Lichaamsopeningen

Introductie

Lichaamsholtes zijn holle ruimtes die in verschillende delen van het lichaam voorkomen. Een lichaamsholte kan alleen als zodanig worden beschreven als deze volledig wordt omsloten door de rompwand. Dit resulteert in een topografische, dat wil zeggen een positieafhankelijke indeling van de lichaamsholten.

Topografische classificatie: Thoraxholte (Cavitas thoracis) Buikholte (Cavitas abdominalis) Bekkenholte (Cavitas bekken) Een duidelijk onderscheid tussen deze holtes bestaat alleen tussen de thoracale en buikholte. Hier de diafragma, dat is zo belangrijk voor ademhaling, vormt een duidelijke anatomische grensstructuur tussen deze twee holtes. Zo'n anatomische grens ontbreekt in de buik- en bekkenholtes. Men spreekt hier van een continue overgang van de holtes.

• Thoracale holte (Cavitas thoracis)
• Buikholte (Cavitas abdominalis)
• Bekkenholte (Cavitas bekken)

Ernstige grotten

Sereuze grotten zijn spleetruimten die binnen de zojuist beschreven topografische lichaamsholten liggen. Ze zijn omzoomd door een tweelaagse tunica serosa, wat aanzienlijk bijdraagt ​​aan de verplaatsbaarheid van de interne organen. Dit wordt gedaan door een film van vloeistof die erop ligt. Sereuze holtes kunnen ook als volgt worden geclassificeerd: Pleuraholte (Cavitas pleuraleis) Pericardiale holte (Cavitas pericardiaca) Om de buikholte (Cavitas abdominalis) niet te verwarren met de peritoneale holte van de buik (Cavitas peritonealis abdominis), is de laatste ook genaamd de buikholte.

• Pleuraholte (Cavitas pleuralis)
• Pericardiale holte (Cavitas pericardiaca)
• Peritoneale holte (Cavitas peritonealis) Peritoneale holte van de buik (Cavitas peritonealis abdominis) Peritoneale holte van het bekken (Cavitas peritonealis bekken)
• Peritoneale holte van de buik (Cavitas peritonealis abdominis)
• Peritoneale holte van het bekken (Cavitas peritonealis bekken)
• Peritoneale holte van de buik (Cavitas peritonealis abdominis)
• Peritoneale holte van het bekken (Cavitas peritonealis bekken)

Bouw van sereuze grotten

Zoals hierboven vermeld, vormen zich sereuze grotten uit de tunica serosa. Dit bestaat uit twee delen of “bladeren”. De structuur van sereuze holtes is altijd hetzelfde.

Het viscerale blad (Serosa visceralis) omgeeft de organen en het pariëtale blad (Serosa parietalis) vormt de buitenste grens. Het bekleedt ook de wand van de sereuze holte. De naamgeving van de “bladeren” vereist weer een onderverdeling in de verschillende sereuze holtes.

In de peritoneale holte (Cavitas peritonealis) spreekt men van de buikvlies visceraal als visceraal blad en van het peritoneum parietale als pariëtaal blad De pleuraholte (Cavitas pleuraleis) heeft enerzijds een riep visceralis als visceraal blad en een pleura parietalis als pariëtaal blad De pericardholte heeft een hartzakje serosum De term "serosum" wordt gebruikt als een aanvullende aanduiding, aangezien er ook een pericardium fibrosum is voor het buitenste deel van het pericardium. Ze dienen vaak als doorgeefluik voor schepen en zenuwen. Om dit mogelijk te maken worden ze volledig omsloten door de serosa.

• Het viscerale blad (Serosa visceralis) omgeeft de organen
• Het pariëtale blad (Serosa parietalis) vormt de buitenste begrenzing. Het bekleedt ook de wand van de sereuze holte.
• In de peritoneale holte (Cavitas peritonealis) spreekt men van het viscerale peritoneum als visceraal blad en van het pariëtale peritoneum als pariëtaal blad
• De pleuraholte (Cavitas pleuralis) heeft enerzijds een viscerale pleura als visceraal blad en een pariëtale pleura als pariëtaal blad
• De pericardholte heeft een hartzakje serosum. De term "serosum" wordt gebruikt als een aanvullende aanduiding, aangezien er ook een pericardium fibrosum is voor het buitenste deel van het pericardium

Het gebied waarin de hierboven besproken viscerale en pariëtale bladeren samenkomen, wordt de meso genoemd.

Ze hebben een heel bijzondere functie. Het is dus een duplicatie van de serosa. De bevestiging van deze duplicatie aan de stamwand wordt een radix genoemd.

Geleidingspaden die naar binnen lopen bindweefsel strengen en dus ook organen verbinden worden ook wel ligamenten (ligamenta) genoemd. Deze term is ook bekend uit de anatomie van het bewegingsapparaat en het ondersteunende apparaat. De sterkte van deze ligamenten kan echter niet worden vergeleken met de ligamenten van het ligamenteuze apparaat van de enkel or pols. De sereuze vloeistof tussen de twee bladeren heeft ook een belangrijke fysiologische betekenis. Het heeft bijvoorbeeld capillair adhesie, die een glijdende cohesie van de contactoppervlakken veroorzaakt. sereuze vloeistof is per definitie een transudaat, dwz een filtraat van de bloed plasma zonder cellulaire inhoud.