Tourette syndroom
Tourette syndroom is een erfelijke ziekte die mannen vaker treft dan vrouwen. Het heeft ook invloed op een specifieke regio van de hersenen basale ganglia. Uiteindelijk zijn er veel verschillende oorzaken van Tourette syndroom worden momenteel besproken.
Er is echter geen theorie bewezen in de mate dat er sprake is van een welomlijnde oorzaak. De patiënten hebben last van motoriek tics (knipogende ogen, mond spiertrekkingen, tong klikken, schoudertrekkingen). Tics zijn oncontroleerbare spierbewegingen.
Vocal tics zijn ook mogelijk (geluiden, hoesten, grommen, zelfs hele woorden). Obsessief-compulsieve stoornissen behoren ook tot de symptomen. De diagnose wordt gesteld door het interviewen van de patiënt, neurologische onderzoeken en het EEG.
Als therapie zijn spel- en gesprekstherapie mogelijk. De obsessief-compulsieve symptomen kunnen met medicatie worden behandeld. Ook wordt geprobeerd de tics onder controle te krijgen door medicatie.
Hoe zien de bijbehorende symptomen eruit?
Als zich een extrapiramidaal syndroom met overmatige beweging manifesteert, treden onvrijwillige armbewegingen op. De gezichtsspieren worden ook vaak onvrijwillig bewogen, bijvoorbeeld in de vorm van kauwbewegingen. Als een extrapiramidaal syndroom zich manifesteert met een gebrek aan beweging, tremor kan optreden, bevriezing bij het beginnen te bewegen of bij het reiken naar een voorwerp (dwz de patiënt wil de beweging uitvoeren, maar de voet of hand begint gewoon niet te bewegen).
De gezichtsuitdrukkingen kunnen over het algemeen ook slechter worden, zodat de betrokkene meestal alleen een gezicht zonder uitdrukking laat zien. De ernst van de symptomen kan duiden op bepaalde ziekten. Over het algemeen vallen de getroffenen ook vaker. Aangezien veel van de veroorzakende ziekten tot de neurodegeneratieve groep behoren, begeleidt dementie komt vaak voor.
De persoonlijkheid van de getroffen persoon kan ook veranderen. Er kunnen bijvoorbeeld schijnbaar ongegronde agressies voorkomen. Als de getroffen persoon deze veranderingen opmerkt, Depressie is geen zeldzame begeleidende ziekte.
Hoe stel je de diagnose?
De diagnose wordt voornamelijk gesteld door middel van een gedetailleerd medisch consult (technische term: anamnese) en een gedetailleerd fysiek onderzoek. Er wordt gekeken welk soort bewegingsarmoede of bewegingsoverschot er precies aanwezig is en hoe deze zich uitdrukt. In sommige gevallen kan een duidelijke diagnose worden gesteld.
Omdat verschillende ziektebeelden echter in elkaar overvloeien, is het enige dat vaak wordt besproken, de aanwezigheid van een extrapiramidaal syndroom totdat een definitieve diagnose wordt gesteld. Bepaalde beeldvormende procedures (bijv. Bepaalde MRI-onderzoeken) en bepaalde bloed waarden kunnen in sommige gevallen de diagnose bevestigen. Vaak zijn ook andere diagnostische procedures met elkaar verbonden om andere ziekten uit te sluiten.
Soms genetische tests, een intrekking van spinale vloeistof (technische term: cerebrospinale vloeistof) of de reactie op bepaalde medicijnen maken deel uit van het diagnostische proces. Een algemene uitspraak over een prognose is niet mogelijk. Het hangt volledig af van het specifieke ziektebeeld en de verschillende behandelingsmogelijkheden, maar ook van die van de patiënt medische geschiedenis en familiegeschiedenis.
Alle artikelen in deze serie:
