Dorsale extensie is de term die wordt gebruikt om regelmatige specifieke bewegingen van de hand en voet te beschrijven. Bij de tenen en bij de wervelkolom komt de term alleen afwisselend voor, gebruikelijker zijn er andere aanduidingen.
Wat is dorsaalflexie?
Dorsaalflexie is de term die wordt gebruikt om regelmatige specifieke bewegingen van de hand en voet te beschrijven. De term dorsaalflexie komt uit de anatomische nomenclatuur. Het is samengesteld uit twee Latijnse woordenschatwoorden. 'Dorsaal' geeft de richting van de beweging aan: 'naar achteren gericht' ('dorsum'). Het loopt van voren naar beneden tot aan de achterkant. 'Uitbreiding' betekent 'stretching'en is het tegenovergestelde van' flexie '(buigen). Als term wordt dorsale extensie gebruikt om de hand en voet te strekken. Het beschrijft het heffen van de respectievelijke twee lichaamsdelen in de pols en in de bovenste enkel joint, respectievelijk. De denkbeeldige bewegingsas loopt over het lichaam door de knokkels in het onderlichaam been en door de proximale carpus. Beginnend vanuit de nulpositie beschrijven de hand of voet een cirkelvormig pad waarop ze de onderarm of lager been Bijzonder aan de voet is dat de nulpositie de 90 ° positie is. De tegenovergestelde richting van de hand wordt palmaire flexie genoemd en die van de voet plantairflexie. De gebruikelijke definitie van flexie en extensie veroorzaakt problemen met dorsale extensie. Het gaat niet gepaard met een toename van de gewrichtshoek zoals beschreven in andere gewrichten Om deze reden wordt in de literatuur soms de term dorsaalflexie gebruikt. Voor de bewegingen in de tenen en de wervelkolom is extensie de gebruikelijke term geworden; dorsaalflexie wordt daar zelden gebruikt.
Functie en taak
Dorsaalflexie speelt bij veel activiteiten een belangrijke rol, zowel als onderdeel van vrij bewegen als als stabiliteitscomponent. Alle activiteiten waarbij de hand iets vastgrijpt en vasthoudt, vereisen een stabiele positie in de pols in lichte dorsaalflexie. Deze functionele positie geeft het gewricht de nodige stabiliteit, wat de basis is voor optimaal sterkte ontwikkeling van de vingers. Het vasthouden van zware gewichten daagt niet alleen de spieren uit die in deze positie actief zijn, maar functioneert vaker met weinig belasting, terwijl tegelijkertijd de hele arm en vingers worden bewogen. Typische voorbeelden zijn lange typeactiviteiten met het toetsenbord of met de muis. Als een vrij verkeer, dorsaalflexie in de pols speelt een belangrijke rol bij alle reikbewegingen van de hand. De hele gewrichtsketting wordt in een voorgerekte positie gebracht, waardoor de daaropvolgende werp- of slagbeweging efficiënter kan worden gelanceerd. Een typische beweging in de sport waarbij de hele ketting uit de schoudergewricht naar het ellebooggewricht naar de pols en vingers wordt in een voorgestrekte positie gebracht is de uitval in volleybal voor de smash. Hetzelfde geldt voor de overhead volley in tennis, behalve dat de vingers worden gesloten door de handgreep. Dorsaalflexie van de voet heeft zijn belangrijkste functie bij het lopen. Samen met de teenextensoren wordt de voet opgetild in de zwaai been fase zodat het been vrij en storingsvrij naar voren kan worden geplaatst. Verhoogd deze vorm van activiteit treedt op wanneer het tempo wordt verhoogd. Wanneer lopend en vooral bij het sprinten, het been en de voet worden aanzienlijk meer van de grond getild dan bij het lopen. De functie van de presterende spieren wordt dus nog meer uitgedaagd.
Ziekten en kwalen
Het opheffen van de hand en voet kan worden beïnvloed door verschillende verwondingen of ziekten. Een specifieke oorzaak van zwakte in de uitvoerende spieren en een resulterend tekort aan dorsaalflexie zijn zenuwlaesies. Schade aan het radiale zenuw leidt tot falen van de dorsale extensoren van de hand en het uiterlijk van de zogenaamde hand laten vallen Bij volledige verlamming is tillen helemaal niet meer mogelijk; bij onvolledige verlamming zijn nog restfuncties aanwezig. De oorzaak van zenuwschade kunnen verwondingen zijn zoals botbreuken, maar ook drukbelastingen veroorzaakt door een te strak gipsverband en neurologische aandoeningen zoals hemiplegie of polyneuropathie Het complementaire fenomeen aan de voet is de zogenaamde foot jack-zwakte. Het kan worden veroorzaakt door een laesie van verschillende zenuwtakken die de dorsale extensoren voeden. Oorzaken kunnen dezelfde zijn als in de arm, vaker dan in de bovenste extremiteit, drukschade door a herniated disc is de reden voor dit functieverlies, omdat het op de zenuwwortel Het ontbreken van of beperkte dorsaalflexie is vooral merkbaar bij het lopen of lopend De voet kan niet of nauwelijks worden opgetild en sleept in de zwaaibeenfase over de grond. Het wordt gevaarlijk als tegelijkertijd de gevoeligheid wordt verstoord. Gevoeligheidsstoornissen van deze soort komen voor bij neurologische aandoeningen, zoals beroerte, polyneuropathie en als gevolg van een herniated disc Alle vormen van spierziekten vroeg of laat leiden tot beperkte dorsaalflexie van de hand en voet. Deze omvatten spierdystrofieën en amyotrofische laterale sclerose Een bijzondere vorm van beperking van de voetmobiliteit is de zogenaamde spitse voet. Vanwege immobilisatie, maar vaker vanwege een lange periode van inactiviteit, de achillespees wordt enorm ingekort. Hierdoor wordt de beweging naar dorsaalflexie steeds minder en op een gegeven moment niet meer mogelijk. Een typisch overbelastingssyndroom dat de dorsale extensoren van de hand aantast, is het zogenaamde tennis elleboog, waarbij de oorsprong van de spieren pijnlijk geïrriteerd is.
