Baarmoederatonie is een samentrekkingszwakte van de baarmoederspieren die kan optreden nadat de baby is geboren. De baarmoeder trekt dan niet samen, wat levensbedreigend kan zijn bloed verlies. Het is de meest voorkomende oorzaak van moedersterfte na de bevalling.
Wat is baarmoederatonie?
Baarmoeder is de medische term voor de baarmoeder. Atony betekent een verslapping van de spieren. Uteriene atonie verwijst dan naar een verslapping van de baarmoeder die levensbedreigende gevolgen kunnen hebben voor de moeder. Het kan optreden na de geboorte van het kind wanneer de baarmoederspieren niet of onvolledig samentrekken. In dit geval is de baarmoeder zacht en voelbaar van buitenaf, wat pijnlijk is voor de patiënt. De moeder lijdt bovengemiddeld bloed verlies als gevolg van het ontbreken van samentrekking, zoals het bloed schepen kan op deze manier niet sluiten. Een bovengemiddeld aantal bloed lekt door de permanente opening. In de meeste gevallen is het placenta is ofwel slechts gedeeltelijk of helemaal niet van de baarmoederwand gescheiden, wat een oplossingsstoornis wordt genoemd. Andere oorzaken zijn ook aangetoond.
Oorzaken
De meest voorkomende oorzaak van baarmoederatonie is een loslatingsstoornis van de placenta van de baarmoederwand. In dit geval is het placenta wordt óf helemaal niet uitgedreven óf wordt alleen in stukken uitgedreven. De bloedende placenta of de resterende restanten blijven in de baarmoeder. Dit kan te wijten zijn aan adhesie van de placenta aan de baarmoederwand als deze doordringt tot de spierlaag. Als de placenta groeit op een oud litteken, bijvoorbeeld veroorzaakt door het verwijderen van een tumor of een eerdere keizersnede, kan dit resulteren in slechts een gedeeltelijke resolutie. Een spasme van de interne hals kan de placenta vasthouden. In dit geval wordt het een opgesloten placenta of placenta incarcerata genoemd. Een andere oorzaak van regressie kan een te hoge spanning van de baarmoeder zijn. Het wordt veroorzaakt door een groter dan gemiddeld kind, meerlingzwangerschappen of veel vruchtwater Veel geboorten spanning de baarmoeder, evenals bevallingen door keizersnede Ook kan een tang of een zuignap die als hulpmiddel wordt gebruikt bij het bevallen van de baby, de baarmoeder overbelasten. Daaropvolgende contractie is vervolgens moeilijker. Als de bevalling erg lang duurt of als er bepaalde anesthesiegassen worden gebruikt, kan dit ook het samentrekken van de baarmoeder beïnvloeden. Als zogenaamd vleesbomen, dwz goedaardige tumoren, worden eerder in de spierlaag van de baarmoeder aangetroffen zwangerschap of als er een anatomische misvorming van de baarmoeder is, kunnen ze resulteren in atonie.
Symptomen, klachten en tekenen
Als de placenta ongeveer een half uur na de geboorte wordt verdreven, moet deze eerst op volledigheid worden onderzocht. Als dit niet het geval is, kan er een stromende bloeding uit de vagina zijn. Vaak van de moeder circulatie stort vrij snel in en een staat van schokken optreedt.
Diagnose en verloop van de ziekte
Als de placenta een uur na de geboorte van de baby niet is verdreven, moet er actie worden ondernomen. In dit geval is de baarmoeder zacht en bevindt deze zich meestal boven de navel. Als er druk op wordt uitgeoefend, voelt de patiënt dit als pijnlijk.
Complicaties
Uteriene atonie kan in sommige omstandigheden ernstige complicaties veroorzaken. Ten eerste bestaat er een risico op hevig bloeden als de baby wordt geboren. Dit kan problemen met de bloedsomloop veroorzaken, bloedarmoedeen af en toe schokken Daarbij voelt de moeder zich meestal ernstig pijn, wat het geboorteproces kan bemoeilijken. In de meeste gevallen, sedativa moeten worden toegediend, die worden geassocieerd met volksgezondheid risico's voor het kind en de moeder. Bij een ernstig beloop mag het kind niet via de normale geboorteweg geboren worden, maar wel via een keizersnede Hoewel dit een routineprocedure is, kunnen er nog steeds complicaties optreden. Er bestaat bijvoorbeeld een risico op letsel aan de interne organen, vooral de blaas, darmen en baarmoeder. Bovendien kunnen infecties en ernstig bloedverlies optreden. Na de operatie hebben getroffen vrouwen er af en toe last van wond genezen aandoeningen of litteken pijn Soms kan de wond weer open gaan en moet deze dan binnen een tweede operatie weer gesloten worden. Daarbij het voorgeschreven sedativa en pijnstillers worden altijd geassocieerd met bepaalde bijwerkingen en interacties. Allergie patiënten kunnen allergisch worden schokken.
Wanneer moet je naar een dokter?
In het geval van baarmoederatonie moet in de regel altijd een arts worden geraadpleegd. In dit geval wordt de ziekte zelf meestal vóór de geboorte of direct tijdens de geboorte door een arts ontdekt en vervolgens behandeld. Uteriene atonie kan echter niet altijd volledig worden behandeld, waardoor in sommige gevallen het kind overlijdt. Het verdere verloop kan in het algemeen niet worden voorspeld. Neem contact op met een arts als er onmiddellijk na de geboorte een zeer hevige bloeding in het vaginale gebied is. De aangedane moeder kan ook het bewustzijn verliezen en moet worden behandeld door een spoedarts. Omdat baarmoederatonie ook kan leiden tot het overlijden van het kind is het niet ongebruikelijk dat er psychologische zorg nodig is voor de ouders en familieleden. Dit kan psychische klachten voorkomen of Depressie Daarom moet ook na het overlijden van het kind een psycholoog worden geraadpleegd. Als uteriene atonie met succes wordt behandeld, is regelmatig onderzoek door een arts na de behandeling meestal nog nodig.
Behandeling en therapie
Als de placenta onvolledig is afgestoten, moeten de resten worden verwijderd door te schrapen. Dit gebeurt meestal onder anesthesie, omdat het pijnlijk kan zijn. Als de placenta volledig is verdreven en de baarmoeder nog steeds niet samentrekt, wordt eerst medicatie toegediend. Ze worden uterotonica genoemd en zijn dat ook anticonceptiva met actieve ingrediënten zoals oxytocine or methylergometrine om de spieren van de baarmoeder te helpen. De inhoud van de baarmoeder wordt dan uitgedrukt zodat de interne weerstand niet zo groot is en de spieren worden ook gestimuleerd door beweging. De moeder is urine blaas wordt ook geleegd. Koud stimuli door de toepassing van koelelementen ondersteunen ook de samentrekkende beweging van de spieren. Het van buitenaf aangebrachte Credé-handvat ondersteunt het losmaken van de placenta. Als dit niet het geval is leiden voor het gewenste succes wordt de Hamilton-handgreep gebruikt. Hier wordt de hele hand in de vagina van de vrouw ingebracht. Het wordt tot een vuist gebald met de knokkels naar de voorwand van de baarmoeder gericht. De andere hand oefent ook van buitenaf druk uit op de baarmoeder. Het maakt de baarmoeder recht en drukt het zowel tegen de binnenvuist als tegen de schaambeen Op deze manier wordt de compressie van de baarmoeder ondersteund, wat resulteert in de sluiting van de grote schepen Op deze manier moet worden voorkomen dat de baarmoeder zich met bloed vult. Door de baarmoeder te masseren, moet de samentrekking van de baarmoeder worden beëindigd. Het kan echter leiden tegen naweeën die tot twee uur kunnen duren. Op dit punt, als alle inspanningen niet zijn gelukt, is het laatste redmiddel om het leven van de moeder te redden het verwijderen van de baarmoeder.
het voorkomen
De patiënt kan zelf niet veel doen om baarmoederatonie te voorkomen, behalve om zich regelmatig te laten controleren. Tijdens en na een keizersnede kan de behandelende arts geschikte medicijnen toedienen, zoals carbetocine of oxytocine, om de placenta te helpen losmaken. Er moet ook aan worden herinnerd dat een electieve keizersnede niet wordt aanbevolen, omdat dit type geboorte baarmoederatonie bevordert.
Nazorg
Bij uteriene atonie wordt de mate van nazorg bepaald door de ernst van de bloeding. 'Milde' peripartum bloeding (bloedingsvolumes tot 1000 ml) kan regelmatig worden gestopt met conservatieve therapie (handmatige compressie van de baarmoeder, tamponade van de baarmoeder, hechtingen voor compressie van de baarmoeder of medicijnen zoals oxytocine De nazorg wordt dan teruggebracht tot maximaal twee gynaecologische vervolgonderzoeken (klinisch of poliklinisch). Naast visuele follow-up omvatten de vervolgonderzoeken meestal een onderzoek van de buik met behulp van ultrageluid Daarnaast worden er tijdens de verloskundige zorg vervolgonderzoeken ingepland. Eventuele complicaties die als gevolg hiervan kunnen optreden, kunnen zo in een vroeg stadium worden opgespoord en behandeld. In het geval van vaginale bloeding zonder duidelijke oorzaak, moet de getroffen vrouw onmiddellijk naar een arts worden gebracht. 'Ernstige' peripartum-bloeding (bloeding van meer dan 1000 milliliter) kan over het algemeen alleen operatief worden behandeld. De placenta wordt handmatig losgemaakt. Postoperatief, pijn in de buik is te verwachten. Het gebruik van sterk pijnstillers noodzakelijk. Antibioticum therapie kan indien nodig de genezing van de operatiewond ondersteunen. Bij chirurgie is de secundaire taak van de nazorg het garanderen van de zorg en ondersteuning van het pasgeboren kind. De getroffen persoon zal deze taken in principe niet aankunnen vanwege het hoge bloedverlies tijdens de geboorte en de chirurgische ingreep. Na het klinisch verblijf, verdere gynaecologische onderzoeken door ultrageluid zijn noodzakelijk voor de follow-up van de operatiewond. Daarnaast wordt psychotherapeutische begeleiding aanbevolen voor beide ouders.
Wat u zelf kunt doen
Uteriene atonie wordt altijd behandeld door de verantwoordelijke arts of verloskundige. Afhankelijk van het verloop van de procedure kan een Credé-handgreep of handmatige activering van de bevalling al voldoende zijn om de samentrekking van de baarmoederspieren voldoende te bevorderen. Als het beloop ernstig is, kan een chirurgische ingreep nodig zijn. Na het geboorteproces moet het ongemak individueel worden behandeld. Naast algemeen maatregelen zoals rust en ontspanningmoeten getroffen vrouwen aandacht besteden aan een zorgvuldige intieme hygiëne. Als er bloedingen of andere klachten blijven optreden, moet de arts worden geïnformeerd. Bij een ernstig verloop van uteriene atonie is het leven van de patiënt in gevaar. Er kan een geboortetrauma optreden, dat moet worden afgehandeld. Getroffen vrouwen worden het beste geadviseerd praten bij hun gynaecoloog, die hen in contact kan brengen met een geschikte therapeut. Omdat geboortetrauma de emotionele band tussen moeder en kind kan verstoren, hebben patiënten tijdens de eerste maanden van de opvoeding vaak de steun van een professional of vrienden en kennissen nodig. Verenigingen zoals het netwerk van verloskundigen Verarbeitung Geburt of Schatten und Licht e. V. getroffen vrouwen verdere zelfhulp bieden maatregelen en aanspreekpunten.
