Waarschijnlijk weet iedereen het wel, dat hij wel eens aan de zijne trekt haar of wikkelt het om de zijne vinger Vrouwen houden er ook van om er irritant uit te plukken gezichtshaar van tijd tot tijd. Dit is meestal niet ongebruikelijk, maar er zijn ook mensen die hun haar dwangmatig elke dag en soms zelfs urenlang, tot de hoofd heeft kale plekken of bloedt zelfs. Dit heet trichotillomanie.
Wat kenmerkt trichotillomanie?
Het woord trichotillomanie bestaat uit de volgende drie Griekse termen: "tricho" betekent haarBetekent "tillo" plukken, en "manie”Staat voor het libidineuze of zelfs verslavende gedrag. Trichotillomanie, het mentale ziektebeeld, is daarom een dwangmatig plukken van haar, bijvoorbeeld het haar op de hoofd, maar ook de wimpers of wenkbrauwen Maar ook alle andere haren zoals de baard of het schaamhaar kunnen de voorkeur hebben. Deze aandoening, die meestal voorkomt in jeugd, behoort tot de complexe stoornissen in de impulsbeheersing en kan enkele maanden of zelfs jaren aanhouden. De aandoening wordt gekenmerkt door het onvermogen van de getroffen persoon om de drang, impuls of verleiding om die handeling uit te voeren, te weerstaan.
Oorzaken
De exacte oorzaken van trichotillomanie zijn nog niet duidelijk geïdentificeerd. De triggers moeten daarom individueel worden bepaald voor de getroffenen. Aangenomen wordt dat een erfelijke aanleg in combinatie met bepaalde triggers in de hersenen leidt tot een onbalans van neurotransmitters, wat leidt tot de dwangmatige actie. Andere redenen zijn onder meer traumatische gebeurtenissen, zoals de dood van een naast familielid, problemen in het gezin, echtscheiding, misbruik, spanning, stressvolle gebeurtenissen in jeugd, of gebeurtenissen die het gevoel van eigenwaarde verminderen. Volgens studies heeft meer dan tweederde van de getroffenen minstens één traumatische gebeurtenis in hun leven meegemaakt. In sommige gevallen posttraumatisch spanning stoornis is gediagnosticeerd. Het herkennen van de eigen triggers kan nuttig zijn bij het vinden van manieren en middelen om met deze moeilijke situaties om te gaan.
Symptomen, klachten en tekenen
Trichotillomanie is vooral merkbaar door het dwangmatig uittrekken van de haren op de hoofd In sommige gevallen wordt er ook haar uit andere delen van het lichaam getrokken. Als gevolg hiervan vormen zich kale plekken op de aangetaste lichaamsdelen. De getroffen personen voelen er meestal geen pijn of deze worden eenvoudigweg genegeerd. De handelingen worden vaak niet eens bewust ervaren, al wordt de drang om de haren uit te trekken meestal sterk gevoeld. Trichotillomanie kan in principe op elke leeftijd voorkomen. Het treedt echter vaak op tijdens de puberteit.
Diagnose en verloop van de ziekte
De aandoening is gemakkelijk te herkennen aan de kale plekken die verschijnen na het scheuren. In de meeste gevallen is het geestesziekte duurt maar een paar maanden. In sommige gevallen duurt het echter meerdere jaren. Het gaat bijna altijd gepaard met innerlijke onrust, druk of een gevoel van spanning. Het proces van het uittrekken van het haar leidt meestal tot het gewenste ontspanning op korte termijn. De sensaties van woede, schaamte en angst die vaak weer volgen, verhogen echter de innerlijke spanning, wat weer leidt tot de dwangmatige impuls. Er ontstaat een vicieuze cirkel die moeilijk te doorbreken is. De ervaring zichzelf niet te kunnen beheersen leidt tot gevoelens van frustratie en minderwaardigheid. In sommige gevallen leidt dit tot bijkomende aandoeningen, zoals Angst stoornissen or Depressie Veel patiënten willen niet dat de dwanghandelingen worden ontdekt. Daarom treedt in sommige gevallen sociaal isolement op.
Complicaties
Omdat trichotillomanie een puur psychologische aandoening is, is de voorwaarde leidt tot een aantal verschillende psychische en lichamelijke klachten. In de meeste gevallen trekken patiënten hun eigen haar uit. Dit houdt in dat haren uit verschillende delen van het lichaam worden verwijderd, hoewel patiënten er meestal geen voelen pijn of andere onaangename gewaarwordingen bij het uittrekken. Trichotillomanie komt vooral voor tijdens de puberteit. Veel patiënten worden daarom gepest of gepest, wat de symptomen alleen maar kan verergeren. Door het uitgescheurde haar voelen de patiënten zich vaak niet meer mooi en hebben daardoor minderwaardigheidscomplexen of verminderd zelfvertrouwen en kunnen er ook suïcidale gedachten ontstaan. Patiënten met trichotillomanie hebben er ook last van Angst stoornissen of ernstig Depressie Ook sociale contacten kunnen bij de ziekte meestal niet worden onderhouden. De behandeling van trichotillomanie wordt altijd uitgevoerd door een psycholoog. In ernstige gevallen kan de behandeling ook plaatsvinden in een gesloten kliniek. Er zijn geen bijzondere complicaties. De behandeling kan echter lang duren en is mogelijk niet in alle gevallen succesvol. De levensverwachting van de getroffen persoon wordt echter niet beïnvloed door trichotillomanie.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Bij trichotillomanie moet de patiënt altijd naar een dokter. Bij deze ziekte kan zelfgenezing niet plaatsvinden en zullen de symptomen blijven verergeren als de behandeling niet wordt gestart. Daarom moet in het geval van trichotillomanie bij de eerste tekenen en symptomen contact worden opgenomen met een arts. Een vroege diagnose en daaropvolgende behandeling kunnen verdere complicaties beperken. Een arts moet worden geraadpleegd als de getroffen persoon dwangmatig het haar uit zijn hoofd trekt. Deze klachten kunnen vooral optreden in stressvolle of inspannende situaties en hebben een negatieve invloed op de kwaliteit van leven van de getroffen persoon. In de meeste gevallen merken degenen met trichotillomanie het uittrekken zelf niet eens meer, dus buitenstaanders moeten de patiënt op de klachten wijzen. Voor trichotillomanie moet een psycholoog worden geraadpleegd. In veel gevallen moeten vrienden of familie de patiënt overhalen om een behandeling te zoeken. Het verdere verloop is in het algemeen niet te voorspellen. De levensverwachting van de getroffen persoon wordt echter niet verminderd of anderszins beperkt door deze ziekte.
Behandeling en therapie
Trichotillomanie kan worden behandeld. Hier speelt psychotherapeutische behandeling een belangrijke rol, vooral bij een ernstig beloop. Gedragstherapie helpt de getroffen persoon om de gedragingen en symptomen en vooral de triggers te herkennen en vervolgens het gedrag te veranderen. Gedurende therapiewordt verondersteld dat de getroffen persoon leert om geleidelijk beter met de ziekte en de gevolgen ervan om te gaan. Dit kost echter tijd totdat de diepgewortelde gedragspatronen zijn weggegooid en vervangen door nieuwe. Aanvullend medicijn therapie kan ook helpen om de dwangmatige impuls te onderdrukken en de bijbehorende symptomen tegen te gaan, zoals Depressie of angst, die vaak onderweg voorkomen. Veel patiënten reageren positief op antidepressiva Alleen het gebruik van medicijnen wordt niet aanbevolen, omdat bij het stopzetten vaak weer de drang ontstaat om de haren uit te trekken. Daarom wordt aanbevolen om te gebruiken gedragstherapie tegelijkertijd. Ontspanning technieken zoals autogene training of progressieve spier ontspanning worden aanbevolen stress te verminderen Ondersteuning van zorgverleners is ook nuttig. Welke maatregelen succesvol zijn voor de betrokken persoon, moet altijd op individuele basis worden beslist. Medische behandeling is niet altijd nodig. Zelfs in moeilijke gevallen kan een gunstige prognose worden vastgesteld.
het voorkomen
Ter preventie is het nuttig gebleken om een plan te maken om de dwangmatige aandrang te stoppen. Dit betekent dat wanneer de drang om haar uit te trekken wordt opgemerkt, de drang moet worden vervangen door positieve gedachten of ontspanningsmogelijkheden tijdens deze momenten. Het wordt aanbevolen om in deze situaties een paar minuten voor uzelf te nemen om op deze manier de geest leeg te maken. Spanning moet worden verminderd. Dit geldt echter niet alleen in deze situaties, maar in het algemeen is het belangrijk om alle stresstriggers zoveel mogelijk te elimineren om een mentale evenwicht.
Nazorg
Getroffen personen zijn in de meeste gevallen slechts beperkt maatregelen van een nazorg tot hun beschikking in geval van trichotillomanie, omdat het een zeldzame ziekte is. Als het voorwaarde al sinds de geboorte aanwezig is, kan het meestal niet volledig worden genezen. Daarom moeten getroffen personen genetische tests en counseling krijgen als ze kinderen willen hebben om te voorkomen dat de ziekte wordt overgedragen op hun nakomelingen. Er is op zichzelf geen genezing. De meeste patiënten zijn afhankelijk van het gebruik van verschillende medicijnen en ook van het gebruik van verschillende zalven en crèmes De instructies van de arts moeten altijd worden opgevolgd en er moet ook aandacht worden besteed aan regelmatige inname en gebruik, evenals aan de voorgeschreven dosering. In geval van onduidelijkheid of ernstige bijwerkingen, moeten degenen die lijden aan trichotillomanie een arts raadplegen. Evenzo kan in het geval van trichotillomanie contact met andere patiënten van de ziekte erg nuttig zijn, omdat dit leidt tot een uitwisseling van informatie over hoe gemakkelijker het leven van alledag kan worden aangepakt. Mogelijk is er door deze ziekte een verminderde levensverwachting van de getroffen persoon.
Wat u zelf kunt doen
Zelfhulp maatregelen moet plaatsvinden in een geïdentificeerde trichotillomanie die uitsluitend vergezeld gaat. Aangezien behandeling relatief moeilijk blijkt te zijn en er tot op heden geen universeel geldige therapieën bestaan, moeten alle maatregelen worden gecoördineerd. Alleen op deze manier kan het probleem volledig worden verholpen. In veel gevallen leiden innerlijke onrust en rusteloosheid tot het uittrekken van haar. Ontspanningstechnieken zoals autogene training kan de oorzaak van de haartrekimpuls wegnemen. Daarnaast speelt de reactie van de omgeving een belangrijke rol. Ouders en familieleden dienen ten koste van alles verwijten te vermijden. Anders wordt het probleem groter. Kinderen bouwen bijvoorbeeld agressie op en hebben geen ruimte om zich terug te trekken. In plaats daarvan moeten successen, dat wil zeggen het niet uitpakken, voldoende worden gewaardeerd en beloond. Omdat het hoofd het onderwerp is van de ziek kind en hoe dan ook zijn omgeving, daar moet positieve aandacht aan worden besteed. Hoofdmassages zorgen voor aangename prikkels. Het gebruik van haarversieringen, mutsen en sjaals belooft een creatieve benadering van de ziekte. Trichotillomanie is vooral een probleem bij kapperafspraken. Ouders dienen deze laatste vooraf over de aandoening te informeren. Soms zijn er manieren om bepaalde kapsels te gebruiken om de uitgescheurde gebieden niet zichtbaar te maken.
