven en bevorderen tegelijkertijd het genezingsproces. Tocht heeft een ongunstig effect op een wervellichaamfractuur. Daarom moet het getroffen gebied voldoende worden beschermd. De toepassing van warmte verlicht mogelijk bestaand ongemak. Ook het eigen gewicht van de patiënt moet worden gecontroleerd. Als je bent te zwaarkunnen er stoornissen optreden en is een toename van klachten mogelijk. Daarom moeten mogelijk veranderingen in het voedingspatroon en gewichtsvermindering worden aangebracht om herstel op lange termijn te bereiken.
