Welke gevolgen heeft antibiotica voor mijn baby?
Veel antibiotica die tijdens de borstvoeding worden ingenomen, hebben slechts een zeer mild, vaak niet waarneembaar effect op de baby. Dit geldt vooral voor bewezen antibiotica, die als tamelijk onschadelijk zijn geclassificeerd. De gevolgen voor de baby zijn afhankelijk van verschillende factoren.
Niet alle medicijnen komen in de moedermelk en dus in dezelfde hoeveelheid in het voedsel van de baby. De timing, frequentie en hoeveelheid van inname zijn ook belangrijk. Bovendien kan het metabolisme van een kind verschillen van dat van een volwassene.
Vooral de lever is mogelijk niet volledig volwassen in zijn werk. Het presteert belangrijk ontgifting functioneert en staat centraal in het metabolisme van velen antibiotica. Daardoor is de afbraak van veel antibiotica bij zuigelingen vaak anders dan bij volwassenen.
Een van de meest voorkomende nadelige effecten van antibiotica op het kind is dunnere ontlasting, zelden diarree. Dit komt echter relatief zelden voor en is meestal slechts tijdelijk. Antibiotica die worden uitgescheiden met moedermelk bereiken eerst de darmen van het kind.
Ze kunnen dus invloed hebben op die van het kind darmflora. Vooral in de eerste maanden is de darmflora is nog niet volwassen en ontwikkelt zich slechts langzaam. Er zijn aanwijzingen dat een verstoring van de infantiele darmflora kan leiden tot volksgezondheid problemen in het latere leven van het kind.
Ook een verhoogde BMI, dus een trend naar te zwaar, is al waargenomen. Van sommige antibiotica is bekend dat ze niet onschadelijk zijn voor kinderen. Bijvoorbeeld antibiotica uit de groep van fluorochinolonen kan veroorzaken kraakbeen schade, terwijl men vermoedt dat gentamicine de oren beschadigt.
Dit geldt echter voor de directe inname van het antibioticum door het kind. Beide medicijnen gaan echter alleen over moedermelk in zeer kleine hoeveelheden, zodat dergelijke bijwerkingen vrijwel uitgesloten zijn. Deze medicijnen kunnen daarom ook door de moeder tijdens de borstvoeding worden ingenomen. De risico's moeten echter nog zorgvuldiger worden afgewogen dan nu al het geval is.
Gaat het antibioticum over in de moedermelk?
Elk ingenomen geneesmiddel kan in ieder geval in sporen in de moedermelk terechtkomen. Er zijn echter grote verschillen in de hoeveelheden waarin dit kan gebeuren. Twee factoren zijn hierbij bijzonder belangrijk.
Voor penicilline G, bijvoorbeeld, wordt de relatieve dosis, dwz het deel van de dagelijkse dosis van de moeder dat door de baby wordt opgenomen, gegeven als minder dan 1%. - De eerste factor is de plasmaconcentratie van het ongebonden antibioticum bij de moeder bloed. Dit hangt af van het tijdstip van toediening, de toegediende en geabsorbeerde hoeveelheid, het metabolisme en de uitscheiding van het geneesmiddel.
Niet alle antibiotica drijven vrij in de bloed. Vaak zijn ze alleen aanwezig gebonden aan die van het lichaam eiwitten, waardoor het nog moeilijker wordt om ze in de moedermelk over te brengen. - De tweede factor is de aard van het antibioticum zelf.
Terwijl kleinere moleculen gemakkelijker in de moedermelk terechtkomen, is de vetoplosbaarheid van grotere moleculen de belangrijkste factor. Gewoonlijk gaat slechts een zeer klein deel van het ingenomen antibioticum over in de moedermelk. Cystitis is een wijdverbreid gebruik van antibiotica.
Het is niet altijd nodig om antibiotica te slikken. Vooral bij milde symptomen, zonder koorts of het missen van tekenen van een ernstige ziekte, kan een puur symptomatische behandeling door de arts worden aanbevolen. Dit is echter niet altijd voldoende.
Als antibiotica worden gebruikt voor de behandeling van cystitis tijdens het geven van borstvoeding worden bijvoorbeeld penicillines aanbevolen, omdat ze ook worden gebruikt voor niet-zogende volwassenen. Een tandontsteking moet onmiddellijk worden behandeld. Dit kan de inname van een antibioticum vereisen.
Ook hier zijn antibiotica uit de groep van penicillines een middel bij uitstek. De meeste penicillines, zoals de veel gebruikte amoxicilline, behoren tot de goed geteste en bewezen antibiotica die worden gebruikt tijdens het geven van borstvoeding. Vaak is een antibioticum echter niet absoluut noodzakelijk.
Bij twijfel moet de tandarts daarom worden geïnformeerd over borstvoeding. Hierdoor kan hij of zij verdere therapie beter plannen. Acute bronchitis is een ontsteking van de bronchiën, dwz de luchtwegen in de longen.
De meeste acute bronchitis wordt veroorzaakt door virale pathogenen. Omdat antibiotica tegen virussen niet voldoende effectief zijn, is het niet aan te raden om ze toe te dienen. Bacteriële infecties komen voornamelijk voor in het geval van een reeds bestaande, gewoonlijk bekende ziekte van de long.
Als een bronchitis wordt veroorzaakt door bacteriën, de keuze van het antibioticum hangt voornamelijk af van de ziekteverwekker. Sommige pathogenen van bacteriële bronchitis vereisen het gebruik van speciale antibiotica zoals claritromycine. Dit kan worden gebruikt bij het geven van borstvoeding als er een medisch voordeel is.
Een ander wijdverbreid gebruik van antibiotica is de behandeling van angina or amandelontsteking. Nogmaals, niet allemaal amandelontsteking of als zodanig ervaren ziekten moeten met antibiotica worden behandeld. Acute tonsillitis in het bijzonder kan worden veroorzaakt door virussen.
In dit geval worden antibiotica meestal niet aanbevolen. Antibiotica worden echter vaak gebruikt, vooral na aanwijzingen voor een bacteriële infectie. Dit is meestal een medicijn uit de groep van penicillines of cefalorsporines.
Beide groepen zijn beproefd en getest voor gebruik bij moeders die borstvoeding geven en worden gebruikt als eerste keus medicijnen. Ontsteking van de middenoor treedt vaak op na een infectie van de luchtwegen. De basistherapie bestaat voornamelijk uit basismaatregelen zoals veel drinken en pijn behandeling.
Antibiose is daarom niet altijd nodig. Maar vooral in ernstige of gecompliceerde gevallen zijn antibiotica vaak nuttig en voorkomen ze ernstige secundaire schade. Amoxicilline is ook de behandeling bij uitstek voor middenoor ontsteking.
Het wordt als goed bewezen beschouwd en is het favoriete medicijn tijdens het geven van borstvoeding. Mastitis kan ook voorkomen tijdens het geven van borstvoeding. Een ontsteking van de borstklieren die optreedt tijdens het geven van borstvoeding wordt genoemd mastitis purperperalis.
Ook hier staan in eerste instantie basismaatregelen op de voorgrond. Deze omvatten het regelmatig legen van de borst met daaropvolgende afkoeling of pijnstillers. Antibiose kan nodig zijn, vooral als de ontsteking van de borst bestaat al meer dan twee dagen.
Penicillines of cefalosporines zijn weer de favoriete medicijnen tijdens zwangerschap. Lyme, vaak eenvoudigweg de ziekte van Lyme genoemd, is een complexe en langdurige ziekte. Het is veroorzaakt door bacteriën uit het zogenaamde Borrelia - burgdorferi - complex.
De ziekte verloopt meestal in verschillende fasen. Afhankelijk van de fase kan een andere behandeling nodig zijn. Vooral aan het begin van een borreliose kan amoxciilline als een beproefd medicijn worden gegeven in de lactatieperiode.
In latere stadia worden ook andere antibiotica gebruikt. Cefalosporines zijn een voorbeeld. Ze worden ook beschouwd als goed geteste medicijnen tijdens de lactatieperiode.
Als alternatief kan het nodig zijn om in te nemen doxycycline. In principe is het ook mogelijk om tijdens het gebruik borstvoeding te blijven geven doxycycline. In het algemeen, Lyme is een ernstige ziekte die door een arts moet worden behandeld.
Alle artikelen in deze serie:
