Schüssler-zout nr. 5: kaliumfosforicum

Introductie

Het vijfde zout in de Schüssler-zoutreeks is kalium fosfaat. Het wordt beschouwd als een "zenuwzout" en wordt vooral gebruikt bij zenuw- of psychische klachten. Deze omvatten bijvoorbeeld staten van uitputting, gebrek aan drive of zelfs Depressie, maar ook gebrek aan concentratie.

Het kan ook worden gebruikt als ondersteuning bij een verhoogde belasting van het denkproces. Bovendien werkt het op de spiercellen en kan het helpen bij spieraandoeningen of spieren pijn. Het wordt vaak speciaal aanbevolen voor alle soorten verlamming.

Als deze verlammingsverschijnselen zich echter opnieuw voordoen, dient eerst een arts te worden geraadpleegd, aangezien dit symptoom niet altijd kan worden toegeschreven aan een gebrek aan kalium fosfaat. Bovendien, spier pijn moet worden onderscheiden van pijn van andere oorzaken, zoals gewrichtspijn. Vanwege het effect dat vooral op de zenuwstelsel, wordt aanbevolen om het overdag in te nemen, omdat anders slaapstoornissen een ongewenste bijwerking kunnen zijn.

Toepassingsgebieden

De toepassingsgebieden van het vijfde Schüssler-zout omvatten voornamelijk klachten van de zenuwstelsel, zowel psychologisch als fysiek. Dit zijn specifiek depressieve toestanden, die gepaard gaan met uitputting, lusteloosheid, pessimisme en Depressie. Kalium fosforicum kan ook nuttig zijn bij Angst stoornissen.

Bij kinderen en adolescenten biedt het ondersteuning bij de behandeling van gebrek aan concentratie, ook in de context van ADHD of ADHD. In deze gevallen mag het de voorgeschreven medicatie echter niet vervangen zonder overleg met de behandelende arts. Een ander toepassingsgebied is het effect van kaliumfosfaat op de spiercellen: het wordt aanbevolen bij spier-zenuwaandoeningen zoals een prikkelbare darm, krampen of zwakte na lichamelijke inspanning. Kaliumfosfaat kan ook worden gebruikt als adjuvans bij medische behandeling voor chronische aandoeningen hart- problemen of tekenen van verlamming.

Drugsbeeld

Met de Schüssler-zouten herkent men - vergelijkbaar met homeopathie - een persoon die een zout nodig heeft vanwege bepaalde uiterlijke en persoonlijke kenmerken. De zogenaamde gezichtsanalyse vormt echter het merendeel van de uiterlijke kenmerken. Gezichtsanalyse houdt in dat de kenmerken in het gezicht te vinden zijn.

Deze kenmerken zijn gelaatstrekken die verzonken zijn in kaliumfosforicum en een grijze huid, vooral rond de ogen. In de mondholte, de kenmerken zijn een bruinachtige laag tong, ontstoken tandvlees (parodontose) en mogelijk slechte adem. Over het algemeen ziet het gezicht van zo iemand er voor de toeschouwer moe, uitgeput en soms onverzorgd uit.

Ook bij de psychologische, karaktereigenschappen is vooral de uitputting en neerslachtigheid van de betrokken persoon merkbaar. Deze mensen zijn meestal pessimistisch, melancholisch en dom. Ze lijken zelfvertrouwen, aanpassingsvermogen en uithoudingsvermogen te missen. Vaak leven de getroffen mensen in een eerder stedelijke omgeving waar negatieve omgevingsinvloeden zoals uitlaatgassen, geluid of (elektro) smog te vinden zijn.