Diagnose
De diagnose van de Urineweginfectie wordt uitgevoerd in een urinemonster. Het is belangrijk dat het urinemonster netjes wordt afgenomen, zodat het niet wordt verontreinigd door normale (natuurlijk voorkomende) huid kiemen, die vervolgens ten onrechte worden aangezien voor ziekteverwekkers. Een urinestaafje (een kleine teststrip) kan worden gebruikt om verschillende stoffen in het urinemonster te detecteren, zoals bacteriën, bloed cellen, ontstekingscellen en afbraakproducten van de bacteriën.
U kunt ook onder een microscoop naar de urine kijken en deze vinden bacteriën Daar. Om de triggerende kiem te detecteren, moet een zogenaamde urinecultuur worden gemaakt. Dit omvat het plaatsen van een paar druppels urine op een kweekmedium en vervolgens kijken of bacteriën daar groeien en zo ja, welke.
Bijbehorende symptomen
De Urineweginfectie bij kinderen gaat meestal gepaard met zogenaamde dysurie. Dit veroorzaakt een brandend gevoel en pijn bij het plassen. tevens de Urineweginfectie kan veranderingen in de urinestraal veroorzaken.
Dit kan leiden tot een toename of afname van de urinestraal tijdens het plassen. Een verandering in de kleur van de urine kan ook een aanwijzing zijn voor de urineweginfectie bij het kind. Bovendien kan de urine ongewoon schuimen in het toilet.
Bij kinderen die hun al kunnen beheersen blaas legen, urineretentie kan ook voorkomen. Vanwege de pijn bij het plassen weigeren kinderen naar het toilet te gaan, zodat de urine zich ophoopt in de blaas. Dit kan leiden tot ongecontroleerd en ongewenst urineverlies.
Kinderen die zich nog niet duidelijk (in woorden) kunnen uitdrukken, zijn vaak bijzonder huilerig en slap als ze aan een urineweginfectie lijden. Bij kinderen kan een urineweginfectie ook gepaard gaan met koorts. Als een ontsteking van de blaas komt ook voor, pijn in de onderbuik (in het gebied van de blaas) komt ook voor.
In ernstigere gevallen kan de infectie van de blaas naar de nieren gaan. Dit manifesteert zich als pijn in de ribben (aan de zijkant van de rug), die aan één kant of aan beide kanten kan voorkomen. De kinderen zijn vaak erg slap en huilerig, ze hebben geen eetlust en drinken toch weinig koorts.
Fever is een zeer niet-specifiek symptoom, vooral bij kinderen. Bij elke infectie kan koorts optreden, omdat de verhoogde temperatuur is een zeer goede maatregel voor het lichaam om ziekteverwekkers te bestrijden. Ook bij urineweginfecties dient de koorts vooral om de bacteriën die de infectie veroorzaken te verzwakken. Als de kinderen koorts hebben, zijn ze ook erg moe, slap en huilen ze veel, hebben ze weinig eetlust en drinken ze niet veel.
Vaak hebben ze geen zin om te spelen en gaan ze liever liggen en slapen. Vermoedt u een urineweginfectie bij uw kind?
Pijn kan op verschillende plaatsen optreden, afhankelijk van de ernst van de urineweginfectie.
In het begin wordt de pijn vooral gevoeld bij het urineren. Als de urineweginfectie verder naar de blaas beweegt, kan de pijn ook in de onderbuik (waar de blaas zich bevindt) optreden. Als de urineweginfectie gecompliceerd is en ook de nieren zijn aangetast, pijn in de ribben kan ook voorkomen. Deze bevinden zich aan de onderkant van de ribbenboog, aan de zijkant van de rug.
