Vingerhoedskruid: toepassingen, behandelingen, gezondheidsvoordelen

Vingerhoedskruid is een giftige plant die wettelijk beschermd is. Al in de 18e eeuw werd het medisch gebruik tegen hart- mislukking. In de traditionele geneeskunde zijn ingrediënten van vingerhoedskruid nog steeds een bewezen remedie hart- ziekte vandaag.

Voorkomen en teelt van vingerhoedskruid

Vingerhoedskruid groeit als een tweejarige, kruidachtige plant en wordt tot twee meter hoog. Hij bloeit van juni tot augustus. Vingerhoedskruid, Latin Digitalis, is een plantengeslacht uit de weegbree-familie (Plantaginaceae). De Latijnse naam Digitalis is afgeleid van het woord digitus voor vinger en verwijst naar de bloemen, die qua vorm lijken op een vingerhoedskruid. De meest voorkomende in Centraal-Europa is de rood vingerhoedskruid (Digitalis purpurea). Andere soorten vingerhoedskruid komen ook voor in Europa en omvatten het grootbloemige vingerhoedskruid, het gele vingerhoedskruid en het wollige vingerhoedskruid. Alle delen van de plant zijn erg giftig, hoewel alle vingerhoedskruid hetzelfde effect en dezelfde toxiciteit heeft. Vingerhoedskruid groeit als een tweejarige, kruidachtige plant en wordt tot twee meter hoog. Hij bloeit van juni tot augustus. De bloemen van de terminale, trosvormige bloeiwijze zijn paars van binnen rood vingerhoedskruid of zelden wit van kleur. De bloemkleuren van de andere vingerhoedskruid zijn geel tot grijsgeel. De plant komt voornamelijk voor in open plekken in bossen, bosranden en kaalkap. Als sierplant wordt sinds de 16e eeuw ook vingerhoedskruid in parken en tuinen aangeplant.

Effect en toepassing

In de 18e eeuw ontdekte de Engelse arts William Withering het effect van vingerhoedskruid op patiënten met waterzucht. Hij wordt beschouwd als een pionier op het gebied van het medicinale gebruik van vingerhoedskruid. Uitwendig gebruik van vingerhoedskruidblaadjes werd echter voor het eerst genoemd in de 12e eeuw voor de behandeling van zweren. Later werd vingerhoedskruid ook gebruikt als een braakmiddel, hoewel het effect waarschijnlijk te wijten was aan vergiftiging en vaak fataal was. De plant raakte dus in diskrediet en kreeg pas in therapie door Withering. Door verschillende doseringen vingerhoedskruid te onderzoeken, maakte hij voor het eerst onderscheid tussen therapeutische en toxische effecten. Het effect van vingerhoedskruid is gebaseerd op verschillende Cardiale glycosiden zoals de zogenaamde digitoxine, die in de plant zitten. Deze Cardiale glycosiden binden aan een specifiek enzym, natrium-kalium ATPase, in de cellen van de hart- spier. Dit enzym wordt daardoor geremd in zijn activiteit. Dit resulteert in een opeenstapeling van calcium in de cellen van de hartspier. Dit voorkomt dat de hartspier verslapt en stimuleert de verzwakte hartspier om sterker te samentrekken. De prestatie van het hart wordt versterkt, dus de hartslag vertraagt. Bovendien wordt de excitatiegeleiding van het hart vertraagd. Cardiale glycosiden worden meestal gewonnen uit rood vingerhoedskruid of wollig vingerhoedskruid. Preparaten die hartglycosiden van vingerhoedskruid bevatten, worden gebruikt in gevallen van hartinsufficiëntiehartkloppingen en aritmieën, evenals in gevallen van [[angina pectoris]] of oedeem als gevolg van hartinsufficiëntie​ Digitalis-preparaten hebben een zeer lange halfwaardetijd. Digitoxine heeft een halfwaardetijd van een week, wat betekent dat na deze tijd de helft van het actieve ingrediënt is afgebroken. Voor therapie met vingerhoedskruid moeten gestandaardiseerde digitalis-preparaten worden gebruikt, waar precies concentratie van het actieve ingrediënt is bekend. Het gebruik van theesoorten or tincturen van vingerhoedskruid wordt niet aanbevolen, omdat het gehalte aan hartglycosiden hierin sterk kan variëren. Gestandaardiseerde digitalis-preparaten zijn beschikbaar voor intern gebruik als tablets, druppels en ampullen. Contact met de bladeren van de vingerhoedskruidplant kan dit veroorzaken allergie-Achtig huid huiduitslag.

Gezondheidsbelang, behandeling en preventie.

Het verlagen van de hartslag, zoals in bepaalde vormen van hartritmestoornissen, is de eerste prioriteit bij therapeutisch gebruik. Voor dit doel zijn digitalis-preparaten het favoriete medicijn. In het geval van hartinsufficiëntie, wordt gebruikt wanneer andere drugs zoals ACE-remmers of bètablokkers hebben op zichzelf niet meer voldoende effect. De positieve effecten van digitalispreparaten worden alleen gezien als het hart ziek of verzwakt is. In een gezond hart hebben hartglycosiden geen effect, afgezien van ongewenste bijwerkingen. Sinds de consumptie van slechts twee vingerhoedskruidblaadjes kan leiden tot dodelijke vergiftiging, wordt zelfmedicatie sterk afgeraden. Omdat de plant een zeer bittere smaak heeft smaakis vergiftiging door consumptie vrij zeldzaam. Vanwege de hoge toxiciteit wordt vingerhoedskruid nauwelijks gebruikt in de natuurgeneeskunde. Alleen in homeopathie is vingerhoedskruid toegediend onder de naam Digitalis in de potenties D6 tot D12. Door de verdunningsniveaus treden er geen toxische effecten meer op. In orthodox therapie met digitalis-voorbereidingen, de dosis moet zorgvuldig worden aangepast omdat de actieve ingrediënten zich ophopen in het lichaam. Bovendien is de dosering waarbij de drugs effect hebben is bijna al giftig dosis​ Daarom zijn de eerste tekenen van vergiftiging met misselijkheid, braken, duizeligheid en een lage polsslag kan vaker voorkomen. Ernstige vergiftiging met digitalis leidt tot visuele stoornissen, verminderd bewustzijn, desoriëntatie en een drop-in bloed druk, en zelfs hartstilstand en de dood. Mogelijke bijwerkingen van digitalis-therapie omvatten ook hartritmestoornissen, problemen met de spijsverteringen zenuwaandoeningen. Vanwege de bijwerkingen en de risico's van vergiftiging, hebben preparaten die digitalis bevatten een recept nodig en moet de therapie worden gecontroleerd door ervaren artsen. In geval van bijwerkingen mogen patiënten in geen geval de dosering zelf aanpassen, maar dienen onmiddellijk hun arts te raadplegen. Omdat digitalispreparaten echter bewezen, effectieve en goedkope hartmedicijnen zijn, kan therapie gunstig en veilig zijn voor patiënten wanneer ze worden behandeld door een ervaren arts.