Rectoscopie (synoniem: rectoscopie) is een invasieve, niet-invasieve endoscopische procedure om de rectum (rectum) en de sigmoid dikke darm (sigma). Met behulp van studies is aangetoond dat rectoscopie diagnostisch grensverleggend kan worden genoemd bij het detecteren van inflammatoire veranderingen enerzijds en tumorgerelateerde veranderingen anderzijds.
Indicaties (toepassingsgebieden)
- Chronische inflammatoire darmaandoeningen (zoals De ziekte van Crohn en colitis ulcerosa) - allebei voor Grensverkeer het beloop en het detecteren van de ziekte In De ziekte van Crohn, is er segmentale betrokkenheid van individuele darmsegmenten veroorzaakt door een auto-immuunproces. Colitis ulcerosa wordt gekenmerkt door frequente sigmoïde besmetting, maar is continu.
- Uitsluiting van stenosen (vernauwing) en divertikels (uitsteeksels van de darmwand).
- Bloed spotten in de ontlasting - om de oorzaak van bloeding op te helderen.
- Aambeien - voor controleonderzoek.
- poliepen in het darmgebied - voor detectie en verwijdering.
- Constipatie (obstipatie) - onduidelijke oorzaak.
- Slijmafscheiding tijdens ontlasting
Contra-indicaties
- Een cruciaal criterium voor een contra-indicatie (contra-indicatie) voor het gebruik van deze methode is een te laag snelle waarde (verminderd bloed stolling).
- In een ernstig verslechterde generaal voorwaardeeen rectoscopie moet worden onthouden.
Rectosigmoidoscopie is de veiligste en meest nauwkeurige procedure voor het detecteren van alle rectumkankers en een verscheidenheid aan sigmoïde kankers.
De procedure
Rectoscopie wordt nu vaak uitgevoerd als een combinatieonderzoek van de rectum en sigmoid dikke darm en wordt daarom rectosigmoïdoscopie genoemd. Als een geheel colonoscopie moet worden uitgevoerd, wordt het een colonoscopie genoemd. Met behulp van deze procedure, die vooral wordt gebruikt bij moeilijk te duiden bevindingen, is het mogelijk om het geheel te maken rectum, die ongeveer 15 cm lang is, inclusief de distale sigmoïde (eindsectie van de sigmoïde), zichtbaar voor het oog van de onderzoeker. In dit zichtbare gebied is het dus ook mogelijk om een biopsie (verwijdering van lichaamscellen voor onderzoek, bijvoorbeeld voor degeneratie in het geval van kanker Als men rectosigmoïdoscopie vergelijkt met een conventionele digitale onderzoeksmethode, waarbij de arts een palpatieonderzoek uitvoert met behulp van zijn vingers, wordt duidelijk dat door middel van rectoscopie het mogelijk is om apicaal (verder omhoog) gelegen delen van het rectum te penetreren. Verder zelfs een Röntgenstraal beeld van het te onderzoeken darmgedeelte is onvoldoende informatief om af te zien van rectoscopie. Naar de procedure van rectoscopie:
- Als voorbereidende maatregelen voor rectoscopie is het noodzakelijk om de patiënt te informeren over de procedure van het onderzoek en over de risico's van de methode. Zodra dit is gebeurd, kan de daadwerkelijke voorbereiding op het onderzoek beginnen. Ongeveer een half uur voor de geplande procedure wordt het te onderzoeken gebied van het rectum gereinigd met behulp van een klysma. Het is echter ook de mening van sommige artsen dat de darmreiniging niet zinvol is, omdat de clysma-vloeistof die hiervoor nodig is zich zou kunnen vermengen met de bestaande ontlasting en dit het intraluminale zicht zou verslechteren of zelfs verhinderen ("verminderd zicht").
- Mogelijk verdoving (anesthesie) hangt af van de wensen van de patiënt en de ervaring van de behandelende arts.
- Bepalend voor de uitvoering van de onderzoeksprocedure is de positie van de patiënt. De voorkeur van artsen gaat uit naar de knie-ellebooghouding waarbij de patiënt zijn knieën buigt, zodat de lucht distributie in het darmlumen (binnenkant van de darm) is optimaal. De rectoscopie / proctoscopiestoelen die tegenwoordig worden gebruikt, verbeteren de nogal oncomfortabele houding en maken het, indien nodig, mogelijk om de ingenomen positie ook bij langere onderzoeken te behouden. Hierdoor kan rectoscopie ook worden uitgevoerd bij ouderen of lichamelijk gehandicapten. Voor bedlegerige personen zijn er ook speciale positioneringstechnieken zoals de Sims-positie.
- Bij de eigenlijke onderzoeksprocedure wordt de rectoscoop in de anus met behulp van een specifiek glijmiddel en de ongeveer 4 cm van het anale kanaal te overwinnen zonder extra beeldcontrole Gelijktijdig met het inbrengen van de rectoscoop, wordt het voorkomen van de sluitreflex bij de musculus sfincter ani externus (sfincterspier) uitgevoerd met behulp van de duim. Na deze passage wordt verder onderzoek uitgevoerd onder beeldbesturing. Na ongeveer 15 cm wordt de rectosigmoïdale buiging (bocht) bereikt, waarbij de geleiding van het onderzoeksinstrument bijzonder nauwkeurig moet zijn om mogelijke darmperforatie (openscheuren van de darmwand) te voorkomen. Met behulp van de rectosigmoidoscoop kan een beoordeling worden gemaakt tot een afstand van 30 cm na het betreden van de anus.
- Afhankelijk van de behoefte aan behandeling (ablatie van poliepen, etc.), duurt elke onderzoeksprocedure doorgaans tien minuten, mits er sprake is van een normaal rectoscopisch resultaat.
Mogelijke complicaties
- Letsel of perforatie (prik) van de darmwand met letsel aan aangrenzende organen (bijv. milt)
- Letsel aan de sluitspier (sluitspier) met de endoscoop (zeer zeldzaam).
- Verwondingen aan de darmwand dat leiden naar buikvliesontsteking (ontsteking van de buikvlies) pas na een paar dagen.
- Ernstigere bloeding (bijv. Na verwijdering van poliep of weefselverwijdering).
- Ophoping van gassen in de darm mogelijk, dat kan leiden tot koliek pijn.
- Overgevoeligheid of allergieën (bijv. Anesthetica / anesthetica, kleurstoffenmedicijnen, enz.) kunnen tijdelijk de volgende symptomen veroorzaken: zwelling, uitslag, jeuk, niezen, tranende ogen, duizeligheid of braken.
- Infecties die leiden tot ernstige levensbedreigende complicaties op het gebied van vitale functies (bijv. hart-, circulatieademhaling), blijvende schade (bijv. verlamming) en levensbedreigende complicaties (bijv. sepsis /bloed vergiftiging) zijn zeer zeldzaam.
