Wanneer moet je welke arts raadplegen? | Gezichtsabces

Wanneer moet je welke arts raadplegen?

Een externe abces in het gezicht kan gemakkelijk worden gedetecteerd. Het is een zeer drukgevoelige, gespannen, rode en oververhitte huid. In de meeste gevallen is een hard en licht verhoogd gebied in het midden van de abces is merkbaar.

Soms kun je ook de capsule voelen die zich rond de pus accumulatie. Als de ontsteking zich uitbreidt naar de afvoer weefselvocht kanalen in het gezicht, kan er ook zwelling van de lymfeklieren langs de onderkaak or nek. Als andere symptomen zoals vermoeidheid, koorts or rillingen optreden, moet dringend een arts worden geraadpleegd, omdat dit een teken is dat het van het lichaam is immuunsysteem is niet in staat om de binnenvallende ziekteverwekkers alleen te bestrijden.

In dit geval bestaat het risico dat de ziekteverwekkers zich door de bloedbaan blijven verspreiden en kunnen leiden tot vergiftiging van de bloed, een zogenaamde sepsis. In de beginfase van abces vorming in het gezicht, is het vaak voldoende om de huisarts te raadplegen. De arts kan zalven voor lokale toepassing voorschrijven die de ontsteking kunnen beheersen of, als de verspreiding al gevorderd is, een antibioticum toedienen.

De behandeling van een abces in het gezicht

Een abces in het gezicht is meestal een diagnose van de blik. In tegenstelling tot een normaal puistje gaat een abces in het gezicht gepaard met ernstige roodheid. Als een laboratoriumdiagnostisch onderzoek wordt uitgevoerd, een toename van de ontstekingswaarde (CRP) en een toename van wit bloed cellen (leukocyten) wordt meestal opgemerkt.

Bij abcessen die diep van binnen liggen en zich ver in het omliggende weefsel verspreiden, is het vaak aan te raden om nader onderzoek uit te voeren in de vorm van een ultrageluid of computertomografie om de exacte omvang en verspreiding of infiltratie van naburige organen in het gezicht te beoordelen. In de beginfase van een abces in het gezicht wordt meestal een plaatselijk aangebrachte zalf gebruikt. Dit is ook zonder recept verkrijgbaar bij een apotheek.

De meest gebruikte zalf is een tractiezalf, die wordt aangebracht op het aangetaste deel van de huid in het gezicht en verdere verspreiding van de ziekteverwekkers voorkomt en de ontstekingsreactie remt. Bovendien leidt de trekkende zalf tot een verdere rijping van het abces. De ingrediënten van de zalf leiden tot een verwijding van de schepen in de goed doorbloede gezichtshuid, wat ertoe leidt dat meer afweercellen worden aangespoeld om de invasie te bestrijden bacteriën.

De capsule van het abces wordt losgemaakt en smelt en de pus kan aan de oppervlakte komen. . Als het abces eenmaal volwassen genoeg is, kan het onder steriele omstandigheden worden geopend en gespleten door een chirurg.

Het is belangrijk om het abces niet onnodig in te drukken of te manipuleren, omdat dit de mogelijke verspreiding van ziekteverwekkers kan bevorderen. Als het abces in het gezicht al volwassener is, is chirurgische splitsing (chirurgie) de eerste keuze voor een optimale behandeling. Onder steriele omstandigheden maakt de chirurg een incisie in de huid met behulp van een klein scalpel.

De capsule die is gevormd rond de ophoping van pus is gespleten en de pus kan naar buiten stromen. De geopende wondholte wordt vervolgens meerdere keren met zoutoplossing gespoeld en opgeruimd zodat alle ziekteverwekkers, pus en celresten worden verwijderd. Het aangetaste en ontstoken omliggende weefsel wordt ook verwijderd.

Om extra te vermijden pijn tijdens het openen en omdat de huid erg dun en gevoelig is, vooral in het gezicht, wordt de ingreep meestal uitgevoerd onder een kleine plaatselijke verdoving. De wond wordt in eerste instantie niet gehecht zodat de wondsecretie die zich nog ontwikkelt kan wegvloeien en eventueel nog aanwezige ziekteverwekkers niet weer worden omsloten door een capsule en weer een abces vormen. Om onnodige verstoringen van wond genezenmoet de wond regelmatig worden schoongemaakt en het verband moet worden vervangen.

Vooral in het gezicht zijn slecht genezen wonden of zelfs grote littekens een duidelijke cosmetische vlek die zoveel mogelijk moet worden vermeden. Een abces in het gezicht gaat gepaard met een hoog risico op het dragen van de kiemen die de hersenen, vooral in het gebied van de bovenkant lip en neus-. Omdat deze gebieden bijzonder goed worden bevoorraad bloed en schepen hebben een verbinding met de dieper gelegen vaten die naar de binnenkant van de hoofd, het risico van de kiemen meegesleept worden is erg hoog.

Daarom moet in deze delen van het gezicht het risico op een abcespleten altijd zorgvuldig worden afgewogen tegen het risico op het starten van een antibioticatherapie. De therapie waar het eerst op gericht moet zijn, is altijd de chirurgische opening en irrigatie van het abces in het gezicht. Zolang de ziekteverwekkers zich niet naar het omringende weefsel hebben verspreid, is antibiotische therapie niet absoluut noodzakelijk.

Als de omliggende constructies echter ook worden aangetast, bestaat het risico dat de kiemen kan verspreiden via de bloedbaan en leiden tot bloed vergiftiging of uitbreiden tot de hersenen. Omdat een abces een ziekte is die wordt veroorzaakt door bacteriële ziekteverwekkers, is het voorschrijven van een antibioticum geschikt om de ziekteverwekkers te bestrijden. Bij een antibioticabehandeling is het belangrijk om de juiste toedieningsvorm en voldoende dosering te kiezen.

Bij lichte, kleine en vrij oppervlakkige abcessen op het gezicht is soms een antibiotische zalf voldoende, die plaatselijk kan worden aangebracht. Om een ​​bijzonder efficiënte antibioticabehandeling te kunnen starten, die precies is afgestemd op de ziekteverwekker, moet een uitstrijkje worden gemaakt en microbiologisch worden onderzocht terwijl het abces door de chirurg wordt geopend. Als de ziekteverwekkers nog niet precies zijn bepaald, moet eerst een antibioticum met een bijzonder breed werkingsgebied worden toegediend.

In de meeste gevallen, antibiotica Hiervoor worden uit de subgroep van de zogenaamde cefalosporines of dicloxacilline gebruikt. Als de ziekteverwekkende bacterie in het microbiologische onderzoek nauwkeurig is bepaald, kan een specifiek antibioticum worden gekozen dat de betreffende bacterie specifiek elimineert. Omdat abcessen in het gezicht in de meeste gevallen gebaseerd zijn op de kolonisatie met de huidkiem Staphylococcus aureus en meest stafylokokken zijn resistent tegen penicilline, clindamycine, flucloxacilline of zogenaamd macrolide antibiotica zoals erytromycine kan goed worden gebruikt.

De antibioticatherapie wordt meestal gedurende ongeveer 7 dagen uitgevoerd. Huismiddeltjes worden ook gebruikt om abcessen in het gezicht te behandelen. Een bijzonder natuurgeneesmiddel, de zogenaamde lariksterpentijn, is bijzonder succesvol in de toepassing ervan.

Dit is een balsem gemaakt van de stam van een lariksboom en bevat essentiële oliën die een kiemdodende werking hebben. Het bevordert de doorbloeding en stimuleert die van het lichaam immuunsysteem. Dit leidt tot een intensivering van de ontstekingsreactie, maar het abces blijft volwassen worden zodat het naar buiten kan wegvloeien.

Een ander huishoudelijk middel met een antibacteriële werking is zwarte thee. Een gekookt zakje zwarte thee kan eenvoudig op het aangetaste deel van het gezicht worden aangebracht en een paar minuten laten staan. Zwarte thee doodt niet alleen de ziektekiemen, maar verlicht ook de ontstekingsreactie en heeft een rustgevend effect op de aangetaste huidgebieden.

Normaal kamille thee kan in deze context ook worden gebruikt. Dit heeft ook een kalmerend effect op de huid en vermindert de ontstekingsprocessen. De toepassing van tea tree olie heeft ook een bijzonder rustgevend effect en helpt de ziekteverwekkers te doden.

Een ander beproefd huishoudelijk middel voor de behandeling van abcessen is gekookt ui plakjes. Deze worden in een zakje of handdoek gedaan en kunnen vervolgens op het aangetaste deel van de huid worden geplaatst. De ui trekt de ontsteking uit het zwaar belaste weefsel en verlicht tevens de belasting van de omliggende huid en weefsels.

Aloe vera bladeren zouden een goed effect hebben, vooral in de vroege stadia van de vorming van een abces op het gezicht. Ze hebben geen kiemdodend effect, maar verminderen de verdere groei en verspreiding van het abces.