Moederkruid klaver is een licht giftige moeras- en waterplant van het noordelijk halfrond. Zowel de wortels, bladeren als kruidencomponenten van de plant worden als remedie toegepast en worden in deze context vooral in theemengsels gebruikt. Moederkruid heeft een eetlustopwekkende en verterende werking, maar kan ook veroorzaken hoofdpijn or diarree bij overdoses.
Voorkomen en teelt van moederkruidklaver.
Moederkruid klaver ook bekend als bittere klaver en is de enige monotypische soort in het moederkruidgenus. Moederkruid klaver is een meerjarige en kruidachtige moeras- en waterplant. De plant is verwant aan gentiaan en kan worden geclassificeerd als een licht giftige medicinale plant. Moederkruid wordt ook wel genoemd bittere klaver en is de enige monotypische soort in het moederkruidgenus. Het bereikt een groeihoogte tussen ongeveer tien en dertig centimeter. Bittere klaver soorten komen voor over het hele noordelijk halfrond van de aarde. In Midden-Europa bloeit de plant tussen april en juni. De bloemen zijn wit-roodachtig en groeien in trossen-achtige opstelling. Fever klaver is geworteld in de laaglanden en op subalpiene verhogingen ook in water of in moerassen. De klaversoort groeit vaak onder water of zelfs zwemmen in ondiepe wateren. In hoogveen wordt de plant nauwelijks aangetroffen. In tussenliggende moerassen komt het echter des te vaker voor. Andere populaire habitats zijn de bovenloop van rivieren of moerasbossen. Botanici noemen deze plantensoort een arctisch-noords flora-element. In Duitsland wordt moederkruid nu beschouwd als een bedreigde diersoort vanwege het verlaten van natuurlijke moerassen en water lichamen. Zonder toestemming mag moederkruid hier niet meer uit de natuur worden verwijderd.
Effect en toepassing
Zowel het kruid als de wortels en bladeren van moederkruid worden gebruikt voor medicinale producten en dus voor de behandeling van ziekten. De droge bladbladeren van de plant worden vaak een medicinale drug De bladeren worden tegenwoordig voornamelijk gebruikt in combinatie met theemengsels. Meestal zijn deze theesoorten zijn mengsels van gelijke delen moederkruid, salie, alsem en duizendguldenkruid Een theelepel van het mengsel wordt meestal toegevoegd aan 250 milliliter kokend water water Een patiënt neemt dit infuus ongeveer een half uur voor een maaltijd in. Door de licht giftige werking van de plant dagelijks dosis van tussen de 1.5 en drie gram wordt als het maximum beschouwd. Af en toe, extracten van bittere klaver worden ook gevonden in brandewijn of kruidenlikeuren. In het geval van keelaandoeningen kan de thee van koorts Klaver werd in het verleden ook gebruikt om te gorgelen. In de 19e eeuw slikten sommige patiënten zelfs bittere klaver als sap vanwege de genezende eigenschappen. Hiervoor gebruikten mensen het versgeperste sap van de plant die net begon te bloeien. Ze mengden dit bittere klaversap ermee alcohol in gelijke verhoudingen. Ondertussen wordt bitter klaversap niet meer algemeen gebruikt in de apotheek. In het moderne homeopathie koorts Klaverremedies Trifolii fibrii van de potentie D1 worden er van tijd tot tijd voor gebruikt. Voor alle toepassingen en producten gemaakt van moederkruid, maag en darmzweren evenals intestinale ontsteking of bestaand diarree worden als contra-indicaties beschouwd. Afgezien daarvan moet de gebruiker bij alle soorten toepassingen rekening houden met de lichte toxiciteit en het anticoagulerende effect van bittere klaver. Dus degenen die hebben wonden mag de plant niet gebruiken vanwege het anticoagulerende effect van de medicinale plant. De toxiciteit is voornamelijk te wijten aan de alkaloïden het bevat. In het geval van overdosering van moederkruid, hoofdpijn komen soms voor vanwege deze werkzame stoffen. Braken or diarree kan ook voorkomen als onderdeel van een ernstige overdosis.
Gezondheidsbelang, behandeling en preventie.
Volgens gegevens werd bittere klaver voor het eerst als remedie gebruikt in de 16e en 17e eeuw. In die tijd gaven boeren de gedroogde bladeren of een infuus ervan aan zieke grazende dieren om maagdarmklachten te behandelen. Vermoedelijk werd de medicinale plant al in de oudheid gebruikt. Tot nu toe is er echter geen documentatie over het gebruik ervan gevonden. Hoewel in de 17e eeuw de plant ook werd geschonken verminderen koortsis dit effect van bittere klaver nog niet bevestigd. De plant wordt echter nog steeds tegen gebruikt verlies van eetlust en spijsverteringsstoornissen. Naast het eetlustopwekkende effect, homeopathie vennoten a bloed zuiverende, bloedverbeterende en bloedvermenigvuldigende werking met de moerasplant. ontstekingsremmende, diuretische, zweetdrijvende en krampstillende effecten worden ook geassocieerd met bittere klaver. Een algemene stimulatie van de spijsvertering en zuivering van het lichaam. Het cruciale actieve ingrediënt van de plant zijn de bittere stoffen. Deze stoffen omvatten bijvoorbeeld de secoiridoïde glycosiden, dihydrofoliamenthine en menthiafoline, die de moederkruid-klaver bevat. Flavonoïden worden ook geproduceerd tijdens de vertering van de plant. Flavonoïden worden in het bijzonder geassocieerd met anti-oxidant en antivirale eigenschappen. De tannines in moederkruid beloven ook genezende effecten vanwege hun ontstekingsremmende eigenschappen. In het verleden werd moederkruidklaver voornamelijk in privé-omgevingen gebruikt. Omdat bittere klaver in Duitsland nu als een bedreigde plantensoort wordt beschouwd, mogen particulieren het niet zomaar verzamelen. Zo is de medicinale relevantie van moederkruid nu afgenomen, ondanks de medicinale ingrediënten. Geselecteerde tuinwinkels bieden de bittere klaver echter aan als vijverplant. Als u een moederkruidklaver in uw tuin heeft, kunt u theoretisch de bladeren verzamelen en drogen. Het juiste moment om te verzamelen is wanneer de plant in bloei staat. De bladeren worden samen met een kleine bladsteel verwijderd en op een schaduwrijke en luchtige plaats gedroogd. In gedroogde vorm zijn ze drie jaar houdbaar. Ze kunnen worden gebruikt in theemengsels, met inachtneming van de doseringsinstructies.
