Symptomen
Als een blessure, bijvoorbeeld een gescheurde ligament of overstrekking, wordt feitelijk opgelopen bij het bukken, dit kan een zeer pijnlijke zaak zijn. In de acute fase van het letsel is het gewricht pijnlijk en gezwollen. Het kan ook rood worden.
Gescheurd bloed schepen kan een meer of minder grote veroorzaken hematoom, waardoor de enkel na een paar dagen blauw en gezwollen zijn. Dit blauwe plek bevindt zich dan typisch aan de buitenkant van de enkel gewricht net onder de enkel. Het optreden met de aangedane voet doet pijn, maar is nog steeds mogelijk pijn.
Als de ligamenten zijn gescheurd of als er een uitgebreidere ligamentletsel is opgetreden, voelt de getroffen persoon zich onvast en onstabiel op de voet. In zeer uitgesproken gevallen kan een gescheurde buitenste ligament ervoor zorgen dat het gewricht verder naar binnen vouwt dan zijn natuurlijke omvang. Pijn aan de buitenkant van de voet is niet per se typisch na het buigen van de voet.
Zoals reeds vermeld, wordt het skelet van de voet echter bij elkaar gehouden door strakke ligamenten die onder grote spanning kunnen scheuren. Niet al deze ligamenten bevatten benige componenten. Sommige begeleiden ook de pezen van de spieren die verder omhoog komen been.
Deze pezen kunnen bij buiging aan grote krachten worden blootgesteld. Gescheurde ligamenten aan de buitenkant van de voet kunnen plaatselijke pijn Daar. In sommige gevallen een zogenaamde avulsie breuk (avulsiefractuur) kan optreden.
A gescheurde ligament scheurt delen van het bot af waarin het is verankerd. Schade aan het zenuwen kan ook veroorzaken pijn in de voet De diepe zenuw van het kalf, in medische terminologie bekend als de nervus peroneus profundus, strekt zich uit van het kalf naar de buitenkant van de voet.
Indien de enkel gewricht zwelt op na een blessure, deze zenuw kan in zijn loop bekneld raken en pijn en ongemak veroorzaken. EEN breuk van de vijfde middenvoetsbeentje kan ook pijn aan de buitenkant van de voet veroorzaken. Deze verwonding, die in vergelijking relatief zeldzaam is, komt vaker voor bij atleten in de context van chronische overbelasting. De meest indrukwekkende pijn en zwelling na het draaien van de voet is meestal in het enkelgebied.
Hier zijn er tal van benige structuren, ligamenten, pezen en zenuwen die beschadigd kunnen raken en ongemak kunnen veroorzaken. De opgezwollen uiteinden van de tibia en fibula zijn de benige componenten van de enkelgewricht. Beide botten zijn aangesloten boven de enkelgewricht door een krap bindweefsel membraan, de Membrana interossea, en in het gebied van de enkelgewricht door sterke ligamenten, ook wel syndesmosis tibiofibularis genoemd.
Bij het buigen van de voet kunnen fracturen optreden op verschillende niveaus van de twee onderste been botten Ter hoogte van de enkel, a breuk wordt beoordeeld volgens de zogenaamde Weber-classificatie. Dit wordt een Weber-fractuur genoemd en is onderverdeeld in drie lokalisaties.
Een fractuur onder de syndesmosis tibiofibularis, dwz onder de sterke ligamenteuze verbindingen, wordt een Weber A-fractuur genoemd. Als het bot is gebroken op het niveau van de syndesmose, wordt dit een Weber-B-fractuur genoemd en als de fractuur boven de syndesmose ligt, wordt het een Weber-C-fractuur genoemd. In het laatste geval wordt in de meeste gevallen ook de membrana interossea gescheurd.
Kapot botten veroorzaakt meestal ernstige pijn, verkeerde plaatsing en zwelling. Een Röntgenstraal onderzoek helpt om het vermoeden van een breuk te onderzoeken. Om de benige structuren van het enkelgewricht in vorm te houden en de pezen van de spieren hun gang te geven, worden de afzonderlijke componenten gefixeerd door sterke banden.
Deze kunnen tijdens een blessure overbelast raken, gedeeltelijk gescheurd of volledig gescheurd. Als de ligamenten worden uitgerekt, zwelt het aangetaste enkelgewricht meestal op. Toenemend pijn in de enkel gebied is het resultaat.
Gescheurde ligamenten gaan vaak gepaard met enorme zwellingen en blauwe plekken. In ieder geval moet een arts worden geraadpleegd. Belangrijk zenuwen en zenuwtakken van de lagere been en voetloop in het gebied van de enkel.
Deze omvatten de tibiale zenuw en de fibula-zenuwen. Als gevolg van botbreuken kan hier schade ontstaan, met als gevolg pijn, verlies van gevoel en functieverlies onder het letsel. Pijn in de kuit kan heel goed te wijten zijn aan een stretching or gescheurde ligament.
Ze hoeven niet altijd direct na het ongeval plaats te vinden. Patiënten melden soms dat ze langzaam toenemen kuit pijn zelfs dagen nadat het letsel is opgetreden. Een van de redenen hiervoor kan een blijvende verhoging van de spierspanning van de kuitspieren zijn, die wordt veroorzaakt door de pijn in de enkel gebied en de onvrijwillige verlichtende houding van de aangedane extremiteit.
Echter, toenemend kuit pijn moet altijd aan de behandelende arts worden gepresenteerd, omdat het ook een gevaarlijk been kan verbergen ader trombose Symptomen zoals roodheid, zwelling en een gevoel van druk zijn ook typisch. Enkelgewrichtsblessures na het verdraaien van de voet leiden meestal tot zwelling van de gewonde extremiteit.
Afhankelijk van de ernst van de verwonding kan dit meer of minder ernstig zijn. Typisch is een langzame toename van zwelling, waardoor ook de pijn toeneemt. Dit komt doordat de anatomische structuren in het gebied van het enkelgewricht weinig ruimte hebben en de druk erop toeneemt met toenemende zwelling.
Dit leidt tot compressie van spieren, bloed schepen en zenuwen. Dit kan later pijn veroorzaken of reeds bestaande pijn verergeren. De gewonde kan proberen de zwelling te beperken door de gewonde voet te immobiliseren, op te tillen en af te koelen en door compressieverbanden aan te brengen. In de meeste gevallen kan de toename van pijn dus effectief worden voorkomen.
Alle artikelen in deze serie:
