De vestibulocochleaire zenuw is een sensorisch zenuwkoord dat bestaat uit de cochleaire zenuw, de gehoorzenuw en de vestibulaire zenuw, de vestibulaire zenuw. Het zenuwkoord wordt ook wel de 8e hersenzenuw genoemd. De afferente zintuiglijke zenuwen verzend auditieve en vestibulaire berichten naar de corresponderende hersenen kernen. Met name de gehoorzenuw bevat ook efferente vezels die aanpassingen mogelijk maken via “instructies” van de corresponderende hersenen kernen naar het gehoororgaan.
Wat is de vestibulocochleaire zenuw?
In het binnenoor komen de organen voor evenwicht feedback en voor horen liggen praktisch bij elkaar omdat ze ook evolutionair gezien een eenheid vormen. De afferente derivaten van het gehoororgaan, samen met hun efferente feeders, worden de cochleaire zenuw genoemd omdat de vertaling van ontvangen geluidsgolven in zenuwimpulsen plaatsvindt in het slakkenhuis, het gehoorslakkenhuis. De afferente sensorische vezels van de vestibulaire organen worden de vestibulaire zenuw De twee zenuwkoorden vormen samen de 8e hersenzenuw, de vestibulocochlear zenuw. De vestibulaire zenuw is samengesteld uit afferente vezels van elk van de vestibulaire organen (elk 3 boogvormige en 2 otolithische organen). De zenuwkoorden van de gehoorzenuw en de vestibulaire zenuw komen samen om de vestibulocochleaire zenuw te vormen, die wordt omgeven door een gemeenschappelijke bindweefsel schede en strekt zich uit in de hersenstam Net voordat de hersenzenuwkern of de cochleaire en vestibulaire ganglia worden bereikt, scheiden de twee zenuwkoorden zich weer. De cochleaire en vestibulaire ganglia zijn elk samengesteld uit verschillende zenuwkernen, waaronder één kern van het vestibulaire apparaat dat bestaat uit een verzameling Purkinje-cellen van de cerebellum met een wijdvertakt systeem van dendrieten.
Anatomie en structuur
De vestibulocochleaire zenuw bestaat in wezen uit afferente sensorische zenuwvezels die zenuwimpulsen van het slakkenhuis en vestibulaire organen naar hun ganglia of kernen rapporteren. Dit zijn axonen omgeven door een gemeenschappelijk myeline schede na vereniging van de cochleaire en vestibulaire zenuwen De bijbehorende hersenzenuwkernen zijn verantwoordelijk voor de verdere verwerking en distributie van de impulsen. De nuclei vestibulares zorgen bijvoorbeeld voor verdere bedrading van informatie van het vestibulaire apparaat. Efferents reizen naar de thalamus, in de cerebellum, en naar de kernen van de oogspieren en de spinal cord Zo kan de vestibulo-oculaire oogreflex bijna zonder vervorming worden geactiveerd, omdat de oogspieren direct worden aangezet om geschikte contracties via de kernen. De cochleaire zenuw, die deelneemt aan de vestibulocochleaire zenuw, verenigt ongeveer 30,000 vezels in één zenuwkoord, elk voor het linker- en rechteroor. De vezels bestaan ook grotendeels uit somatosensorische afferente vezels, maar bevatten ook efferenten. De zogenaamde auditieve route heeft een complexe vertakkingsstructuur met een aantal zenuwkernen in verschillende hersenen regio's en loopt sterk uiteen in de hersenstam in parallelle verwerkingspaden.
Functie en taken
De belangrijkste functie van de somatosensorische afferente vezels van de nervus vestibulocochlearis is het overbrengen van zenuwimpulsen die door mechanoreceptoren in het slakkenhuis of de vestibulaire organen worden gegenereerd naar de overeenkomstige zenuwkernen, die de initiële verwerking van de signalen uitvoeren. De signalen die in de tegenovergestelde richting komen via de efferente vezels van specifieke hersengebieden of van de kernen, worden overgebracht naar de vestibulaire organen of naar de gehoororganen, waar ze worden omgezet. De onderlinge verbindingen van het slakkenhuis en de vestibulaire afferenten in verschillende kernen en hersengebieden zijn zeer complex, omdat de somatosensorische impulsen deels informatie zijn die 'in kopie' aan verschillende organen ter beschikking wordt gesteld om bepaalde reflexen zoals de vestibulo-oculaire reflex zonder tijdvertraging en omdat het een subset van multisensorische informatie is die niet altijd compatibel is met elkaar, zodat in geval van incompatibiliteit de hersenen moeten beslissen welke van de informatie 'correct' is of welke "fout". dat niet klopt". Als visuele indrukken tegelijkertijd ook een rol spelen, zijn deze altijd dominant en worden incompatibele vestibulaire boodschappen onderdrukt. Hetzelfde geldt voor cochleaire somatosensorische impulsen. De impulsen die via de afferente vezels van de vestibulocochleaire zenuw worden gestuurd, komen pas in een gemanipuleerde vorm ons bewustzijn binnen na een passende verwerking door de verantwoordelijke hersengebieden.
Ziekten
Ziektesymptomen en disfuncties die verband houden met de nervus vestibulocochlearis zijn vergelijkbaar met symptomen die het gevolg zouden zijn van een disfunctie van het slakkenhuis of de vestibulaire organen zelf, omdat somatosensorische afferente signalen van de organen die niet of niet correct worden doorgegeven, een soortgelijk effect hebben. Een disfunctie van de nervus vestibulocochlearis kan het gevolg zijn van traumatisch hersenletsel (SHT), hersentumor, of andere laesie van de zenuw. Evenzo zenuwontsteking, in dit geval vestibulocochleaire neuritis, is vaak de oorzaak van symptomen. Zo'n zenuwontsteking kan worden veroorzaakt door een virale infectie of door verschillende soorten problemen met de bloedsomloop. Laesies van de nervus vestibulocochlearis veroorzaakt door een SHT kunnen zich manifesteren als mild tot ernstig evenwicht aandoeningen, duizeligheid, en malaise, evenals gehoorbeperkingen en zelfs eenzijdige doofheid. Eenzijdig evenwicht aandoeningen kunnen ook optreden nystagmus van de ogen, een onbewuste oogbeweging met een zich herhalende frequentie die vergelijkbaar is met die waargenomen bij rotatieversnellingen en het stoppen van een rotatieversnelling. Een ander symptoom kan het falen van de vestibulo-oculaire oogreflex zijn. In dit geval tijdens het lopen en lopendis het risico van struikelen en vallen groot, omdat de ogen niet gestabiliseerd zijn en de ogen alleen de veel langzamere vrijwillige correctie volgen. Als er geen organische ziekte is in de organen zelf of in de nervus vestibulocochlearis, symptomen van duizeligheid, tinnitus, en verminderd gehoor kan ook te wijten zijn aan langdurige spanning.
