Symptomen van hersenbloeding

Algemeen

Een hersenbloeding is altijd een medisch noodgeval dat zo snel mogelijk moet worden behandeld. De voorwaarde hersenbloeding wordt in de volksmond gebruikt om een ​​reeks verschillende bloedingen binnen de schedel. Er moet bijvoorbeeld een fundamenteel onderscheid worden gemaakt tussen bloeding tussen de hersenen en schedel en bloeden in de hersenen.

Afhankelijk van bloed vat aangetast, het bloed verzamelt zich op verschillende punten binnen de schedel. Een hersenbloeding in de enge zin van het woord betreft een bloed vat dat in de hersenen. Als het scheurt, a hematoom ontwikkelt zich in de hersenen.

Dit is gevaarlijk omdat er slechts beperkte ruimte beschikbaar is in de schedel en bij een groei hematoom er bestaat het gevaar dat belangrijke delen van de hersenen bekneld raken. De bloeding veroorzaakt symptomen die sterk kunnen variëren, afhankelijk van de omvang en locatie van de bloeding. De specifieke symptomen van a hersenbloeding lijken erg op de symptomen van een herseninfarct.

Bij beide ziekten is een aantasting van de respectievelijke hersengebieden de reden voor het ontstaan ​​van de symptomen. Veel voorkomende symptomen van een hersenbloeding zijn hoofdpijn, misselijkheid en brakenvisuele stoornissen, gevoeligheidsstoornissen, slikstoornissen, verlamming aan één kant van het lichaam, duizeligheid en toevallen. In het geval van vergevorderde beknelling van bepaalde gebieden van de hersenen, kunnen bewusteloosheid en ademhalingsstilstand optreden.

Veel voorkomende symptomen van een hersenbloeding zijn hoofdpijn, misselijkheid en brakenvisuele stoornissen, gevoeligheidsstoornissen, slikstoornissen, verlamming aan één kant van het lichaam, duizeligheid, evenals toevallen. In het geval van vergevorderde beknelling van bepaalde gebieden van de hersenen, kunnen bewusteloosheid en ademhalingsstilstand optreden. Een hersenbloeding veroorzaakt in de meeste gevallen een zeer heftige hoofdpijn.

De meeste mensen omschrijven de hoofdpijn als "ernstiger dan ooit" en "verwoestend". Bij zeer hevige hoofdpijn, die nooit eerder in deze vorm is opgetreden, dient daarom een ​​arts te worden geraadpleegd om een ​​hersenbloeding op te helderen. Een zogenaamd 'destructief' pijn is typerend voor de breuk van een cerebrale slagader aneurysma.

De hoofdpijn, die optreedt in de context van een hersenbloeding, kan worden verklaard door de toename van het volume in de schedel. De toename van het volume en de beperkte ruimte in de schedel zorgt voor druk op de hersenvliezen, die worden geleverd met zenuwen. Deze druk veroorzaakt hoofdpijn en kan daarom wijzen op een hersenbloeding.

Misselijkheid is een veel voorkomend en vroeg symptoom van hersenbloeding. Samen met braken en hoofdpijnkan dit een belangrijke aanwijzing zijn voor een hersenbloeding. De misselijkheid wordt veroorzaakt door een speciaal gebied in de hersenstam.

Dit zogenaamde 'braakcentrum' is erg gevoelig en reageert op drukverhoging. Meestal treden misselijkheid en braken op tijdens een hersenbloeding omdat de bloeding ervoor zorgt dat de druk in de schedel toeneemt en het braakcentrum wordt geactiveerd. Dit symptoom wordt ook vaak aangetroffen bij hersentumoren.

Verschillende medicijnen kunnen het braakcentrum in de hersenen aanpakken en de misselijkheid verminderen die wordt veroorzaakt door een hersenbloeding. Braken en misselijkheid gaan meestal hand in hand. Als de druk in de hersenen aanzienlijk toeneemt, als onderdeel van een hersenbloeding, kan misselijkheid optreden.

Het is ook een typisch symptoom van een sterke hersenbloeding. Het braken neemt pas af als de druk wordt verlaagd of bepaalde medicijnen worden toegediend. Een hersenbloeding resulteert meestal in een volumegerelateerde vernauwing van een bepaalde schedel zenuwen.

Afhankelijk van de aangetaste zenuw kunnen verschillende symptomen optreden. Een belangrijk symptoom dat kan wijzen op de aanwezigheid van een hersenbloeding is de zogenaamde leerling verschil. De grootte van de twee pupillen van de getroffen persoon wordt vergeleken.

Als er een verschil is in de grootte van de pupillen van beide ogen, is er een aanwijzing dat er sprake is van een hersenbloeding. Zelfs als een of beide pupillen niet kleiner kunnen worden gemaakt voor een lichtprikkel, wordt het vermoeden van een hersenbloeding gewekt. In beide gevallen is er acute nood aan medische ingrepen, aangezien dit een levensbedreigende situatie is.

If koorts optreedt, is dit in de meeste gevallen een reactie van het lichaam op een infectie. Als er echter een hersenbloeding optreedt, is de gelijktijdige aanwezigheid van een infectie zelden de oorzaak van een plotselinge koorts. Fever, die kan worden geassocieerd met een hersenbloeding, kan optreden als gevolg van een zogenaamd SIRS (Systemic Inflammatory Response Syndrome).

Deze ernstige reactie van het lichaam wordt bijvoorbeeld veroorzaakt door grote operaties of verwondingen. Naast koorts omvat dit ziektebeeld ook een verhoogde hart- rate, snel ademhaling en veranderingen in bloed tellen. Een hemiplegische zwakte kan een bedreigend symptoom zijn van een hersenbloeding en kan zelfs na lange tijd aanhouden. De zwakte tast de spieren aan en wordt meestal voor het eerst opgemerkt op het gezicht, armen of benen.

In ernstige gevallen kunnen de spieren volledig verlamd raken. De reden hiervoor is het falen van de controlerende structuren in de hersenen. De exacte aard van de zwakte is sterk afhankelijk van de grootte en de exacte locatie van de hersenbloeding.

In de buitenste rand van de hersenen bevinden zich de centrale bedieningselementen van alle bewegingen die worden geactiveerd door spieren in het lichaam. Van daaruit strekken de zenuwbanen zich uit naar de spinal cord en dan als zenuw naar de betreffende spier. Onderweg kruisen de zenuwkoorden de zijkanten, daarom treedt de hemiplegische zwakte vaak op aan de andere kant van het lichaam dan de hersenbloeding.

Op het eerste gezicht is een hersenbloeding niet te onderscheiden van een beroerte met betrekking tot de zwakte van de hemiparese. Bij beide ziekten is er directe schade aan zenuwcellen in de hersenen. De mate waarin de zenuwcellen kunnen regenereren en hun functie kunnen herwinnen nadat een hersenbloeding voorbij is, verschilt sterk van persoon tot persoon.

Een prognose voor de verbetering van hemiplegie kan daarom niet met zekerheid worden gemaakt. Verlamming vertegenwoordigt de geavanceerde vorm van hemiplegie. Ook hier gaan in acute gevallen van hersenbloeding motorische zenuwcellen in de hersenschors of zenuwkoorden in hun loop naar de spier ten onder.

Dit betekent dat elektrische prikkels de zenuwen en spieren in de armen en benen. Zoals in een beroertekan de verlamming heel plotseling worden opgemerkt, bijvoorbeeld door een hangende hoek van de mond. Bij volledige verlamming kunnen de zenuwcellen tijdens de genezingsfase gedeeltelijk hun functie terugkrijgen.

Een volledig herstel van de verlamming is twijfelachtig. Een gevoelloosheid kan samen optreden met spierzwakte of verlamming. De hersenbloeding beschadigt zenuwen die gevoelige informatie van het lichaam naar de hersenen sturen.

Volledige gevoelloosheid is de meest extreme vorm van gevoelloosheid. In eerste instantie tintelingen en pijn kan gebeuren. Stroke is ook een belangrijk differentiële diagnose tot hersenbloeding in geval van gevoelloosheid.

Als er sprake is van een spraakstoornis, kunnen er verschillende oorzaken aan ten grondslag liggen. De meeste vormen van spraakstoornissen kan worden veroorzaakt door een hersenbloeding. Het is daarom belangrijk om de exacte aard van de aandoening te bepalen om het getroffen gebied van de hersenen en de beschadigde structuren te verkleinen.

Allereerst kan er sprake zijn van een motorische spraakstoornis, die wordt veroorzaakt door schade aan de zenuwcellen die dienen om spieren te bewegen, vergelijkbaar met hemiplegie. Tekortkomingen van de mond en strottehoofd spieren kunnen articulatie- en spraakvormingsstoornissen veroorzaken. Heesheid kan ook worden veroorzaakt door een dergelijke motorische verlamming.

Een hersenbloeding kan echter ook een van de spraakcentra in de hersenen beschadigen, zoals bij een beroerte. De twee belangrijkste gebieden van spraakvorming die kunnen worden beïnvloed, zijn de centra Broca en Wernicke. Als de eerste mislukt, treden spraakvormingsstoornissen op, die zich kunnen manifesteren als stotteren en articulatieproblemen, bijvoorbeeld.

Bij een zogenaamde "afasie van Wernicke" is het spraakverstaan ​​beschadigd. De getroffen persoon kan zich geen afzonderlijke woorden herinneren of ze worden vervangen door soortgelijk klinkende geluiden, zodat soms een goed gearticuleerde maar zinloze taal wordt geproduceerd. De ernst van de spraakstoornis is sterk afhankelijk van de omvang van de hersenbloeding.

Zelfs in het geval van ernstige aandoeningen kunnen veel vaardigheden echter vaak worden herwonnen door jarenlang oefenen. Het slikproces is een neurologisch complexe interactie van sensorische en motorische processen. In de hersenen wordt het slikken gecontroleerd door verschillende centra en in afzonderlijke fasen geïmplementeerd door de keelspieren.

Zowel hersenbloeding als beroerte kunnen slikstoornissen veroorzaken als gevolg van schade aan individuele betrokken structuren. Bij aandoeningen in het bovenste deel van de slokdarm bestaat het risico dat voedsel de luchtpijp binnendringt, wat kan leiden tot longontsteking. Visuele stoornissen van vele soorten zijn mogelijk bij hersenbloedingen, maar ze komen in het algemeen zelden voor.

Een visuele storing kan variëren van dubbele beelden en verminderde waarneming van kleur en scherpte tot gezichtsveldverlies en volledig blindheidIn de hersenen kunnen de visuele paden die het signaal van de ogen naar de cortex leiden, worden beïnvloed, of het visuele centrum van de cortex zelf. Tumoren, beroertes en ernstig hoofd verwondingen kunnen dit ook veroorzaken visuele stoornissen. In de meeste gevallen, neusbloedingen kan als onschadelijk worden beschouwd.

Het is niet bijzonder belangrijk bij de enige diagnose van een hersenbloeding. In het geval van een bekende hersenbloeding is een bloedneus zeer onwaarschijnlijk, maar in zeer zeldzame gevallen kan het een symptoom van een bloeding zijn. De neusholte bevindt zich dicht bij de voorkant, onderrand van de hersenen en kan daarom symptomatisch worden bij verschillende processen in de hersenen.

Een hersenbloeding kan leiden tot een verhoging van de intracraniale druk. Als gevolg hiervan, klein bloed schepen kan gewond raken en in de neusholte. Daar, in de punt van de neus-, is er een vasculair netwerk dat erg gevoelig is voor druk en verschillende krachten en de bloedneus veroorzaakt.

Duizeligheid is een zeer niet-specifiek symptoom dat verschillende oorzaken kan hebben. In het geval van een hersenbloeding kan ook duizeligheid optreden. Dit wordt vaak veroorzaakt door bloedarmoede of een gebrek aan zuurstof in de hersenen.

Duizeligheid kan het eerste symptoom zijn voordat het flauwvalt met bewusteloosheid. Hersenbloedingen kunnen ook het orgaan beschadigen evenwicht. Dit bevindt zich in het binnenoor en is ingewikkeld met elkaar verbonden in de hersenen om een ​​blijvend karakter te behouden evenwicht.

Bij uitval van betrokken regio's kan duizeligheid optreden. Bewustzijn is een lichaamsfunctie die moeilijk te meten is en gebaseerd is op een samenspel van tientallen lichaamsfuncties. Over het algemeen omvat bewustzijn de functie van de zintuigen, aandacht en alertheid, evenals welzijn.

Medisch gezien kan het bewustzijn in fasen worden verdeeld. In de meeste gevallen, coma is het laagste niveau van bewustzijn, dat bewusteloosheid wordt genoemd. Belangrijke stadia van bewustzijn zijn de reacties op reactie, aanraking en pijn.

Tijdens een hersenbloeding veroorzaakt de toenemende bloeding en daaropvolgende zwelling van de hersenen een sterke toename van de intracraniale druk. Dit wordt vaak weerspiegeld in de hersenstam, die de lichaamsfuncties aanstuurt. Een verhoogde druk op de hersenstam leidt al snel tot een vertroebeling van het bewustzijn en vervolgens tot bewusteloosheid.

Bewusteloosheid kan ook worden veroorzaakt door medicatie om de zenuwcellen te sparen voor het genezingsproces. Een hersenbloeding kan een typische trigger zijn voor een epileptische aanval. Door de bloeding kan er een soort litteken ontstaan ​​in het zenuwweefsel van de hersenen, wat achteraf ook epileptische aanvallen kan bevorderen.

Hierdoor worden elektrische signalen versterkt, wat al snel leidt tot een sterke overprikkelbaarheid van de cellen. Ernstige hersenbloedingen kunnen gepaard gaan met een coma. Coma is de meest ernstige vorm van volledige bewusteloosheid.

Bij bepaalde hersenbloedingen, een soort kunstmatige coma kan ook worden aangezet om het lichaam een ​​bepaalde tijd te sparen, zodat beschadigde hersengebieden kunnen herstellen. Tijdens een hersenbloeding is het niet ongebruikelijk dat de hersenen opzwellen en de cerebrale druk sterk stijgt. Door de toenemende druk op vitale hersenregio's, bijvoorbeeld de hersenstam, kan de patiënt in coma raken. Een prognose voor patiënten met een hersenbloeding die in coma zijn, kan niet worden gemaakt. Dit komt door het feit dat de hersenen in verschillende mate kunnen regenereren en daarom kan potentiële gevolgschade niet met zekerheid worden voorspeld.