Piriformis syndroom is een vernauwingssyndroom van de ischiadische zenuw in het gebied van het foramen infrapiriforme. De getroffenen voelen zich ernstig pijn in de billen en in de achterkant van de dij, die naar de knie kan uitstralen en toenemen, vooral tijdens roterende bewegingen. De ontwikkeling van piriformis syndroom kan worden voorkomen met eenvoudige oefeningen.
Evenzo een reeds gemanifesteerd Piriformis Syndrome kan worden verlicht met behulp van fysiotherapie voor het Piriformis-syndroomkan het beloop van de ziekte worden verzwakt en de duur van het Piriformis-syndroom kan worden ingekort. Ze kunnen zonder problemen door de getroffen persoon thuis worden uitgevoerd AIDS. Het is echter bijzonder belangrijk dat de beschreven oefeningen regelmatig en nauwgezet worden uitgevoerd. Alleen op deze manier kan een blijvende verbetering worden bereikt.
Hoe vaak moet je strekken?
Bij het Piriformis-syndroom, stretching is een effectieve maatregel die zowel bestaande kan verlichten pijn en voorkomen dat de symptomen terugkeren. In principe geldt dat hoe vaker en gedetailleerder je strekt, hoe effectiever de oefeningen zijn. Stretching meerdere keren per dag gedurende een korte periode is ook effectiever dan een enkele lange rekoefening.
Het wordt daarom aanbevolen dat u er drie tot vijf opneemt stretching eenheden in uw dagelijkse routine. Dit kan bijvoorbeeld direct na het opstaan, tijdens de lunchpauze en voor het slapengaan zijn. Als je de units heel regelmatig volgt, kun je veel bereiken met 10 minuten strektijd.
Oefeningen
Bij de eerste oefening zit de patiënt rechtop en strekt hij er een uit been vooruit. In de kniegewricht. De buitenkant van de dij heeft contact met de vloer.
Andere been is zo ver mogelijk naar achteren gestrekt, hier de binnenkant van de dij is naar de grond gedraaid. Wanneer deze uitgangspositie is bereikt, leunt de patiënt langzaam het bovenlichaam naar voren en ondersteunt de handen op de grond. De rek moet nu aan de buitenkant van de billen van de voorkant worden gevoeld been.
De intensiteit van de oefening kan verder worden verhoogd door het bovenlichaam langs het voorbeen naar de voet toe te bewegen. De gestrekte positie moet nu ongeveer 20 ademhalingen worden vastgehouden. Idealiter wordt de oefening twee tot drie keer aan elke kant uitgevoerd.
Tijdens deze oefening ligt de patiënt op zijn rug en legt zijn linkerbeen schuin op de grond. Het rechterbeen wordt dan in positie gebracht zodat de enkel gewricht is achter de linkerknie. Nu wordt de rechtervoet zo ver mogelijk richting de heup getrokken.
Nu wordt het linkerbeen voorzichtig met beide handen onder de knie naar het lichaam getrokken. De rek moet hier in het rechterbil- en heupgedeelte worden gevoeld. Om de rekintensiteit nog meer te verhogen, drukt u de rechterelleboog lichtjes tegen de rechterknie.
Ook voor deze oefening moet de positie ongeveer 20 ademhalingen worden vastgehouden en ten minste twee tot drie keer aan elke kant worden uitgevoerd. Bij de volgende oefening gaat de patiënt aan de zijkant op de grond liggen. Voor meer comfort kan er gewoon een kussen onder gelegd worden hoofd.
Nu is het bovenbeen gebogen in een hoek van ongeveer 90 graden, de onderbeen blijft languit op de grond liggen. Tegelijkertijd worden beide armen voor het lichaam gestrekt zodat er een rechte hoek ontstaat tussen de armen en de romp. Als het lichaam zich in deze positie heeft gestabiliseerd, de bovenarm wordt in een rechte as naar de andere kant gedraaid.
De hoofd moet tijdens deze beweging ook worden gedraaid. Deze rekoefening wordt effectief wanneer de rotatiebeweging zodanig wordt uitgevoerd dat een merkbare rekweerstand optreedt. De beschreven positie moet dan ongeveer 5 seconden worden vastgehouden. Nu wordt de beschreven oefening ongeveer 20 keer per zijde herhaald.
Alle artikelen in deze serie:
