Zilver-Russell-syndroom (RSR) is een zeer zeldzaam syndroom dat wordt gekenmerkt door prenatale groeistoornissen met de ontwikkeling van korte gestalte Tot dusver zijn slechts ongeveer 400 gevallen van de ziekte gedocumenteerd. De presentatie is zeer variabel, wat suggereert dat het geen uniforme aandoening is.
Wat is het Silver-Russell-syndroom?
Zilver-Russell-syndroom wordt gekenmerkt door intra-uterien korte gestalte Intra-uterien betekent dat de korte gestalte wordt al in de baarmoeder gevormd. Om redenen die nog niet precies bekend zijn, wordt de groei van het kind geremd. De ziekte werd in 1953 en 1954 in detail bestudeerd door de Engelsman Henry Russel en de Amerikaan Alexander Zilver In Engelssprekende landen staat het syndroom ook bekend als het Russel-Silver-syndroom (RSS). Henry Russel en Alexander Silver waren vooral geïnteresseerd in de oorzaken van deze ziekte. Daarbij konden ze vaststellen dat het geen uniforme ziekte is, maar eerder een symptoomcomplex dat genetisch bepaald is, maar gebaseerd is op verschillende genetische defecten. Het belangrijkste kenmerk van deze ziekte is een intra-uteriene korte gestalte ondervoeding Op basis van de gedocumenteerde gevallen konden de twee artsen sporadisch voorkomende en familiaal geclusterde vormen van de ziekte aantonen. Hieruit concludeerden ze zelfs toen dat de ziekte genetisch bepaald was.
Oorzaken
Volgens recentere onderzoeken kunnen verschillende oorzaken worden aangenomen voor de ontwikkeling van het Silver-Russell-syndroom. Wat echter alle vormen gemeen hebben, is de genetische basis van de ziekte. Zo werd bijvoorbeeld een zogenaamde maternale uniparentale disomie 7 (UPD (7) mat) ontdekt bij 15 procent van alle getroffen individuen. In dit geval erfden de patiënten elk twee exemplaren van maternaal chromosoom nummer 7. Het corresponderende paternale chromosoom ontbreekt of is beschadigd. Deze situatie duidt op zogenaamde imprinting. In dit geval is slechts één maternaal chromosoom 7 actief. Het is echter nog niet bekend welke mechanismen leiden tot de kleine gestalte. Naast dit dubbele maternale chromosoom 7 wordt 40 procent van een andere vorm van Silver-Russell-syndroom toegeschreven aan onvoldoende methylering van chromosoom 11. In dit geval wordt het vaderlijke allel H19-DMR in 11p15 aangetast. Het ondergemethyleerde allel codeert voor een niet-functioneel RNA. Normaal gesproken is de vaderlijke H19 gen is goed gemethyleerd en het overeenkomstige maternale allel niet. Wanneer het DMR1-gebied van het vaderlijke allel wordt gemethyleerd, wordt de groeifactor IGF2 geproduceerd. Als het vaderlijke allel echter slecht gemethyleerd is, wordt deze factor niet voldoende geproduceerd. Naast de twee belangrijkste oorzaken van het Silver-Russell-syndroom zijn er nog andere structurele chromosomale veranderingen gevonden. Zo is een verlenging in de korte arm van chromosoom 7 of verkorting in de lange arm van chromosoom 17 gevonden.
Symptomen, klachten en tekenen
Het Silver-Russell-syndroom wordt gekenmerkt door een verscheidenheid aan symptomen. Het belangrijkste symptoom is een intra-uteriene kleine gestalte met ondervoeding Het kind weegt bij de geboorte meestal minder dan twee kilo. De hoofd is relatief groot in verhouding tot het lichaam. Het voorhoofd is vaak hoog en uitpuilend. Het gezicht is driehoekig en heeft laag geplaatste oren die ver naar achteren staan. Bovendien een spitse kin, ooglid rimpels bij de ogen en een nee mond met hangende mondhoeken karakteriseren degenen die lijden aan het Silver-Russel-syndroom. De malocclusies van de tanden zijn opvallend. De huid is dun en bevat witte tot bruinachtige vlekken. Er zijn verkeerde posities van vingers en tenen. De botrijping is aanzienlijk vertraagd, wat de verminderde lengtegroei verklaart. De groei is ongelijk. De volwassen lengte is bij tweederde van de mensen met de ziekte onder het gemiddelde. Een derde vertoont echter een normale hoogte. Gewicht blijft onder het gemiddelde. Andere symptomen zoals gespleten gehemelte, zeer hoge stem, gehoorverlies, hypoglycemie, of keratoconus kan optreden. Over het algemeen moet worden opgemerkt dat niet alle getroffen personen alle symptomen ontwikkelen. De mentale capaciteit wordt niet aangetast.
Diagnose en verloop van de ziekte
De diagnose wordt bemoeilijkt door de ontwikkeling van de verschillende symptomen. Als bepaalde leidende symptomen aanwezig zijn, kan worden aangenomen dat het Silver-Russell-syndroom aanwezig is. Het is echter nog niet bekend welke vorm van de ziekte aanwezig is, hiervoor wordt eerst het methyleringsniveau van allel H19-DMR van het 11e chromosoom bepaald. Als dit te laag is, is de patiënt een van de 40 procent van de mensen met dit defect. Als het niet wordt bevestigd, moet een basisonderzoek van het genetisch materiaal worden uitgevoerd.
Complicaties
Het Silver-Russell-syndroom kan dat wel leiden veel verschillende symptomen en complicaties, die allemaal de kwaliteit van leven van de getroffen persoon aanzienlijk verminderen en beperken. Het resulteert meestal in een kleine gestalte en verschillende misvormingen. De hoofd van de getroffen persoon is buitengewoon groot. Deze klacht kan leiden tegen pesten of plagen, vooral bij kinderen of adolescenten, en dus ook Depressie en andere psychische klachten. Het gezicht wordt ook beïnvloed door de misvormingen, wat resulteert in een aanzienlijk verminderde esthetiek. Bovendien leidt het Silver-Russell-syndroom tot malocclusies van de tanden en tot klachten van de botten Deze kunnen gemakkelijker breken, waardoor patiënten vaker last hebben van blessures of botbreuken. Naarmate de ziekte vordert, ontwikkelen zich gewoonlijk gehoor- en zichtproblemen. Mentaal vertraging kan ook voorkomen en het dagelijkse leven van de getroffen persoon bemoeilijken. Ze zijn vaak afhankelijk van de hulp van andere mensen. Een directe en oorzakelijke behandeling van het Silver-Russell-syndroom is niet mogelijk. De individuele misvormingen kunnen echter worden behandeld. In de meeste gevallen wordt de levensverwachting van de getroffenen niet beperkt of verminderd door het syndroom.
Wanneer moet je naar een dokter?
Het Silver-Russell-syndroom vereist meestal altijd medische behandeling. Hierin kan geen zelfgenezing zijn voorwaarde, dus de patiënt heeft altijd een behandeling van een arts nodig. Aangezien het Silver-Russell-syndroom een erfelijke ziekte is, genetische counseling moet ook worden uitgevoerd als de patiënt kinderen wil hebben om verdere complicaties en overerving van het syndroom te voorkomen. Een arts moet worden geraadpleegd als de getroffen persoon lijdt aan verschillende misvormingen op het lichaam. Dit resulteert in een oversized hoofd en meestal een significant ondergewicht direct na de geboorte. Het Silver-Russell-syndroom kan ook worden herkend aan ernstige afwijkingen van de tanden, en de meeste getroffen personen hebben er ook last van gehoorverlies of gespleten gehemelte. In sommige gevallen duidt een kleine gestalte ook op het Silver-Russell-syndroom en moet dit door een arts worden beoordeeld. De eerste diagnose van het syndroom wordt meestal direct na de geboorte in het ziekenhuis gesteld. Degenen die getroffen zijn met het Silver-Russell-syndroom zijn levenslang afhankelijk therapie om hun levensverwachting niet te verminderen. Omdat het syndroom ook tot psychische symptomen kan leiden, moet ook psychologische behandeling worden geboden.
Behandeling en therapie
Oorzakelijke behandeling van de ziekte is niet mogelijk vanwege de genetische basis van het Silver-Russell-syndroom. De belangrijkste poging is om de groei te stimuleren door groei toe te dienen hormonen Dit is in sommige gevallen zeer succesvol. In sommige gevallen kan de lengtegroei aanzienlijk worden vergroot. Bij andere patiënten dit therapie vertoont soms weinig of geen succes. Daar hebben veel lijders ook vaak last van hypoglycemiemoet er alles aan worden gedaan om hypoglykemie te voorkomen. Anders zijn mensen met SRS meestal niet beperkt in hun kwaliteit van leven. Door de verscheidenheid aan mogelijke symptomen kunnen er echter enkele beperkingen optreden. In aanvulling op hypoglycemiekan een mogelijke keratoconus leiden tot visuele beperking. In dit geval is de hoornvlies van het oog buigt in een kegelvorm, waarbij soms een constante afstelling van nodig is bril or contactlenzen. Op
Ontwikkeling van een gespleten gehemelte, corrigerende chirurgie moet worden uitgevoerd.
het voorkomen
Profylaxe voor het Silver-Russell-syndroom is erg moeilijk omdat de voorwaarde komt vaak sporadisch voor. In familiale geclusterde gevallen moeten genetische tests bij mensen worden uitgevoerd om te bepalen gen toestand. Mens genetische counseling moet dan het risico voor het nageslacht bespreken.
Follow-up
In de meeste gevallen zijn er geen specifieke opties voor nazorg beschikbaar voor de getroffen persoon met het Silver-Russell-syndroom, daarom moet de getroffen persoon idealiter in een vroeg stadium contact opnemen met een arts en zo ook de behandeling starten, zodat complicaties of andere klachten komen niet voor in de verdere cursus. Aangezien het Silver-Russell-syndroom een erfelijke ziekte is, kan deze gewoonlijk niet volledig worden genezen. Daarom genetische counseling en testen moeten in ieder geval worden uitgevoerd als de patiënt een kind wil krijgen, zodat de ziekte niet terugkeert. De meeste getroffen personen zijn in hun dagelijks leven afhankelijk van de hulp en ondersteuning van hun eigen familie. Dit kan het dagelijkse leven van de getroffen persoon veel gemakkelijker maken, wat ook kan voorkomen Depressie en andere psychologische stoornissen. In veel gevallen zijn ook chirurgische ingrepen nodig om de symptomen te verlichten. Na een dergelijke operatie moet de getroffen persoon rusten en voor zijn lichaam zorgen. Ze dienen zich te onthouden van inspanning of van stressvolle en fysieke activiteiten. In sommige gevallen vermindert het Silver-Russell-syndroom de levensverwachting van de getroffen persoon, hoewel een algemene voorspelling niet mogelijk is.
Hier is wat u zelf kunt doen
Een zwangere vrouw doet er goed aan om deel te nemen aan alle screening en controles die tijdens zwangerschap Bij verschillende tests en beeldvormingsprocedures kan de volksgezondheid van de nakomelingen wordt gecontroleerd en gedocumenteerd. Bij onregelmatigheden is het in dit stadium al mogelijk om te achterhalen welke aandoeningen aanwezig kunnen zijn. Dit geeft de aanstaande ouders de mogelijkheid om in een vroeg stadium op de situatie te reageren en de juiste beslissingen te nemen en voorzorgsmaatregelen te nemen. Bij de dagelijkse omgang met de aandoening is een stabiel zelfvertrouwen nodig. De sociale omgeving moet worden geïnformeerd over de aandoening en de bijbehorende klachten. Dit helpt misverstanden of conflicten te voorkomen. Omdat de mentale capaciteit van de patiënt beperkt is, ondersteuning maatregelen moet in een vroeg stadium worden gestart. Om de situatie te verbeteren is het handig als daarnaast training en oefeningen onafhankelijk worden uitgevoerd buiten de therapieën om. Hoewel dit niet tot genezing leidt, verlicht het wel de symptomen van de getroffenen. Omgaan met het dagelijkse leven wordt gemakkelijker gemaakt en het gevoel van welzijn wordt vergroot. Aangezien patiënten een verhoogd risico lopen op verwondingen of botbreuken, moet hiermee rekening worden gehouden bij het bewegen en het uitvoeren van sportieve oefeningen. Evenzo moeten vrijetijdsactiviteiten worden aangepast aan de specificaties van het organisme.
