Introductie
Omdat tegenwoordig steeds meer belang wordt gehecht aan het uiterlijk, willen de meeste mensen dat hun tanden perfect, recht en mooi zijn. Mensen die dit van nature niet hebben, hebben de mogelijkheid om gebruik te maken van een orthodontische behandeling en hebben een onregelmatig gegroeid gebit in de juiste positie gebracht. Een brace is een apparaat dat in de tandheelkunde wordt gebruikt om kaak- en tandafwijkingen te corrigeren en zo de esthetiek en functionaliteit van de kaak te verbeteren.
Een beugel zijn verkrijgbaar in verschillende variaties, men spreekt van vaste beugels, losse beugels en zelfs “onzichtbare” beugels. Vooral bij ernstige malocclusie en / of orthodontische behandeling die erg laat wordt gestart, is het raadzaam om vaste bretels. Een vaste beugel is een tandheelkundig hulpmiddel dat wordt gebruikt om kaak- en tandafwijkingen te corrigeren, maar kan niet worden verwijderd uit de mondholte door de patiënt zelf.
Het blijft in de mond voor de gehele duur van de behandeling en moet regelmatig door de orthodontist worden aangepast. Er wordt een fundamenteel onderscheid gemaakt tussen toestellen die volledig in de mond (intraorale apparaten) en apparaten die gedeeltelijk buiten de mondholte (extraorale apparaten). Een beugel die zich puur in de mond zijn zogenaamde multiband- of multibracket-apparaten die rechtstreeks op de tand worden gelijmd.
Deze apparaten kunnen gemaakt zijn van titanium, plastic of, in sommige gevallen, transparant keramiek. In het midden van elke beugel bevindt zich een smalle opening waardoor een draad wordt geregen die de tandbeweging activeert. De dikte van de draad neemt tijdens de behandeling gestaag toe, zodat er meer kracht op de te verplaatsen tanden kan worden uitgeoefend.
Vaste beugels hebben het voordeel dat ze permanent in de mondholte, wat meestal de draagtijd verkort. Zeker voor kinderen is deze behandelmethode veel minder belastend. Bovendien zijn ze meestal de enige effectieve manier om verkeerd geplaatste tanden en kaken bij oudere patiënten te corrigeren.
Indicaties voor beugels
De indicaties voor beugels zijn zeer divers. In de meeste gevallen is er een afwijking van een gezonde, zogenaamde "eugnathen" tandstelsel, die beschrijft dat er een verkeerde positie van de tanden is. Het woord malocclusie kan op veel manieren worden geïnterpreteerd.
Een reden kan een variatie in het aantal tanden zijn, waarbij ofwel te veel tanden aanwezig zijn en de kaak te klein is of er te weinig tanden aanwezig zijn, wat resulteert in een gapende tandstelsel. Als er tanden ontbreken en ze niet genetisch voorbestemd zijn, spreekt de deskundige van niet-zwangerschap. Bovendien kunnen de tanden ook in vorm variëren, wat resulteert in een verkeerd geplaatste beet en de getroffen persoon heeft moeite met bijten, spreken en eten.
Gaten zijn een andere indicatie voor vaste beugels. Met beugels kunnen de tanden zodanig worden bewogen dat een bestaande spleet wordt gedicht of er een spleet ontstaat. De orthodontist laat bewust een opening groter worden of zich ontwikkelen zodat daar een implantaat geplaatst kan worden als er niet genoeg ruimte is of de opening te smal is.
Andere malocclusies als indicatie voor een vaste beugel zijn malocclusies zoals de kruisbeet, de open beet of de diepe beet. Ook misvormingen van de kaken die de onder- of bovenkaak te klein maken, zijn indicaties voor vaste beugels. Daarnaast hebben steeds meer volwassenen om esthetische redenen al een indicatie voor vaste beugels, die door linguale techniek bijna onzichtbaar worden opgelost.
Bij linguale technologie worden de beugels aan de binnenkant van de tanden bevestigd, waardoor de tanden bijna onzichtbaar naar de omgeving worden verplaatst. Door de moderne mogelijkheden in orthodontiestijgt het aantal volwassen patiënten dat alleen om esthetische redenen hun tanden wil laten verschuiven. Zelfs patiënten die het in hun jeugd hebben gemist of een therapie hebben onderbroken die ze zijn begonnen, willen op volwassen leeftijd rechte, mooie tanden hebben. De ernst van de malocclusie wordt bepaald door de orthodontische indicatiegroepen.
