Sympathicomimetica zijn middelen die resulteren in stimulatie van het sympathische zenuwstelsel. De sympathieke zenuwstelsel behoort tot het autonome zenuwstelsel en is betrokken bij verschillende lichaamsfuncties. Kortom, de excitatie van deze zenuw brengt het lichaam in een prestatieverbeterende staat. Fysiologisch is dit bijvoorbeeld het geval tijdens spanning. Sympathicomimetica worden onder andere gebruikt om de verkoudheid, astma en lage bloed druk. Sommige sympathicomimetica een recept nodig hebben, terwijl andere sympathicomimetica zonder recept verkrijgbaar zijn. Voorzichtigheid is geboden bij het gebruik ervan. Ongewenste bijwerkingen kunnen niet worden uitgesloten, zelfs niet met sympathicomimetica die niet op recept verkrijgbaar zijn, zoals die worden aangetroffen in neussprays.
Wat zijn sympathicomimetica?
Sympathomimetica zijn werkzame stoffen die bovendien het sympathische middel activeren zenuwstelsel. De sympathische zenuwstelsel behoort tot het autonome zenuwstelsel. Dit deel van het organisme wordt ook wel het autonome zenuwstelsel genoemd omdat het grotendeels niet onderhevig is aan vrijwillige controle. De sympathische zenuwstelsel beïnvloedt functies die het menselijk lichaam in een verhoogde staat van prestatie brengen. In de farmacologie worden twee verschillende klassen sympathicomimetica onderscheiden. Er zijn zogenaamde alfa- en bèta-sympathicomimetica. Meest drugs op basis van sympathicomimetica vereisen een recept omdat ze de verschillende lichaamsfuncties aanzienlijk verstoren en ook risicovolle effecten kunnen hebben.
Farmacologische effecten op het lichaam en organen
De sympathische zenuwstelsel, dat tot het autonome zenuwstelsel behoort, heeft de taak het lichaam in verhoogde bereidheid te brengen om onder te presteren spanning en in noodsituaties. Wanneer het sympathische zenuwstelsel wordt gestimuleerd door sympathicomimetica, alertheid, bloed druk en bloed glucose niveaus stijgen. Verder is er een uitbreiding van de luchtwegen en een daarmee samenhangende verbetering van de prestaties op korte termijn. Er ontstaat een euforische toestand en de eetlust wordt sterk verminderd. Met betrekking tot de werkingsmechanismewordt onderscheid gemaakt tussen directe en indirecte sympathicomimetica. De eerste oefenen hun effect uit door de neurotransmitters na te bootsen noradrenaline en epinefrine, waardoor de adrenoreceptoren worden geactiveerd. Indirecte sympathicomimetica leiden tot een toename van de boodschappersubstanties in de synaptische spleet van de mens hersenen Het niveau wordt gedeeltelijk hoog gehouden door geremde heropname en gedeeltelijk door verhoogde afgifte. Stoffen van dit type zijn onder meer efedrine en amfetamine Bovendien zijn deze middelen onderverdeeld in alfa- en bèta-sympathicomimetica. Alfa-sympathicomimetica binden zich voornamelijk aan alfa-adrenoreceptoren. Deze agenten vernauwen zich bloed schepen en stabiliseren bloeddruk Bèta-sympathicomimetica hebben een respiratoir verwijdend effect. Naast deze twee soorten stoffen zijn er derivaten die zowel alfa- als bèta-adrenoreceptoren beïnvloeden. Deze alfa- en bèta-sympathicomimetica omvatten bijvoorbeeld de actieve ingrediënten metaraminol en norefedrine.
Medisch gebruik en gebruik voor behandeling en preventie.
Het gebruik van alfa-sympathicomimetica zorgt ervoor dat gladde spiercellen samentrekken, wat resulteert in wat bekend staat als vasoconstrictie (vasoconstrictie van bloed). schepen Dit effect wordt gebruikt in medische toepassingen, bijvoorbeeld om te behandelen ontsteking van de slijmvliezen van de neus- De sympathicomimetica zorgen ervoor dat het slijmvlies ontlast en verlicht zo de symptomen van de patiënt. Alpasympathicomimetica zijn daarom vaak aanwezig in neussprays Orale medicatie van sympathicomimetica is echter ook mogelijk. Deze stoffen hebben een bloeddruk-stabiliserende werking en worden dus gebruikt om schommelingen in de bloeddruk te behandelen. Bèta-sympathicomimetica worden voornamelijk gebruikt in de longgeneeskunde. In de geneeskunde worden voornamelijk stoffen gebruikt die inwerken op de zogenaamde bèta-2-receptoren. Een van deze stoffen is fenoterol Om ervoor te zorgen dat deze stoffen hun werking alleen lokaal en niet systemisch uitoefenen, worden ze vaak in de vorm van gassen ingeademd. In astma patiënten, deze drugs kan verlichting bieden door de bronchiën te verwijden en zo de ademhaling werkwijze. Beta-sympathicomimetica worden ook voorgeschreven voor de behandeling van chronische obstructieve longziekteof COPD Andere erkende indicaties voor sympathicomimetica zijn ADHDallergieën, conjunctivitis, 피로, zwaarlijvigheid, bronchitis en narcolepsie. Dit laatste beschrijft een stoornis van het slaap-waakritme. Patiënten vallen regelmatig in microslaap.
Risico's en bijwerkingen
Het werkingsspectrum van sympathicomimetica is breed. De risico's en bijwerkingen zijn afhankelijk van het type sympathicomimeticum en de dosering. Veel drugs die een stimulerend effect hebben op het sympathische zenuwstelsel zijn op recept verkrijgbaar. Sommige van deze stoffen zoals MDMA, amfetaminen or cocaïne zijn gangbare partydrugs en worden illegaal verkocht aan soms minderjarige gebruikers. Het gebruik van deze medicijnen zonder een noodzakelijke indicatie wordt niet aanbevolen. Bijwerkingen zoals jeuk, roodheid, irritatie van de neusslijmvliezen, misselijkheid, diarree en gastro-intestinale klachten kunnen voorkomen. Omdat de dosering van deze middelen als partydrug zelfsturend is, kunnen mogelijke ernstige bijwerkingen niet worden uitgesloten. Zeker in combinatie met alcohol, een fatale hartstilstand kan voorkomen. Alfa-sympathicomimetica kunnen over het algemeen leiden tot verhoogde prikkelbaarheid. Concentratie en slaapstoornissen kunnen voor de patiënt verontrustende bijwerkingen zijn. Neus druppels die alfa-sympathicomimetica bevatten, mogen alleen gedurende een korte periode worden ingenomen. Op de lange termijn beschadigen ze de neusslijmvlies en kan leiden afhankelijkheid. Bèta-sympathicomimetica kunnen veroorzaken hartritmestoornissen naast een algemeen gevoel van zwakte en verhoogde zweetproductie.
