Renine is een enzym met hormoonachtige effecten. Het wordt geproduceerd in de nier en speelt een rol bij het reguleren bloed druk.
Wat is renine?
De naam renine is afgeleid van het Latijnse "ren" voor nier Het is een enzym dat een hormoonachtige werking heeft. Renine wordt geproduceerd in de nier van gewervelde dieren. Het vrijkomen van renine vindt onder meer plaats wanneer bloed druk is laag. catecholamines kan ook de afgifte van renine verhogen. Belangrijke stimuli voor de uitscheiding van renine gaan echter altijd gepaard met een daling van de hoeveelheid bloed druk. Renine is de initiator van de renine-angiotensinealdosteron systeem (RAAS). Dit dient om te vergroten bloeddruk Renin werd in 1898 ontdekt door de Finse fysioloog Robert Adolph Armand Tigerstedt. Het enzym renine bestaat uit twee lobben. Tussen deze twee lobben bevindt zich een spleet met de actieve plaats van het enzym met twee katalytische aspartaatgroepen. De inactieve voorloper van renine wordt ook wel prorenine genoemd. Het is bovendien uitgerust met een N-terminaal propeptide. Honderdvoudig hoger concentratie van prorenine dan van renine wordt aangetroffen in bloedplasma.
Functie, actie en rollen
Renine is een belangrijk onderdeel van de renine-angiotensinealdosteron systeem. De RAAS is een gereguleerd circuit dat wordt gevormd door verschillende enzymen en hormonen dat controleert water en elektrolyt evenwicht in het lichaam. De RAAS is een van de belangrijkste bloeddruk regulerende acties van het lichaam. Het renine-angiotensinealdosteron cascade begint met het vrijkomen van het enzym renine. Het enzym wordt gevormd in het juxtaglomerulaire apparaat van de nier. Dit bestaat uit gespecialiseerde bindweefsel en bloedvat cellen en van de macula densa. Gespecialiseerde cellen van de urinebuisjes worden gevonden in de macula densa. Het juxtaglomerulaire apparaat heeft de taak om de bloeddruk in het voedingsvat van de nier. Tegelijkertijd is het ook maatregelen het zoutgehalte in de urinebuisjes en reageert op signalen en prikkels van de autonome zenuwstelsel. divers hormonen beïnvloeden ook de activiteit van het juxtaglomerulaire apparaat. Wanneer het juxtaglomerulaire apparaat een verminderde bloedstroom naar de nierlichaampjes detecteert, wordt er meer renine afgegeven. Ook wanneer de verlaagde bloeddruk wordt gemeten aan de baroreceptoren, komt de bloeddruksensoren van de zaadleider renine vrij. Verhoogde afgifte van renine wordt ook geïnitieerd wanneer de hoeveelheid vocht in de nierlichaampjes afneemt. De afname van de glomerulaire filtratiesnelheid (GFR) leidt ook tot een verhoogde secretie, evenals een afname concentratie van zoutionen in de urine. Zoutsensoren in de macula densa van het juxtaglomerulaire apparaat zijn verantwoordelijk voor de meting. Samenvattend komt renine vrij wanneer de bloeddruk daalt en / of er een dreiging is van verlies van zoutoplossing en water Renine heeft een eiwitsplitsend effect en splitst het eiwit angiotensinogeen, dat wordt gevormd in de lever Dit produceert angiotensine I. Dit wordt omgezet in angiotensine II door het angiotensineconversie-enzym (ACE). Angiotensine II is het eindproduct van de renine-angiotensine-aldosteroncascade. Het veroorzaakt vernauwing van het kleine bloed schepen Dit verhoogt de bloeddruk. In de bijnierschors leidt angiotensine II ook tot het vrijkomen van aldosteron. Aldosteron is een hormoon dat de reabsorptie van water en natrium in de nier. Dit mechanisme verhoogt ook de bloeddruk.
Vorming, voorkomen, eigenschappen en optimale niveaus
Renine wordt voornamelijk gevormd in de cellen van het juxtaglomerulaire apparaat. De precursors die hiervoor nodig zijn, worden na translatie in het endoplasmatisch reticulum en het Golgi-apparaat van renine-producerende cellen gemodificeerd. Renine wordt echter niet alleen in de nieren aangemaakt, maar ook in verschillende andere organen. Extrarenale sites van renineproductie omvatten de baarmoeder, bijnieren, hypofyse, centraal zenuwstelsel en speekselklieren De belangrijkste productie vindt echter plaats in de nieren. Reninespiegels worden bepaald in bloedplasma. Normale waarden zijn 2.90 - 27.60 pg / ml bij liggende volwassenen. Bij staande volwassenen stijgen de normale waarden tot 4.10 - 44.70 pg / ml.
Ziekten en aandoeningen
Een onnatuurlijk hoog reninegehalte treedt bijvoorbeeld op bij een laag natrium inname, lage bloeddrukof vochttekort. Laxeermiddelen, diuretica, en een beetje hormonale anticonceptiva verhogen ook de reninespiegel in het bloed. in het geval van overproductie van aldosteron (primair hyperaldosteronisme) kan de reninewaarde daarentegen worden verlaagd. Onnatuurlijk lage waarden komen voor bij patiënten met suikerziekte mellitus of met een zeer hoge natrium inname. Renin speelt ook een belangrijke rol bij de ontwikkeling van hoge bloeddruk (hypertensie). Vaak, hoge bloeddruk wordt veroorzaakt door een vernauwing van de nier slagader, een zogenaamde nierarteriestenose Deze stenose wordt meestal veroorzaakt door arteriosclerose. cholesterol afbraakproducten en andere stoffen zetten zich af in de vaatwand. De muur wordt dikker, waardoor het veel moeilijker wordt voor het bloed om door de getroffenen te stromen schepen In de loop van de nier slagader stenose, zogenaamde nier hypertensie ontwikkelt. Dit wordt veroorzaakt door het Goldblatt-mechanisme. Het Goldblatt-mechanisme zorgt ervoor dat een verminderde renale doorbloeding leidt tot het vrijkomen van renine en dus tot de activering van het renine-angiotensine-aldosteronsysteem. Door de toename van water- en zoutretentie in de nieren en vasoconstrictie wordt de bloeddruk verhoogd. Dus arterieel hypertensie ontwikkelt. Renale hypertensie ontwikkelt zich echter meestal als de nier slagader wordt voor meer dan 75 procent belemmerd. Als de nierslagader in mindere mate vernauwd is, kan de patiënt asymptomatisch zijn. Een renine-producerende tumor kan ook leiden tot hypertensie via activering van de RAAS. Hetzelfde geldt voor niercelcarcinoom, chronisch pyelonefritis, cystische nieren, en glomerulonefritis.
