urineonderzoek, urineonderzoek, is een basis diagnostisch hulpmiddel en waardevol voor elk medisch specialisme. urineonderzoek maakt het mogelijk om onmiddellijk conclusies te trekken over de generaal van een patiënt volksgezondheid, in het bijzonder de voorwaarde van de nieren en de urinewegen.
Wat is urineonderzoek?
urineonderzoek maakt het mogelijk om onmiddellijk conclusies te trekken over de generaal van een patiënt volksgezondheid, in het bijzonder de voorwaarde van de nieren en urinewegen. Urine is een steriel bloed serumconcentraat. Urine wordt geproduceerd door de filterfunctie van de nieren als retroperitoneale gepaarde organen. De nieren filteren constant de bloed en het ontdoen van gifstoffen of stofwisselingsproducten. Zo wordt in de loop van 24 uur ongeveer 1500 liter primaire urine ongeveer 1.5 liter uiteindelijke urine doorgelaten concentratie en water verwijdering, die overgaat van de nier door de urineleiders in de blaas Als er zich voldoende laatste urine heeft opgehoopt in de blaas, een reflex van de blaasspieren veroorzaakt plassen, urineren via de urinebuis Deze urine wordt vervolgens gebruikt als zogenaamde midstream-urine voor onderzoeksdoeleinden. Moderne urineanalyse met behulp van meerdere teststrips en microscopisch, cytologisch en pathologisch onderzoek gaat terug naar het traditionele urineonderzoek van de middeleeuwen. Op dat moment was de chemische samenstelling van urine nog niet in detail bekend. De kleur, geur en smaak van de urine speelde een belangrijke rol bij de diagnose van ziekten. Zo wordt zoet smakende urine aangegeven suikerziekte mellitus. Vandaag, glucose detectie wordt uitgevoerd door een chemische reactie op het veld van een urineteststrip, die door de arts of medisch assistent in de urine wordt gedompeld.
Functie, effect en doelen
De kleur van urine hangt voornamelijk af van de vochtopname, maar ook van verschillende soorten voedsel. Biet bijvoorbeeld kleurt de urine rood. Rode verkleuring kan echter ook worden veroorzaakt door de aanwezigheid van bloed in de urine, een pathologische bevinding die altijd verduidelijking vereist en meestal aangeeft ontsteking van de nieren of urinewegen. Het macroscopische urineonderzoek, zoals het in de Middeleeuwen traditioneel werd toegepast als urineonderzoek, is tegenwoordig niet meer gebruikelijk. Naast vochtopname kan het uiterlijk van urine sterk worden veranderd door medicijnen of inwendige ziekten en ontsteking Sterk afwijkende uiterlijkveranderingen worden gedocumenteerd als ze relevant zijn voor de diagnose. Een urineonderzoek, zoals een bloed Test or medische geschiedenis, is een gebruikelijk onderdeel van een algemeen medisch consult. Artsen van welke specialiteit dan ook kunnen een urineonderzoek interpreteren, maar de specialist in urologie of nefrologie is bijzonder gekwalificeerd om bevindingen te interpreteren of om een uitgebreid urineonderzoek uit te voeren voor specifieke medische vragen. Om het specifieke urinegewicht te bepalen, wordt een meetspindel ondergedompeld in de urine, waardoor het gewicht-volume verhouding wordt nauwkeurig bepaald. Het is dus mogelijk om te bepalen hoeveel opgeloste componenten er in het urinemonster zitten. Geconcentreerde urine heeft een hoger soortelijk gewicht omdat het minder bevat water Het standaard urineonderzoek wordt uitgevoerd met behulp van meerdere teststrips, de zogenaamde Combur-test. Op zo'n testinstrument zijn maximaal 10 verschillende testvelden beschikbaar. De urineanalyse door middel van teststrips wordt uitgevoerd in drie stappen: dompelen, afvegen, aflezen. De testresultaten kunnen zo worden afgelezen en gedocumenteerd door visuele kleurvergelijking onmiddellijk na onderdompeling met een kleurenschaal. Belangrijke testvelden zijn glucose, pH, bloed, hemoglobine, leukocyten, nitriet, proteïne en urobilinogeen. In de testvelden veroorzaken de in de urine opgeloste stoffen een gecompliceerde chemische reactie die enzymatisch gekoppeld is aan een typische kleurverandering. Het gelige eerste testveld wordt bijvoorbeeld groen bij aanwezigheid van bloed in de urine, en het witte testveld krijgt een roze kleur wanneer het in contact komt met leukocyten in de urine. De intensiteit van de verkleuring wordt beschouwd als een maat voor de concentratie van de pathologische stof. Als bacteriën door een ontstekingsproces in de urine aanwezig zijn, verkleurt het nitriet-testveld als de bacteriën nitrietvormende bacteriën zijn, die verantwoordelijk zijn voor meer dan 90 procent van alle urineweginfecties. het onderzoek met de teststrip kan gevolgd worden door een microscopische analyse van het zogenaamde urinesediment. Het urinesediment wordt verkregen door de urine te centrifugeren. De middelpuntvliedende kracht zorgt ervoor dat cellulaire componenten van de urine zich ophopen op de bodem van de glazen buis. Het supernatant urinegedeelte wordt gedecanteerd. Bacteriekunnen epitheelcellen, cilinders of kristallen worden geanalyseerd in het urinesediment. Bacterie kan ook uit het sediment worden gekweekt met behulp van een kweekmedium voor de uiteindelijke diagnose en resistentiebepaling.
Risico's, bijwerkingen en gevaren
Urine is een belangrijk diagnostisch hulpmiddel voor initiële diagnose, vermoedelijke diagnose, diagnose van uitsluiting of follow-up van inwendige ziekten en ziekten van de urinewegen De urine die voor analyse wordt gebruikt, moet zo vers mogelijk zijn, omdat urine door zijn biologische samenstelling slechts enkele minuten na uitscheiding begint te ontbinden. Voor urineonderzoek mag alleen zogenaamde medium-jet-urine worden gebruikt. Bij het urineren krijgt de patiënt de instructie om eerst het eerste deel van de urine weg te gooien, vervolgens de middenstroom in de beker te vullen en het laatste derde deel van het vilt weg te gooien. Niet-naleving kan leiden tot vals-positieve resultaten. Om de teststripanalyse van urine te standaardiseren, worden nu automatische uitleesmachines gebruikt in grote praktijken en laboratoria. Dit levert veel betere resultaten op dan handmatig uitlezen. Bij onduidelijke of twijfelachtige bevindingen kan urine ook rechtstreeks uit de urine worden gehaald blaas door suprapubische blaas prik onder steriele omstandigheden.
